DI TRINTA DJADUMINGU SIKLO C

Promé Lektura : Sirag 35, 12-14, 16-18
Salmo : Salmo 34, 1-2. 16-18. 22
Di dos Lektura : 2Timoteo 4, 6-8, 16-18
Evangelio : Lukas 18, 9-14

E promé lektura ta riku na tradishonnan di Tèstamènt Bieu. Den dje e ta pone e liña profétiko di hustisia p’e pober, wèrfano i biuda; ademas di e predikashi ku ta rekurí tur Skritura tokante mizèrikòrdia i hustisia di Dios. Lo a parse ku e outor di e teksto aki ta mirando un sosiedat di klase; kaminda algun hende ta buska di tin mas privilegio a kosto di otronan mas debil (pober, wèrfano, biuda), i e privilegio i eksklushonnan aki nan ke apliká tambe den nan relashon ku Dios. Ta p'esei nos por imaginá nos mes ku e outor ta kuminsá bisando: " Señor…nota hasi distinshon di persona".
E Evangelio ta un parabel ku ke siña nos e berdadero aktitut ora ta aserka Dios den orashon. Den kada un di e personahenan nos ta topa dos aktitut, un na Dios i un na hende. Nos ta mira ku tur dos ta afektá den orashon. Esaki ya ta e promé siñansa, ora di orashon tambe nos ta hiba nos relashon ku nos ruman, nos no ta bai nos so dilanti Dios.
Respekto n’e personahenan. E fariseo, ta presentá su mes dilanti Señor sigur di a “kumpra” su mizèrikòrdia i su amor ku su obranan. E publikano (trabou relashoná ku piká den e tempu ei) a presentá konfiá den e mizèrikòrdia di Dios mas ku su obranan. Despues e fariseo se vale di su “perfekshon” pa ekskluí e publikano di su relashon ku Dios. Kier men, no únikamente “kumpra” Dios, sino ku e ta “ekskluí” su ruman dor di husg’e komo indigno de Dios. En kambio e publikano, no ta bisa palabra di e fariseo, ni ta pretendé tira kulpa na ningun hende di su akshonnan.
Awendia nos ta topa ku hopi hende ku ta pensa ku den nan relashon ku Dios ku nan por laga otronan un banda. Ku dilanti Dios, lo úniko ku ta importá nan ku nan mes ta sinti bon. Yora ora nan ta traha malu i gosa ora nan a komportá bon (nan no a kometé ningun piká). Den un relashon kaminda e estado di animo no ta basá den e inmenso i inkondishonal amor di Dios sino den e obranan ku ta hustifik’e. Pero Hesus ta masha kla den e evangelio: e motibu di goso di un kristian no ta den su obranan sino den e apsoluto amor di Dios ku ta drama riba dje. E obranan ta e kontesta na un amor ya risibí ku no ta kondishoná. Nos moda di aktua ta un di dos akto den nos relashon ku Dios, E a stima nos promé. Siertamente sin obranan nos no por gosa di e amor di Dios, pero no pasobra ku nan nos ta kumpra amor, sino pasobra ku nan “nos lo no pèrdè loke ya nos ta gosa di dje”.
Sin embargo, e parabel ta bai mas leu. No únikamente fuera di nos relashon ku Dios n’e ruman, sino ku saliendo for di dje, nos ta ekskluí i husga otronan. Esaki ta ainda pió! Bisa ku “den nòmber di Dios” nos por ignorá òf agredí esun ku “no ta komportá bon” e ta daña tur e mensahe di Hesus. Ekskluí un hende ku tin preferensia distinto, un hende ku a sigui otro kaminda den su bida dor di diverso sirkunstansia òf esun ku ta biba otro kredo ta hasi eksaktamente loke e fariseo a hasi (“mi ta yama bo Danki tata pasobra mi no ta manera esun ei”). Den nos sosiedat nos ta ekskluí “den nòmber di Dios” e homoseksual, e prostituta, e bandidu, e mucha riba kaya, esnan ku ta “distinto” ku nos. Ken a pone nos komo hues? ¿Nan tambe no ta igualmente destinatario di e amor di Dios?
Por último, parse mi importante aklará, ku e aktitut di e publikano no ta un “falsu modestia”. Humildat ta e virtut pa rekonosé e bèrdat den nos realidat personal. E publicano mas ku pone énfasis riba poko di su obranan, ta presentá su mes asina ei dilanti Dios pasobra e ta rekonosé e inmenso amor di Dios. Asina, humildat ta nase di e rekonosementu di e amor infinito di Dios ku a duna su bida pa nos, i no di un sospechoso sintimentu di víktima pekador.
Laga nos purba e siman aki pa biba e inmenso amor aki di Dios den nos bida. Laga esnan ku ta serka nos por persibí e amor aki ku Dios tin pa nan. Pa nan no eksperimentá nos rechaso sino “e abraso” di un Dios ku ta stima nan atraves di nos mannan. Bo no tin ku bai masha leu pa hasi e propósito aki, kuminsá den bo famia i bo trabou.

Sufri

Komparesé ta padesé ku otro; pero bo no por padesé ku otro si promé bo no a padesé bo so. Komprendé ta siña ku otro; pero esaki ta rekerí ku promé nos so a siña nos so. Ta p'esei , bo no mester husga ku bo ta pèrdiendo tempu ni esfuerso ora bo ta sufriendo bo so; bo ta kapasitando pa sufri ku otronan. Esun ku sa sufri, sa kon sufri ménos; esun ku sa yora, sa na komprendé mihó esnan ku ta yora. Tin biaha bo ta sufri mas de loke Dios ke, òf pasobra bo ta sufri manera Dios no ke, òf pasobra bo no ta sufri ku otronan. Bo no por yega na komprendé loke ta nifiká un lágrima si promé bo no a gusta su sabor salu bahando riba bo propio kara te yega na bo propio lepnan. Ki kos yamativo! E propio lágrimanan ta smak salu; e lágrimanan di otronan ta smak dushi ora nan ta meskla ku esnan di abo.

Massale zaligverklaring in Rome. Spaanse kerk lijkt te kiezen voor (dictator) Franco

MADRID/ROME (Kerknet)- Achttien priesters die in Baskenland werden gefusilleerd als tegenstander van president generalissimo Franco wachten nog steeds op kerkelijke toestemming voor hun gedenkteken. Anderzijds werden vandaag 498 slachtoffers van ‘links’ en medestanders van Franco in één klap zalig verklaard en nog wel in Rome.

Spanje , en met name de Spaanse katholieke kerk ,lijkt dus nog steeds verdeeld te zijn over zijn recente geschiedenis. Wat de burgeroorlog betreft wordt Franco nog steeds gezien als de held die het verfoeilijke communisme een halt toeriep; wat diens dictatoriale bloedige bewind betreft wordt het democratische verzet tegen deze Franco over het hoofd gezien door dezelfde kerk optreden. De genoemde Baskische priesters die zich verzetten tegen de gewelddadige dictatuur van Franco en dit met de dood moesten bekopen mogen van de kerkelijke leiding nog steeds geen officieel gedenkteken hebben.
Bij monde van zijn huidige bisschoppen heeft het Spaanse episopaat bij gelegenheid van de massale zaligverklaring opgeroepen tot onderlinge verzoening tussen’links en rechts’, om het kort door de bocht te formuleren,. Paus Benedictus ondersteunt deze oproep kennelijk want in tegenstelling tot zijn ‘zaligverklaringsbeleid’ was deze zaligverklaring in Rome en niet in het land waar de nieuwe zaligen omkwamen.
Volgens de Spaanse krant ‘El Pais’ had de Spaanse kerk niet minder dan tienduizend martelaren voor zaligverklaring voorgedragen. Het Vaticaan bevestigde dat de Spaanse lijst zelfs 12.692 namen bevat. De meerderheid van hen kwam tijdens de burgeroorlog om het leven, niet één was slachtoffer van Franco.

Bewerking door Toon van Dongen