WASHINGTON (RKnieuws.net) - De Amerikaanse bisschoppen geven geen goedkeuring aan de Engelse vertaling van de gebeden uit het Missale Romanum, editio typica tertia. Een meerderheid van tweederde van Latijns-rite leden van de conferentie is nodig voor de goedkeuring van de vertaling. De stemming tijdens de vergadering heeft geen resultaten opgeleverd en de daaropvolgende stembrieven van afwezige leden ook niet. Dat meldt ICN.
De ’Gray Book’ ontwerp-vertaling, opgesteld door de Internationale Commissie voor het Engels in de Liturgie (ICEL), is aan bisschoppen van Engelssprekende landen ter goedkeuring voorgelegd.
Bisschop Arthur Serratelli, voorzitter van het "Comite voor de Goddelijke Worship" zei dat de commissie voornemens is om de tekst opnieuw ter stemming te brengen tijdens de vergadering van november 2008 in Baltimore. Als de stemming positief is van tweederde van de Latijns-Rite leden van de USCCB, zal de tekst worden voorgelegd aan de Congregatie voor de Goddelijke Verering en de Discipline van de Sacramenten voor de volgende bevestiging.
Als de teksten positief worden ontvangen door de bisschoppen, zal de oorspronkelijke tijdlijn nog worden gehandhaafd. De definitieve tekst van de volledige Romeinse Missaal zal in november 2010 ter goedkeuring worden voorgelegd.
maandag 14 juli 2008
Amerikaanse bisschoppen niet eens over vertaling ’Missale Romanum’
’Sociale encycliek actueel en belangrijk’
Caritas in veritate
VATICAANSTAD (RKnieuws.net) - Het debat dat opnieuw op gang werd gebracht over de strijd tegen de armoede, tegen het analfabetisme en de bescherming van de planeet naar aanleiding van de G8 (de top van de meest geindustrialiseerde landen) maakt de komende encycliek van paus Benedictus XVI - die handelt over sociale kwesties - bijzonder actueel en belangrijk. De nieuwe encycliek, die mogelijk de titel ’Caritas in veritate’ zal krijgen, zou in de herfst gepubliceerd worden.
De nieuwe encycliek zal niet enkel de sociale leer van de Kerk in herinnering brengen maar naar verluidt ook originele elementen aandragen om te antwoorden op de uitdagingen van onze tijd zoals de mondialisering en de klimaatverandering.De paus zal in de nieuwe encycliek sterk de solidariteit en de menselijke waardigheid onderstrepen. Benedictus XVI zal ook pleiten voor een duurzame ontwikkeling en aandringen op een betere verdeling van de goederen van onze aarde.
De paus zal ook heelwat aandacht besteden aan de taak van de christenen in functie van het algemeen welzijn. Ook de vredesproblematiek zal in de nieuwe encycliek aan bod komen.
zondag 13 juli 2008
Paus aangekomen in Australië
Rust
De paus werd aan de vliegtuigtrap verwelkomd door onder anderen de aartsbisschop van Sydney, kardinaal George Pell, de Australische premier Kevin Rudd en de premier van de staat New South Wales, Moris Iemma. Na de korte begroeting reisde de Heilige Vader per auto naar het Kenthurst Study Centre, waar hij tot woensdagavond 16 juli rust houdt.
Paus Benedictus XVI temidden van kardinaal George Pell en premier Kevin Rudd
Drie reizende pausen
De Kerk in Australië is er trots op even het centrum van de katholieke Kerk te zijn, zei hulpbisschop Anthony Fisher vanmorgen op een persconferentie. Hij wees erop dat Australië het derde land is dat door alle drie de reizende pausen (Paulus VI, Johannes Paulus II en Benedictus XVI) is bezocht. De twee andere landen die de drie pausen ontvingen zijn Turkije en de Verenigde Staten.
Pauselijk gevolg
In het gevolg van de paus bevinden zich 72 personen; 27 leden van de pauselijk entourage, 43 bij het Vaticaan geaccrediteerde journalisten en twee assistenten.
Ik behoor tot ras ‘kinderen van God’
Willo Indakhuli is numerair-auxiliair lid in Kenia en ontmoette de heilige Jozefmaria in 1972. In dit interview spreekt zij over deze ontmoeting en ook nu nog steeds actuele boodschap van de stichter van het Opus Dei.
Sommige vrouwelijke numerairs, numerair-auxiliair genoemd, wijden zich beroepsmatig vooral aan de huishoudelijke taken in de centra van de prelatuur. Een van hen is de Keniaanse Willo Indakuli.
Hoe heb je het Opus Dei leren kennen?
Ik leerde het Opus Dei kennen, nadat ik besloot om een cursus catering te volgen aan een school dat nu bekend staat als Kibondeni College. Een Nederlandse vrouw genaamd Ria, lerares aan de Mukumu Girls Secondary School waar ik destijds naar toe ging, suggereerde mij deze opleiding en hielp mij met de aanvraag. Dat was in oktober 1966. Toen ik de cursus volgde, woonde ik samen met leden van het Opus Dei. In die periode realiseerde ik mij dat God mij mogelijk riep om Hem te dienen binnen het Opus Dei. Ik volgde deze roepstem en werd lid in mei 1967.
Heb je de heilige Jozefmaria ooit ontmoet?
Ja. Ik ging in 1972, samen met twee andere Keniaanse vrouwen, naar Rome om daar met hen in de catering te werken en keerde in 1974 terug naar Rome. Toen we de stichter van het Opus Dei de eerste keer ontmoetten, op 1 oktober 1972, stelden we ons aan hem voor. Een van mijn landgenoten stelde zich voor en voegde daaraan toe “Vader, ik ben een Kikuyu”, de ander zei hetzelfde en ik op mijn beurt zei “Vader, ik ben een Luhya”. De heilige Jozefmaria keek ons aan en zei: “Mijn kinderen, we behoren allen tot het ras van de kinderen van God.” Ik realiseerde mij dat hij niet zozeer geïnteresseerd was tot welke stam wij behoorden, maar dat we allemaal zijn kinderen zijn.
Heeft de ontmoeting met de heilige Jozefmaria je leven veranderd?
Ja. Voor de ontmoeting was ik zeer bewust van mijn tribale herkomst. Maar na de ontmoeting heb ik het nog eens overdacht en realiseerde dat de heilige Jozefmaria gelijk heeft: we zijn allemaal kinderen van God.
In het centrum van het Opus Dei waar ik woonde, heb ik vele mensen ontmoet uit alle delen van de wereld. De woorden van de stichter hielpen mij te werken en om te gaan met mensen met verschillende nationaliteiten en tribale herkomst.
Van hem leerde ik over de eenheid binnen het Opus Dei, omdat wij – ondanks de grote diversiteit aan nationaliteiten – alles samen deden. Eenheid als een familie was erg belangrijk voor de heilige Jozefmaria. Je merkte echt dat de stichter van zijn dochters uit Afrika hield en altijd bij samenzijn naar ons uitzag.
Tijdens de recente etnische onlusten in mijn land, kwam het niet eens in mij op om tijdens gesprekken met mensen na te denken over hun etnische herkomst. Ik heb geen enkele moeite om met iemand, van welke afkomst dan ook, om te gaan.
Wat zou je ter afsluiting de lezers nog willen zeggen?
Ik ben God dankbaar voor mijn roeping tot het Opus Dei en om de heilige Jozefmaria persoonlijk te hebben ontmoet. Het komt niet vaak voor iemand te ontmoeten die tijdens je eigen leven nog wordt heiligverklaard.
DI DIESINKU DJADUMINGU SIKLO A
Promé Lektura : Isaias 55, 10-11
Salmo : Salmo 65, 10-14
Di dos Lektura : Romanonan 8, 18-23
Evangelio : Mateo 13, 1-23
E evangelio di awe ta invitá nos pa reflekshoná riba kua ta e papel ku Palabra di Dios tin den nos bida.
Ta kurioso mira ku personanan kristian di tur ten ta biba hinter nan bida ku lomba pa palabra di Señor. E realidat aki di no tene kuenta ku e palabra ta debilitá nos forsanan spiritual hopi.
Pa referí na importansia di e palabra Señor ta akudí na parabelnan. E parabelnan ta un forma di siña masha komun i probechoso, na mes momentu mashá agradabel pa skucha i fásil pa keda kòrda. E parabel ta laga e mensahe penetrá den e parti inkonsiente di e persona.
E no ta un tratado di Santa Skritura loke Hesus ta proponé na nos sino un aserkamentu vital na e palabra di Dios.
Ki lugá palabra di Dios ta okupá den bo bida diario?
Bo ta kapas pa lesa, meditá i purba biba e palabra?
E palabra ta partí su mes pero e ta kai den tereno desigual. Ta mesun palabra pero kada persona mester kombertí su mes den tera p’asina e palabra por kria rais.
Versíkulo diesun ta bisa nos ku “Na boso, Señor ta duna konosementu di e sekretonan di su reino , ma no na nan”. E disipelnan di Hesus tabatin konosementu di kosnan di Dios ku hende komun no tin, hende mester haña siñansa.
Esaki ta demostrá na nos e gran responsabilidat ku komo kreyente nos tin.. Ser konosedó di e misterionan di Dios ta nifiká drenta den profundidat di Señor, SA ku nos ta den dje. Tin seguridat bibu ku Dios ta ku nos, inklusive mei- mei di duda, di inseguridat i di nos propio fayo.
Bo ta kere ku Dios ta sigui ta presente den nos mundu apesar di tantu i tantu kalamidat? Bo sa kon deskubrí presensia di Dios? Kon bo sa ku Dios ta presente inkluso den loke nos no ta komprondé?
Despues Hesus ta repasá e parabel ku su disipelnan, na nan e ta ampliá nifikashon di kosnan di Dios. Kada kreyente mester ta un mensahero di Dios pa otronan.
E tera kaminda simia di e palabra tin ku kai ta e kurason humano, pero nos sa ku no tur kurason ta trahá ni prepará pa mesun kos. Inkietut, deseo, miedu, ambishon, ta loke nan ku ta enkargá pa duna base na nos interior.
E diferente karakternan humano ta representá pa e distinto tiponan di tereno. Tin kuater klase di kurason, di tereno, den kua ta sembra e palabra:
Tereno pegá ku kaminda: esnan ku ta skucha pero no ta komprondé. E palabra no ta penetrá den nan, no tin interes grandi pa profundisá. Nan ta distraí, poko interesá den loke nan ta skucha.
Tereno entre piedra: nan ta risibí e palabra i ta keda impreshoná pero pa poko tempu; no tin durashon. Nan no tin konvikshon firme den nan mente i kurason. Nan no tin rais, o sea, profundidat den loke nan ke. Nan no sa kiko nan ke…
Tereno entre sumpiña: ku tin bentaha riba e dosnan anterior: el a risibí e simia i a lag’é tira rais hundu, pero tampoko a duna fruta debí na estorbonan ku el a topa den su kresementu. E sumpiñanan no a laga ku e rais a bona i a strob’é di duna fruta. Kua ta e sumpiñanan? Den otro teksto, e palabra ta kòrda nos fundamentalmente riba tres kos ku ta alehá nos di Dios:
Preokupashon (afannan di mundu, preokupashonnan di bida).
Plaser (pues nan ta entregá e kurason humano na otro ku no ta Dios).
Rikesa (ora e ser humano ta duna plaka lugá di Dios.)
Bon tereno: ta e resultado lógiko di kaminda bon tera e bon simia ta kontra ku otro. Esaki ta esun ku ta skucha i komprondé e palabra, i ta duna fruta (v.23). Esaki ta e tereno produktivo; no ta nifiká ku no tin estorbo, pero tur ta keda superá pa e forsa di bida ku ta krese. E kristian ta esun ku ta keda fuerte inklusive mei mei di difikultat, ankrá solamente den Dios.
Duna fruta ta: pone e palabra den práktika. Tin distinto klase di fruta, no ta nos tur mester duna e mesun sorto ni di mesun kalidat.
Tin un versíkulo un poko deskonsertante: Esta ku esun ku tin hopi, lo haña mas tantu ainda; ma esun ku no tin, asta e tiki ku e tin, lo ta kitá for di dje. (v. 12)
Esaki ta berdaderamente loke ku Señor a bisa nos? No ta un inhustisia e ponensia aki di un Dios ku ta bisa ku e ta na banda di esnan mas debil, i di esnan ku tin ménos …?
Versíkulo 12 ta referí na libertat di e ser humano relashoná ku e palabra di Dios. Kada persona ta liber pa asept’é òf rechas’é. Ora un hende ta aseptá e palabra i ta lag’é krese den su bida e ta kuminsá duna fruta i kada be di nobo den diferente kosecha di bida. Ora hende lubidá e palabra, e simia ta keda steril i e ta muri. Esaki ta loke ta sosodé ku nos ora nos ta kuminsá studia un idioma, por ehèmpel ingles. Si nos pone nos mes pa studia, pa profundisá kada biaha mas, pa praktik’é, kada dia nos lo komprond’é i nos lo komuniká mihó… , en kambio, si nos legumai e siñamentu nos lo bisa asina. Mi tabata sa un poko di ingles, pero komo mi no a praktik’é, asta e poko ku mi tabata sa mi a lubidá… Algu paresido ta sosodé ku e palabra: ora ku nos no poné na obra , e ta muri.
zaterdag 12 juli 2008
Amsterdammer wordt priester gewijd in Spanje
Van de kunstgeschiedenis naar de informatietechnologie, van een commerciële onderneming naar de wijngaard van de Heer. Komende zondag wordt de Amsterdammer Wim Veth priester gewijd in de Noordspaanse bedevaartplaats Torreciudad.
De 38-jarige Wim Veth is een van de zevenendertig leden van het Opus Dei, afkomstig uit veertien landen, die zondag door hun prelaat Javier Echevarría priester worden gewijd.
Na de middelbare school in Hilversum, studeerde hij in zijn geboortestad Amsterdam kunstgeschiedenis en archeologie. Na zijn militaire dienstplicht werkte hij zeven jaar als consultant bij een groot informaticabedrijf. In 1997 vertrok hij naar Rome om aan de pauselijke universiteit van het Heilig Kruis theologie te studeren. Binnenkort hoopt hij daar in de kerkgeschiedenis te promoveren.
Alledaags
Ofschoon sommigen verbaasd reageerden op het besluit van Wim Veth priester te worden, vindt hij die stap zelf heel logisch. “De combinatie christen, student en gelovig zijn in je beroepsleven is goed mogelijk, ook al vraagt het inzet en beslistheid. Beter nog, het is een opdracht. We hebben allemaal de plicht heilig te worden, daartoe zijn we geroepen.”
“De plaats om dat te doen is voor de meeste. mensen hun werk en dagelijks leven. De gewone dingen zijn gelegenheden om ze voor God te doen. Er ligt in al die dingen iets goddelijks opgesloten. leder van ons dient dat goddelijke te ontdekken. Ik zie geen tegenstelling tussen wat ik gedaan heb en mijn weg naar het priesterschap. Beide vragen dienstbaarheid en toewijding.”
Celibaat
Hoe staat Veth tegenover het celibataire priesterschap dat vooral nu zo onder druk lijkt te staan?“Het celibaat, dat altijd in de Kerk heeft bestaan, is menselijk gesproken een onhaalbare zaak. Als menselijk ideaal is het door zelfs de grootste stoïcijn maar met moeite te realiseren. Voor wie ertoe geroepen is, gaat het echter niet om een menselijk ideaal maar om een bovennatuurlijke roeping. Het gaat erom om Christus van dichterbij te volgen in een overgave aan God die de hele mens omvat. Ik probeer bewust te vermijden de aandacht uitsluitend op het lichamelijke te richten.
De laatste tijd wordt de indruk gewekt alsof dat het voornaamste zou zijn. God roept wie Hij wil op de plaats die ieder toekomt. De priesterlijke taak vraagt een totale toewijding aan anderen. Degene die model staat is Christus zelf en het is de heilige Geest die ons modelleert al naar gelang ieders persoonlijke roeping. Als het op menselijke inspanning aankomt, blijven we inderdaad nergens. Wie geroepen is, ontvangt de genade om aan de roep te kunnen beantwoorden, ook om het celibaat trouw te beleven. Het zou een misvatting zijn te denken dat een eenmaal aangeknoopte liefde niet blijvend zou kunnen zijn.”
Op afstand
Als priester van het Opus Dei krijgt Veth primair een pastorale taak binnen de prelatuur en voor mensen die daar contact mee zoeken. Het reilen en zeilen in Nederland heeft hij letterlijk en figuurlijk van een afstand gevolgd. “Maar”, vertelt hij, “wat het geestelijk klimaat betreft, heb ik in Rome de jubileumviering van het jaar 2000 van dichtbij meegemaakt. De grote deelname van mensen uit Nederland, België en Duitsland vond ik heel bemoedigend. De Wereldjongerendagen waren zonder twijfel een hoogtepunt. Het verlangen van jongeren naar een authentieke en persoonlijke geloofsbeleving was tastbaar. Je zag dat ook aan de belangstelling voor het sacrament van de verzoening. Velen hebben er voor het eerst in hun leven gebiecht. Deze lijn lijkt zich in Toronto te hebben doorgezet. Bij een dergelijke nieuwe bezieling sluit ik me graag aan.” (KN)
Feestdag Heilige Jozefmaria in vijf steden gevierd
De liturgische feestdag voor de heilige Jozefmaria is in meerdere steden gevierd. Dit jaar viel het samen met de beëindiging van de eerste fase in het zaligverklaringproces van zijn opvolger Don Alvaro.
In Amsterdam, Hengelo, Maastricht en Utrecht is het inmiddels een traditie geworden om de liturgische feestdag van de stichter van het Opus Dei te vieren met een plechtige eucharistieviering en aansluitend boekenverkoop en een informele receptie.
Dit jaar valt dit feest samen met de beëindiging van een belangrijk onderdeel van het proces van heiligverklaring van Mgr. Alvaro del Portillo, de eerste opvolger van de stichter van het Opus Dei.
Zijn trouw is voor iedereen een aansporing om een bron van heiligheid te zijn.
Ook werd in de verschillende homilieën gerefereerd aan het Paulus-jaar, waarin paus Benedictus de XVI ieders inzet verwacht om het evangelie in zijn eigen omgeving door te geven.
Nieuw was dit jaar de druk bezochte H. Mis in Tilburg, waar vooral mensen uit de omgeving in dankbaarheid stil stonden bij het leven van de heilige Jozefmaría Escrivá.
De woorden van Johannes Paulus II uit de homilie van 6 oktober 2002 op de dag van de heiligverklaring werden gebruikt om te benadrukken dat het Opus Dei mensen helpt om de heiligheid te zoeken in het gewone leven, door een sportieve innerlijke strijd te voeren in de dagelijkse omstandigheden.
