Hilversum (Van onze redactie) 10 juli 2008 - Ingrid Betancourt getuigt in een openhartig interview met de Franse katholieke krant La Croix van haar katholieke geloof en spreekt over vergeving en haar innerlijke worsteling tijdens haar zesjarige gevangenschap als gijzelaar van het Colombiaanse rebellenleger FARC.
Geweld en liefde“
Het enige antwoord op geweld is een antwoord van liefde”, zei Ingrid Betancourt gisteren in hotel Meurice in Parijs. De Frans-Colombiaanse politica, die begin juli werd bevrijd, zegt erg haar best te doen om de gijzelnemers te vergeven.Betancourt in gesprek met de pers. Om haar rechterpols draagt ze de rozenkrans die ze in gevangenschap maakte. (foto: Reuters)
Glimlach voor de commandant“
Ik herinner me heel goed deze commandant. Ik zie hem voor me. Hij was zo wreed geweest, zo gruwelijk. Toen hij voor me ging zitten, kon ik toch voor hem glimlachen”, zegt Betancourt.
Christus als springplank“
Het is erg moeilijk om van je vijand te houden. Je kan niet van iemand houden die je zoveel pijn doet. Maar ik vond in Christus een soort springplank. Ik zei: ‘Ik haat hem maar voor jou [Christus] stop ik met te zeggen dat ik hem haat’. En het feit dat ik het woord haat niet in mijn mond nam gaf mij rust.”
‘Veel te vergeven’
Betancourt: “Ik denk dat ik erin geslaagd ben om echt te vergeven. Inderdaad, mijn gijzelnemers, maar niet alleen hen. Je moet ook vergiffenis schenken aan je makkers die van tijd tot tijd moeilijke momenten hadden, aan je vrienden die zich jou niet meer kunnen herinneren, de mensen op wie je rekende en die je tekort hebben gedaan, de personen van wie je hield en die je afschuwelijke dingen hebt horen zeggen, zoals: ‘Dat ze gegijzeld werd, heeft ze zelf gezocht.’ Er is veel te vergeven.
”Heilige Maagd Maria “
Maria is me daarbij tot grote steun geweest”, zegt Betancourt. “Dat was fundamenteel voor mij, omdat in een ambiance van spirituele eenzaamheid waarin alles om mij heen vijandig en agressief was ik heb moeten leren niet te reageren op de wijze van toen ik vrij was en werd omringd door mensen die van me hielden: leren zwijgen, leren het hoofd te buigen. Soms was de enige persoon met wie ik kon praten, en dat geheel inwendig, de Maagd. Daarom, bravo Maria. Zij heeft enorm gesteund.
”Pelgrimage
Zondag 6 juli pelgrimeerde Ingrid Betancourt naar de Sacré Coeur, de beroemde basiliek op Montmartre. Na afloop zei ze tot de verzamelde pers dat het gebed haar had ‘getransformeerd’. Toen ze met het geweld werd geconfronteerd, ontdekte ze dat er twee manieren waren om daarmee om te gaan. Ten eerste kun je toelaten dat het je ‘lelijk’ maakt. “Je wordt dan zuur, kribbig, wraakzuchtig en je laat je hart vollopen met rancune. Maar je kunt ook voor de andere weg kiezen, de weg die Jezus ons heeft gewezen. Hij vraagt ons: zegen je vijand. Iedere keer als ik in de Bijbel las voelde ik dat die woorden tot mij gericht waren. Alsof Hij zelf voor mij stond en precies wist wat Hij tegen me zeggen moest. En dat ging recht naar mijn hart.
”Hand van God
Vandaag publiceerde het weekblad La Vie een kort interview met Betancourt. Daarin zegt ze opnieuw haar bevrijding als een wonder te hebben ervaren. “Gedurende al mijn jaren van gevangenschap heb ik de hand van God op mij gevoeld, maar nog veel meer op de dag van mijn bevrijding.
”Straf
Betancourt zei tegen La Vie dat ze de eerste jaren van haar gevangenschap nagedacht heeft over haar schuld. “Ik dacht dat God mij gestraft had voor al mijn zonden. Bovendien heb ik Hem het een jaar lang verweten dat mijn papa doodging. Vervolgens ging ik geleidelijk over van een defensieve positie naar een houding van instemming. Ik aanvaardde mijn situatie, niet op een onderworpen manier, maar vanuit mijn innerlijk.
”Lourdes
Morgen gaat Betancourt op bedevaart naar Lourdes. Naar verluidt zal ze pas in augustus een ontmoeting met de paus hebben.
Geweld en liefde“
Het enige antwoord op geweld is een antwoord van liefde”, zei Ingrid Betancourt gisteren in hotel Meurice in Parijs. De Frans-Colombiaanse politica, die begin juli werd bevrijd, zegt erg haar best te doen om de gijzelnemers te vergeven.Betancourt in gesprek met de pers. Om haar rechterpols draagt ze de rozenkrans die ze in gevangenschap maakte. (foto: Reuters)
Glimlach voor de commandant“
Ik herinner me heel goed deze commandant. Ik zie hem voor me. Hij was zo wreed geweest, zo gruwelijk. Toen hij voor me ging zitten, kon ik toch voor hem glimlachen”, zegt Betancourt.
Christus als springplank“
Het is erg moeilijk om van je vijand te houden. Je kan niet van iemand houden die je zoveel pijn doet. Maar ik vond in Christus een soort springplank. Ik zei: ‘Ik haat hem maar voor jou [Christus] stop ik met te zeggen dat ik hem haat’. En het feit dat ik het woord haat niet in mijn mond nam gaf mij rust.”
‘Veel te vergeven’
Betancourt: “Ik denk dat ik erin geslaagd ben om echt te vergeven. Inderdaad, mijn gijzelnemers, maar niet alleen hen. Je moet ook vergiffenis schenken aan je makkers die van tijd tot tijd moeilijke momenten hadden, aan je vrienden die zich jou niet meer kunnen herinneren, de mensen op wie je rekende en die je tekort hebben gedaan, de personen van wie je hield en die je afschuwelijke dingen hebt horen zeggen, zoals: ‘Dat ze gegijzeld werd, heeft ze zelf gezocht.’ Er is veel te vergeven.
”Heilige Maagd Maria “
Maria is me daarbij tot grote steun geweest”, zegt Betancourt. “Dat was fundamenteel voor mij, omdat in een ambiance van spirituele eenzaamheid waarin alles om mij heen vijandig en agressief was ik heb moeten leren niet te reageren op de wijze van toen ik vrij was en werd omringd door mensen die van me hielden: leren zwijgen, leren het hoofd te buigen. Soms was de enige persoon met wie ik kon praten, en dat geheel inwendig, de Maagd. Daarom, bravo Maria. Zij heeft enorm gesteund.
”Pelgrimage
Zondag 6 juli pelgrimeerde Ingrid Betancourt naar de Sacré Coeur, de beroemde basiliek op Montmartre. Na afloop zei ze tot de verzamelde pers dat het gebed haar had ‘getransformeerd’. Toen ze met het geweld werd geconfronteerd, ontdekte ze dat er twee manieren waren om daarmee om te gaan. Ten eerste kun je toelaten dat het je ‘lelijk’ maakt. “Je wordt dan zuur, kribbig, wraakzuchtig en je laat je hart vollopen met rancune. Maar je kunt ook voor de andere weg kiezen, de weg die Jezus ons heeft gewezen. Hij vraagt ons: zegen je vijand. Iedere keer als ik in de Bijbel las voelde ik dat die woorden tot mij gericht waren. Alsof Hij zelf voor mij stond en precies wist wat Hij tegen me zeggen moest. En dat ging recht naar mijn hart.
”Hand van God
Vandaag publiceerde het weekblad La Vie een kort interview met Betancourt. Daarin zegt ze opnieuw haar bevrijding als een wonder te hebben ervaren. “Gedurende al mijn jaren van gevangenschap heb ik de hand van God op mij gevoeld, maar nog veel meer op de dag van mijn bevrijding.
”Straf
Betancourt zei tegen La Vie dat ze de eerste jaren van haar gevangenschap nagedacht heeft over haar schuld. “Ik dacht dat God mij gestraft had voor al mijn zonden. Bovendien heb ik Hem het een jaar lang verweten dat mijn papa doodging. Vervolgens ging ik geleidelijk over van een defensieve positie naar een houding van instemming. Ik aanvaardde mijn situatie, niet op een onderworpen manier, maar vanuit mijn innerlijk.
”Lourdes
Morgen gaat Betancourt op bedevaart naar Lourdes. Naar verluidt zal ze pas in augustus een ontmoeting met de paus hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten