Selebrashon di Fiesta di Mizèrikòrdia

Pa opservá Fiesta di Mizèrikòrdia, nos mester:

1. Selebrá e Fiesta riba djadumingu despues di Pasku di Resurekshon.
2. Arepentí sinseramente di tur nos pikánan.
3. Konfia por kompletu den Hesus.
4. Konfesá preferiblemente promé ku e djadumingu aki.
5. Risibí Santa Komunion riba dia dje Fiesta.
6. Venerá e Imágen di Divino Mizèrikòrdia.
7. Ser mizèrikòrdioso ku otronan atraves di nos akshon, palabra i orashonnan na nòmber di nan.

DI DOS DJADUMINGU DI PASKU DI RESUREKSHON: FIESTA DI DIOS MIZÈRIKÒRDIA

Promé Lektura : Echonan 2, 42-47
Salmo : Salmo 118: 2-4, 13-14, 22-24
Di dos Lektura : 1 Pedro 1,3-9
Evangelio : Huan 20, 19-31


Hesus a resusitá. Esaki ta e gran bèrdat di fe. Kualke persona ku ta deklará su mes kristian lo mester tin den sentro di su kurason i di su bida e eksperensha di esun resusitá . Pa kreyentenan tin presensia di e resurekshon ta algu manera lus di solo ku kada dia ta karisiá nos ku su rayonan...
Pero, Kiko ta pasa ku esnan alehá òf esnan debil den fe? Ki ta pasa ku e personanan ku a tende nan papia di resurekshon di Hesus, pero nunka a eksperensiá esaki? Kiko ta hasi ku e rumannan aki di kua nan fe únikamente a keda den miedu despues di e krus?
E Evangelio di awe ta trese den nos mente un frase ku ke duna sentido na e eksperensia di esun Resusitá: "su heridanan a kura nos..." Normalmente ora nos tin herida ta nos mes di nos parti mester sana nan. Den Hesus su heridanan nos salú tabata . Nos komo kristian mester meditá riba esaki di dia i anochi. E heridanan pa medio di kua Hesus a sufri ta kurando ami...
Riba mes dia ku Hesus su buèlta na bida ela parese
na su disipelnan. Eksperenshanan di bida, pa duru ku nan por ta, tin ku yuda nos komprondé ku esun Resusitá ta asina serka dimi ku mi por sinti’ié na momentu nesesario den mi sufrimentu. Tin bia ku nos ta primintí otro ku e futuro ku Dios lo ofresé nos lo ta mihó i nos ta lubidá ku e futuro di Dios ke men "awe" pa esnan ku den e bida aki ta trata di sigui’é. Unda esun Resusitá ta awe? Den bo bida, den bo doló-, den bo speransanan. El a yega, resusitá i a akudí na su hendenan. Kada bia Hesus ta yega den nos bida manera ola kant’i laman, loke ta pasa ta ku nos mirada hopi bia no ta yen di atmirashon sino di duda i deskonfiansa.
Tabata falta un disipel, Tomás, esun ku no t’a kere fasil den kosnan grandi di Dios. Tomás ta e mundu di awendia ku ta pidi prueba i siguridat. E pruebanan ku nan ta pidi ta asina grandi ku ta únikamente Dios por duna nan ku su resurekshon.
Nos ta pidi DIOS hopi prueba ora ku en realidat nos mes ta misterio pa nos, i inkluso pa otronan. Únikamente pa Dios nos no ta misterio. Dios sa kiko ta e loke ta biba den nos kurason i E sa di duna e kontesta adekuá n’e momentu adekuá. Dios sa di nos morto i resurekshon, di nos kobardia, grandesa i miseria. E konosé e lodo di kua nos ta trahá. Biba den kristianidat ta sintonisá nos bida na e ritmo di Dios, únikamente asina ei bida lo duna nos kontesta.
Pone dede den heridanan di Hesus ta drenta den su interioridat, deskubrí su dolónan i su entrega pa nos. Nos no ta biba hopi bia un fe fofo ku no ta transformá nos? Drenta den interior di Kristu ta nifiká sinti manera E.
Nos bida ta yen di piká i fayo ku ta multipliká segun midí ku nos ta alehá nos mes di Dios. No ta asina straño ku den e teksto aki di aparishon di Hesus ta bin dilanti e referensia na Spiritu Santu i na pordon di piká. Aseptá Spiritu santu ta aseptá presensia di Dios den nos bida, i ora un persona tá ku Dios i den Dios, piká tin papel di menos importansha den su eksistensia.
Tomás tabata pidi pruebanan vital. E tabata tin nesesidat di mira, mishi, sinti i fula presensia di esun ku supuestamente a resusitá. Evangelisashon no ta nada mas ku ofresé otronan e eksperensia sensibel aki di Hesus. KERE ta ...mira , mishi i sinti Kristu. Krísis di e apòstel tabata mas di fe ku di rasonamentu.
Ora nos ta hiba un kaminda den direkshon di esun resusitá , kada be duda ta bira ménos. Tin persona ku ta sufri di paden pasobra nan dudanan no ta permiti nan konfia den ningun hende ... ni den nan mes. Kiko un persona sin fe mester pa sinti presensia di esun Resusitá? Ta duna nos impreshon ku tin ku kuminsá na un prinsipio; yega kada be di nobo na Bètlehèm , na e Krus i na Djadumingu di Resurekshon ku atmirashon i rèspèt. Pa ora nos pone nos dede den e heridanan di Kristu esaki no produsí doló sino amor, un amor ku ta kombèrtí kurason di esun ku aserká E.

Palestijnse Latijnse patriarch aan Israël bij einde ambtstermijn: Neem het RISICO van de VREDE

JERUZALEM - Mijn boodschap aan Israëli’s en Palestijnen is: ‘U bewandelt al bijna honderd jaar het pad van het geweld. Desondanks heeft U noch vrede, noch veiligheid. Israëli’s en Palestijnen willen veiligheid en vrede en Palestijnen ook onafhankelijkheid. Maar Israël wil het risico van de vrede niet nemen, omdat Palestijnen daardoor sterker worden en de middelen krijgen het hoofd te bieden aan het geweld. Ik geef Israël de raad niet bang te zijn en het risico van de vrede te nemen.

Zo zegt de Latijnse patriarch Michel Sabbah in wellicht zijn laatste officiële gesprek vóór zijn vertrek. De patriarch, die onlangs 75 werd, bood zijn ontslag aan bij paus Benedicus XVI. Deze heeft inmiddels ook een coadjutor-isschop benoemd. Volgens de patriarch is Israël aan zet: Palestijnen kozen al voor vrede, maar Israël heeft die keuze nog niet gemaakt. De patriarch gelooft dat premier Olmert tot vrede wil komen, maar daarbij op veel weerstand stuit. Hamas en Hezbollah drijven op de aanhoudende oorlog met zijn onrecht, armoede en ellende. Zodra echte vrede bestaat, zullen Hamas en Hezbollah ineenschrompelen en aan invloed verliezen, aldus de patriarch. Hij meent dat de internationale gemeenschap een vergissing begin met haar boycot tegen Hamas: Men kan geen vrede sluiten met slechts een deel van de Palestijnse bevolking, zo meent hij.

De patriarch blikte terug op de voorbije twintig jaar, met als enige echte lichtpunten het Jubeljaar 2000 en het pausbezoek. Alle andere momenten waren een beproeving en de beleving daarvan werd onze roeping. De patriarch was ook de eerste Arabische patriarch sinds mensenheugenis, maar dat stelde weinig problemen. Een priester of bisschop, of die nu Palestijn is of niet, is er voor de hele wereld. Hij is niet gebonden aan zijn volk. Hij is voor zijn volk, maar ook voor alle mensen met wie hij leeft. Hier leven twee volkeren. Het is onze verantwoordelijkheid als bisschop en als christen hen beiden te begrijpen.