Karta di Atvènt 2007

"Lo yega un tempu”, Señor ta bisa, “ku Mi ta laga sosodé loke mi a primintí pueblo di Israel i di Huda” ( Jer 33:14).

Rumannan,

Riba Fiesta di Kristu Rei, 25 di novèmber 2007, nos a inisiá e Aña di Hubileo di Oro di nos Diósesis di Willemstad. Un Aña di Hubileo ku tin ku bira “un aña di grasia di Señor, un aña di pordon di pikánan i un aña di rekonsiliashon” (Tertio Millennio Adveniente, 14). Pasobra esensia di e aña spesial aki ta ankrá den historia di pueblo di Israel, un aña den kua tur debe tabata ser kanselá i tur hende por a kuminsá di nobo.

Pa prepará nos mes mas mihó posibel pa nos hubileo, den un enkuentro ku tur saserdote di nos Diósesis den siman di 22 di òktober último, nos a deliberá riba un programa prepará dor di un komishon spesial. Un enkuentro for di kua nos a sali ku un konsenso grandi i determinashon pa nos traha huntu pa hasi nos Aña di Hubileo di Oro un aña di grasia i bendishon di Dios riba tur isla di nos Diósesis.
Un aña di selebrashon di Dios su presensia den nos historia ku tin tres parti esensial, esta, pa rekordá e pasado ku gratitut, pa biba i partisipá den e aña aki di Hubileo ku entusiasmo i pa wak futuro ku hopi konfiansa.

Nos tin motibu grandi pa gradisí.
Komo katóliko nos a risibí un herensia di fe, speransa i amor, pasá pa nos dor di nos mayornan, nos saserdotenan, nos religiosonan, nos skolnan, nos gruponan religioso. Un tesoro ku nos na nos turno mester pasa pa futuro generashonnan.
E herensia ku nos a risibí tin su fundeshi den amor i bondat di Dios ku ta surpasá tur límite. Esaki ta hasi ku tur dia nos tin motibu pa gradisí i selebrá. Tur nos pensamentu i orashonnan di gratitut ta honra Dios i ta hasi nos digno di risibí mas bondat. Salmo 95 ta invitá nos: “Ban presentá su dilanti ku alabansa, kanta su gloria ku salmo i músika” (Sal 95, 2).

Den e Aña di Hubileo, nos ke reflekshoná riba pasado ku gratitut i yama Dios danki pa su grasia, su inspirashon, su bendishon ku El a yena nos kuné. Yamando danki nos ta rekonosé tambe e faltanan personal i komunitario ku a daña santidat di su Iglesia. Nos ta pidi humildemente pordon, pa nos risibí e grasia di rekonsiliashon ku Hubileo ta ofresé. Ya nos por drenta nos próksimo 50 aña spiritualmente mas determiná pa bira realmente disipel i misioneronan di Hesukristu, pa nos sigui den su pasonan. E ta urgí nos pa hasi esei ku su palabranan: “Ami ta Kaminda, Bèrdat i Bida” (Huan 14,6).
E reflekshon aki nos por hasié komo komunidat, bario, parokia, skol i individualmente.

Ma e lugá mas apropiá pa yama Dios danki i reflekshoná ta den nos famia, nos hogar.

Den Katisashi di Iglesia Katóliko nos por lesa ku “E famia kristian ta e lugá kaminda e yunan ta risibí e promé anunsio di fe. Pa e motibu aki kas di famia ku rason ta ser yamá: “Iglesia doméstiko”, un komunidat di grasia i di orashon, skol di birtutnan humano i di karidat kristian” (Katisashi di Iglesia Katóliko, 1666).

Famia ta e sentro kaminda, dor di amor, komprenshon i atenshon pa otro, e kuater tareanan importante ta haña nan realisashon:

1. den famia tin formashon di un komunidat di hende;
2. nos ta siña defendé i sirbi bida;
3. nos ta siña partisipá den desaroyo di sosiedat, i
4. famia ta siña nos partisipá den bida i mishon di Iglesia (Familiaris Consortio 17).

Papa Huan Pablo II a enfatisá, ku “tur miembro di famia, segun nan donnan, tin e grasia i responsabilidat di konstruí, dia pa dia, e komunion di hende, hasiendo di nan famia ‘un skol di humanidat’ mas profundo. Esaki ta sosodé ora tin kuido i amor pa esnan chikí, pa esnan malu, pa esnan mas grandi, i kaminda nos ta sirbi otro tur dia, nos ta kompartí biennan, alegria i tristesa” (FC 21).
Den e Dokumento final di Aparecida, Papa Benedicto XVI ta bisa ku famia ta ‘patrimonio di humanidat’, tesoro presioso di pueblonan di Amérika Latino i Karibe. Famia ta skol di fe, tereno ideal pa transmití e balornan humano i sivil, hogar kaminda bida humano ta nase i ta keda aseptá generosamente i responsablemente. Ningun otro instansia por sustituí famia den su kapasidat di krea serenidat personal i edukashon pa e yunan (Benedicto XVI, Diskurso di Apertura). “Famia kristian ta fundá riba sakramentu di matrimonio entre un hende hòmber i un hende muhé, signo di amor di Dios pa humanidat i di e entrega di Kristu pa Iglesia, su esposa” (Dokumentu di Aparecida 433). Sinembargo, aktualmente famianan ta sufri di situashonnan negativo debí na e sekularismo, relativismo étiko, migrashon i leinan sivil kontrali na matrimonio i ku ta menasá futuro di pueblonan di mundu.
.
Rumannan, kon nos por krea un komunidat salú, ora ku fundeshi di e komunidat aki no ta funshonando asina aki? Pa e motibu ei tambe, nos mester para kla pa yuda otro, yuda famianan den nesesidat pa nan por kumpli ku e eksigensianan fundamental di un famia. Esta un entrada pa por kubri gastunan primordial, un bibienda desente, un ambiente den bario ku ta salú, liber di droga, di mal influensia, liber di abuso di tur forma.
Un aspekto sigur pa reflekshoná riba dje den nos Aña di Hubileo ta: kon nos por yuda nos famianan kumpli mas i mas ku nan mishon di ‘iglesia doméstiko’, i ‘skol di humanidat’?.
[Kada parokia lo pone atenshon riba esaki, ora nos ta prepará pa Pasku di Nasementu i selebrá e fiesta di Santa Famia, djadumingu 30 di Dezèmber: e famia den kua Hesus a nase i krese bou di guia di Maria i Hosé].


Rumannan, laga nos drenta temporada di Atvènt ku un siguransa grandi: Dios nunka no ta kibra su promesa. Hesus a bini na mundu pa konfirmá e promesa aki: “Lo mi ta ku boso te na fin di tempu” (Mt 28, 20).
Ku e konfiansa grandi aki, mi ke gradisí Dios, nos Bon Tata un biaha mas, pa tur bondat ku El a yena nos Diósesis den e 50 aña ku nos tin tras di lomba. Nos ta gradisiÉ spesialmente pa e trabou inkansabel di mi antesesornan, mgr. Holterman i mgr. Ellis, pa tur saserdote, religioso i laikonan ku a sirbi nos Diósesis den e último 50 añanan.
Alabes, nos ta pidiÉ un bendishon spesial den e Aña di Hubileo aki, pa kada un di boso personalmente i pa boso famia. Ku Bon Dios por drama su grasia riba boso i laga Pasku di Nasementu lo ta en bèrdat un Fiesta di Lus pa nos tur.
Esaki nos ta pidiÉ bou di protekshon spesial di Mama Maria, Immaculata i Auksiliadora, Patrono di nos Diósesis.

Mi ta deseá boso un temporada di Atvènt yen di fervor i na final un bon Pasku di Nasementu!.

Boso sirbidó, den Hesus i Maria,

Mgr. Luis A Secco, SDB
Obispu di Willemstad

Benedictus XVI in Hoop-encycliek: Laatste oordeel op eerste plaats beeld van Hoop en beroep op ieders verantwoordelijkheid

ROME(KN) - In de Hemel zullen de boosdoeners niet zonder onderscheid naast hun slachtoffers zitten alsof er niets gebeurd is. Dat schrijft paus Benedictus XVI in zijn nieuwe encycliek Spe salvi. Hij ontleent dit beeld aan de roman De Gebroeders Karamazov van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski (1821 1881). Hiermee keert de paus zich tegen een bepaalde opvatting over de goddelijke barmhartigheid. ‘Genade is geen spons die alles wegpoetst’, schrijft hij in een passage over het Laatste Oordeel.

Protest tegen God
De idee van het Laatste Oordeel werd in de moderne tijd weliswaar naar de achtergrond verschoven, toch is het verlangen naar de ultieme gerechtigheid nooit echt verdwenen, zegt de paus. Atheïstische ideologieën van de 19e en 20ste eeuw hebben getracht die gerechtigheid op louter menselijke kracht te bewerkstellingen. Voor de aanhangers van deze ideologieën was de bestrijding van het geloof in een goede God een kwestie van ethiek. Zij verwierpen God omdat de grote hoeveelheid menselijk leed zijn bestaan niet kon rechtvaardigen.
‘Als het protest tegen God gezien het leed van de wereld begrijpelijk is, dan is de aanspraak dat de mensheid kan en moet doen wat geen God in feite doet of kan doen, zowel aanmatigend als intrinsiek onjuist. Het is dan ook geen toeval dat deze idee geleid heeft tot de ergste vormen van wreedheid en schendingen tegen de gerechtigheid (..) Een wereld die haar eigen gerechtigheid moet scheppen is een wereld zonder hoop’, aldus Benedictus.

Volgens de paus kan niemand en niets antwoord bieden op zoveel eeuwen van menselijk leed. Hij voegt daaraan toe: ‘Niets of niemand kan garanderen dat het cynisme van de macht welk verleidelijk ideologisch masker ze ook draagt zal ophouden de wereld te domineren.’ Uiteindelijk kan alleen God het definitieve antwoord geven op alle leed en ongerechtigheid, aldus de paus.
Het vooruitzicht op het Laatste Oordeel heeft christenen eeuwenlang een criterium verschaft om het leven in het hier en nu vorm te geven. De paus wijst erop dat dit geloof in Christus' optreden als de Hoogste Rechter, in de christelijke iconografie vaak werd afgebeeld als een verschrikkelijke gebeurtenis.
Benedictus: ‘Het beeld van het Laatste Oordeel is niet op de eerste plaats een beeld van verschrikking, maar een beeld van hoop; voor ons kan het zelfs het doorslaggevende beeld van hoop zijn. Maar is het niet ook een angstaanjagend beeld? Ik zou zeggen: het is een beeld dat verantwoordelijkheid oproept ..’.

Gezegende pijn
Iedere individuele persoon zal aan het eind der tijden voor de rechterstoel van Christus komen te staan, zo leert de Kerk. In zijn uitleg van dit geloofspunt verwijst de paus naar Sint Paulus die in de Eerste Korinthiërsbrief schrijft: 'De grote dag zal het aantonen, want deze verschijnt met vuur, en het vuur zal uitwijzen wat ieders werk waard is' (3:13). Benedictus: ‘In de pijn van deze ontmoeting worden de onzuiverheden en de ziektes van ons leven voor ons zichtbaar. En juist daarin bestaat de verlossing. Zijn strakke blik, de aanraking van zijn hart, geneest ons door de onmiskenbaar pijnlijke transformatie 'als door vuur'. Maar het is deze gezegende pijn, waarin de heilige kracht van zijn liefde als een vlam door ons heen schroeit. Daardoor worden wij in staat gesteld geheel onszelf te zijn en dus ook geheel van God.’

aangeleverd door Toon van Dongen