Pesimista vs optimista

"E pesimista ta debilitá su kapasidat i su boluntat dor di karga ku e peso inútil di mensahenan negativo ku e ta krea. Ku su ansiedat i negativismo e no ta solushoná ningun di e problemanan ku e mes a krea i ta sinti, tur ora, serká di menasa di frakaso.
E optimista, en kambio, ta tuma su asuntunan ku kalmu i sa ku e por hiba nan na un kabamentu felis. Ku sufisiente konfiansa den Dios i den su mes, e optimista ta haña orientashonnan i forsa pa logra tur loke e ta proponé".

Gerehabiliteerd door paus Johannes Paulus II Verketterde filosoof zalig verklaard

ROME- De Italiaanse priester, wijsgeer en godgeleerde Antonio Rosmini Serbati (1797‑1855) is zondag zalig verklaard. Dit is een opmerkelijk feit omdat paus Leo XIII in 1887 veertig van Rosmini's stellingen had veroordeeld, omdat ze niet in overeenstemming zouden zijn met de katholieke leer.

De zaligverklaring vond plaats in de noord‑Italiaanse stad Novara en werd in naam van de paus uitgesproken door kardinaal José Saraiva Martins, prefect van de Congregatie voor de Heiligverklaringen. In het bisdom Novara ligt Stresa, de plaats waar Rosmini in 1855 stierf.
Rosmini zette zich voortdurend in voor de verheffing van het volk. In 1828 stichtte hij daartoe het Istituto della Carità. Als politicus was hij in dienst van de Pauselijke Staten, eerst als diplomaat in Sardinië en later als minister van Onderwijs. In die functie viel hij na korte tijd in ongenade.
Rosmini heeft veel betekend voor de ontwikkeling van een katholieke filosofie die rekening houdt met de moderniteit. Zijn leer is schatplichtig aan Plato, Augustinus en Thomas van Aquino. Rosmini's systeem wordt vaak gerekend tot het ontologisme. Deze stroming ziet God als het absolute, oneindige zijn, waarvan de mens een directe zij het onvolmaakte kennis heeft.

Vijf wonden van de kerk
Het was Johannes Paulus II die Rosmini rehabiliteerde. Deze paus beschouwde hem als een van de grote denkers die op 'moedige' wijze het Woord van God wijsgerig hebben doordacht. Johannes Paulus noemt hem in zijn encycliek Fides et Ratio (1998) samen met John Henry Newman, Jacques Maritain, Étienne Gilson, Edith Stein, Vladimir S. Soloviev en Vladimir N. Lossky.
Eén van Rosmini's belangrijkste werken is 'Over de vijf wonden van de heilige Kerk', geschreven in 1842 en gepubliceerd in 1848. In dit boek pleit hij voor vergaande kerkhervormingen. Daarmee ondervond hij veel tegenstand, vooral van de kannt van de jezuïeten. De vijf wonden van de katholieke kerk van zijn tijd waren volgens hem:
Het strakke onderscheid tussen clerici en gelovigen in de publieke eredienst;

1. Het strakke onderscheid tussen clerici en gelovigen in de publieke eredienst;
2. De slechte opleiding van de clerus;
3. De onenigheid onder de bisschoppen;
4. De benoeming van bisschoppen door de staat;
5. De slavernij van het kerkelijk bezit.

aangeleverd door Toon van Dongen