Paus: plegers abortus en echtbreuk met barmhartigheid bijstaan

ROME - De katholieke kerk moet wie abortus of echtscheiding pleegt op de eerste plaats met moederlijke zorg, liefde en fijngevoeligheid bijstaan. Op die manier maakt de kerk hen de barmhartige nabijheid van God in Jezus Christus bekend. Zo hield paus Benedictus XVI de deelnemers voor van een congres dat zich met deze onderwerpen bezig hield en dat in het Vaticaan werd gehouden..

Benedictus wees erop dat abortus en echtscheiding in de ogen van de kerk ernstige zonden zijn. Maar wie die heeft begaan moet worden omringd door de liefde van Christus. ‘Hij is immers zoals de kerkvaders ons leren, de echte Goede Samaritaan, die onze naaste is geworden. Die olie en wijn op onze wonden giet en die ons leidt naar de herberg, de kerk, waar Hij ons laat verzorgen. Hij vertrouwt ons daarbij toe aan zijn vertegenwoordigers en betaalt persoonlijk vooruit voor onze genezing.’

Belediging van God
Het ethische oordeel van de kerk over echtscheiding en zwangerschapsafbreking is duidelijk en algemeen bekend, zegt de paus. ‘Het zijn ernstige daden die in verschillende mate, en rekening houdend met de subjectieve verantwoordelijkheid, de waardigheid van de menselijke persoon schenden’. Echtscheiding en abortus zijn volgens de paus een daad van onrechtvaardigheid in de menselijke en sociale contacten. Ook zijn die daden een belediging van God zelf, die de garant is van de huwelijkseed en de Heer van het leven.

Innerlijke wonden
‘En toch heeft de kerk, naar het voorbeeld van de Goddelijke meester, altijd de concrete personen voor ogen, vooral de meest zwakken en onschuldigen, die slachtoffer zijn van onrechtvaardigheden en zonden’, zei de paus. ‘En ook die andere mannen en vrouwen die door dergelijke daden te begaan, zich bevlekt hebben met schuld, er de innerlijke wonden van dragen en zoeken naar de vrede en de mogelijkheid een nieuw begin te maken.’

Ontembaar vertrouwen
De kerk heeft vanuit haar geloof in de Goddelijke barmhartigheid een ‘ontembaar vertrouwen’ in de mens en in zijn vermogen om opnieuw te beginnen, zei Benedictus. ‘De Kerk weet dat de menselijke vrijheid met behulp van de genade in staat is tot de totale en trouwe zelfgave die het mogelijk maakt dat het huwelijk tussen man en vrouw een onverbreekbaar verbond wordt.’ De paus toonde zich verder overtuigd dat ‘de menselijke vrijheid, ook in de moeilijkste omstandigheden, in staat is tot buitengewone tekens van opoffering en solidariteit om het leven van een nieuw menselijk wezen te verwelkomen’.

DI TRES DJADUMINGU DI PASKU DI RESUREKSHON

Promé Lektura : Echonan 2, 14. 22-28
Salmo : Salmo 16, 1-2, 5. 7-11
Di dos Lektura : 1Pedro 1, 17-21
Evangelio : Lukas 24, 13-35


Dos disipel di Hesus ta kana riba kaminda. E biaha aki e kanamentu no ta kondusí na sanashon òf na enkuentro ku Hesus. Ta un kanamentu desorientá. Nan tabata sa ku nan tabata bai na su lugá di orígen pero ya sin speransa. E persona den kua tantu nan a kere a muri. Nan a mira kon a dera su kurpa; nan a biba e desánimo di nan kompañeronan; nan a sinti e sla di frakaso dilanti di opshon tumá un dia. No tabata straño ku nan tabata diskutiendo na kaminda.
E dos disipelnan ei ta representá hopi mion di persona ku tabatin kontakto ku Hesus, pero no ku Esun Resusitá, sino ku e Kristu di milagernan, e Kristu lider, esun di e entusiasmo di Djadumingu di Rama. Pero e amigunan aki no ta yega na komprondé ku e Hesus di e krus, esun ku ta risibí preguntanan desafiante durante e sufrimentu " No t’Abo ta Dios? Awèl baha for di e krus..." ; esun ku ta sangra i sufri, sea e Dios ei ku nan ta imaginá nan mes.. Na tal momentu den bista di mundu Hesus ta bira su pió tresedó di notisia.
Doló i sufrimentu ta haf kaminda ku ningun hende no ke yega n’e. Nos komo kristian no ta masokista ku ta disfrutá dilanti nos doló. Doló ta malu, pero e por ta motibu di salbashon. E amigunan di nos tabata riba kaminda yen di doló sin resurekshon.
E Palabra ta bisa ku nan tabata tristu. Hesus a bai kana huntu ku nan pero nan no a rekonosé. Doló pa motibu di frakaso no a tapa únikamente nan wowo sino tambe nan kurason. Nan tabata siegu di nan mes ya ku nan no tabata sa kon apsorbá frakaso di nan maestro.Nan tabata sinti nan mes kibrá paden pasobra tur kos a keda na palabra.
Nan ta konta Hesus e vershon di loke a sosodé, pero nan ta hasié sin speransa. Nan tabata warda pero nan espera tabata inútil. Awor nan ta bolbe mas desilushoná ku nunka. Palabranan di Hesus tabata animá nan pero su morto, silensio di palabra di e maestro a laga nan bashí.
Hesus ta kuminsá splika nan di nobo tur loke nan a bisa di djE den Skrituranan. Nan ta skucha pero ya sin konvikshon. Nan ta sigui riba kaminda.
Nan ta yega na e pueblo i Hesus ta hasi komosifuera e ta sigui su kaminda, pero nan ta kombid’é pa e keda. Nan ta sinta na mesa i Hesus ta bolbe tuma e pan i gradisiendo Dios, ta kibra e pan i duna nan. Skritura ta bisa ku na e momentu ei nan wowo a habri i nan a rekonosé Hesus, pero El a disparsé.
E delaster gesto ku Hesus tabatin ku su Apòstelnan tabata na e sena. Awor, despues di su resurekshon e ta bolbe hasi e gesto di kibramentu di pan, ku ta alimentá, ku ta salba, ku ta habri wowo di esun ku ta siegu.
Eukaristia ta e lugá di enkuentro ku Hesus. E ta laga nan mir’é entregando su mes di nobo, e biaha aki sin derame di sanger. El a parti pa ... i ku nan e pan i ta bindishoná Dios. I nan ta deskubrié...
Bida kristian lo ta semper mará entre Eukaristia, Krus i Resurekshon. Kada bia den bida di e siguidó di Kristu e tres momentunan aki lo ta presente.
Tin un pregunta ku nos amigunan no kreyente òf no masha kreyente tin kustumber di hasi na nos: Si Hesus a resusitá, unda E ta aworakí?
Hesus no ta den graf. E graf a keda bashí. Tampoko resurekshon ta nifiká bai bèk den pasado. E berdadero enkuentro ku Kristu awe ta den e Palabra, den Eukaristia i den e profeshon di fe.
Señor ta den e bida nobo ku a yega den transformashon di sufrimentu di e mundu aki. Topa kuné ta nifiká haña e kaminda di salbashon.
Hesus resusitá ta den Eukaristia. Eukaristia ta e lugá prinsipal di presensia di Kristu. Partisipá den Eukaristia ta nifiká tin un enkuentro personal ku Kristu resusitá.
Tambe esun resusitá ta presente kaminda hende ta sinti nan mes komo ruman di otro, kaminda kurason ta bati ku mesun ritmo Esun resusitá ta entre esnan mas débil i pober di sosiedat, esnan ku semper ta pèrdè. Hesus ku superashon di morto ta yuda nan rekuperá forsa pa e kaminda di bida, ilushon i alegria pa nan kurason, i mira ...... riba tur kos mira ku E ta semper huntu ku nan, na tur momentu riba kaminda di nan eksistensha.

Pauselijke raad voor het gezin: Groeiende rol grootouders mag niet onderschat

ROME - Grootouders spelen in de moderne tijd een steeds grotere rol wat betreft de samenhang van families. Maar hun rol wordt ook steeds belangrijker in de samenleving in het algemeen. In het bijzonder is dit het geval ook bij de opvoeding en geloofsoverdracht aan kleinkinderen.

Deze wijze woorden en opmerkingen komen uit de mond van kardinaal Alfonso Lopez Trujillo. Hij kan niet verdacht worden van nieuwlichterij omdat hij bekend staat als orthodox in zijn opvattingen. De Latijns-Amerikaanse kardinaal staat namelijk aan het hoofd van de Pauselijke raad voor het Gezin. Hij liet zijn licht schijnen over de rol van de grootouders die niet onderschat mag worden op het jaarlijkse vierdaagse beraad van deze pauselijke raad. Onderwerp van gesprek is de rol van de grootouders in het gezin, de kerk en de samenleving.
Ander kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders die aan het woord kwamen zijn kardinaal Norberto Rivera Carrera van Mexico-Stad over het Zesde Wereldgezinscongres in 2009 in Mexico en kardinaal Carlo Caffarra van Bologna over het belang van de encycliek ‘Humanae Vitae’ (1968) van paus Paulus VI. Van deze encycliek is indertijd alleen blijven hangen dat paus Paulus VI tegen de opvatting van een groot deel van het wereldepiscopaat in onverminderd vasthield aan het strikte verbod van het gebruik van voorbehoedmiddelen.

Mexicaanse regering vraagt steun episcopaat in nationaal oliedebat

MEXICO-STAD - De katholieke kerk in Mexico heeft zich gemengd in de controverse rondom de toekomst van de nationale olie-industrie. Op verzoek van het kabinet spraken de bisschoppen zich uit voor een plan dat het multinationals mogelijk maakt in Mexicaanse olie te investeren.

De Mexicaanse minister van binnenlandse zaken Juan Camilo Mourino overlegde op 1 april achter gesloten deuren met de leden van de bisschoppenconferentie. Volgens een verklaring van de minister gaf Mourino daar tekst en uitleg over de problemen met staatsoliebedrijf Pemex. Hervorming van de nationale oliemarkt zou dringend noodzakelijk zijn om de toekomstige welvarendheid van Mexico te garanderen. De steun van de bisschoppen is belangrijk om een breed draagvlak voor de hervormingen te garanderen.

Vertrouwen
De delegatie van het Mexicaanse episcopaat verklaarde na afloop dat buitenlandse investeringen volgens de minister nodig zijn om de rijkdom van toekomstige generaties veilig te stellen. ‘We hebben de minister aangehoord en we vertrouwen erop dat krachten van onze unie en de wetgevers de beste beslissing voor het land zullen nemen,’ aldus bisschop Faustino Armendáriz Jiménez van het diocees Matamoros.
Het hervormingsvoorstel van de regering wordt gesteund door internationale investeerders en oliebedrijven uit de VS en Europa die graag petroleumreserves in de Golf van Mexico willen exploiteren. Volgens de hervormers is buitenlands geld nodig om ervoor te zorgen dat de Mexicaanse olieproductie, en daarmee de inkomsten uit olie-export, in de nabije toekomst niet sterk teruglopen. Staatsbedrijf Pemex is de op twee na grootste olie-exporteur naar de Verenigde Staten, en genereert veertig procent van de Mexicaanse staatsinkomsten.

Burgerlijke ongehoorzaamheid
De oppositie is echter fel gekant tegen de hervorming, die volgens hen inhoudt dat Mexicaanse natuurlijke rijkdommen aan de VS en Europa verkwanseld worden.’Als we private bedrijven binnenlaten blijven wij achter zonder mogelijkheid Mexico te ontwikkelen,’ zo stelt oppositieleider Andres Manuel Lopez Obrador, die in 2006 de presidentsverkiezingen verloor van de huidige Mexicaanse president Felipe Calderon. Obrador riep op tot burgerlijke ongehoorzaamheid om zo de olie te beschermen. ‘Hoe lang duurt het nog tot we geen land meer zijn maar een kolonie?’

Vrijheid van religie
Naast de toekomst van de Mexicaanse olie is in het overleg tussen Mourino en de bisschoppen ook de vrijheid van religie ter sprake gekomen. De regeringspartij heeft voorgesteld om geestelijken meer rechten in de publieke sfeer te geven. Sinds de revolutie van 1910 is het Mexicaanse priesters verboden actief te zijn in publieke scholen, in de politiek en in de media. ‘We zullen blijven praten over de rechten die we hebben in educatie en over religieuze vrijheid,/ stelde bisschop Marcelino Hernandez Rodriguez van het diocees Orizaba. ‘We willen niet langer tweederangs burgers zijn.’

Martin Luther King: veertig jaar martelaar voor rassengelijkheid

ATLANTA –Het was gisteren,vrijdag 4 april, veertig jaar geleden dat dominee Martin Luther King werd vermoord: De ideeën van dominee Martin Luther King zijn onverminderd actueel. Hij was onvermoeibaar in zijn streven naar geweldloosheid. Hij legde een verband tussen racisme, armoede en militarisering, thema’s die ook vandaag wereldwijd een bedreiging vormen voor vrede.’, aldus de leiders van de kerk, waartoe King behoorde.
Hij was zoon van een Baptistische dominee uit Atlanta in het zuiden van de Verenigde Staten en was in de jaren 1950 en 1960 één van de meest prominente leden van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging.
Hij gebruikte de methode van de geweldloze actie, geïnspireerd door Mahatma Ghandi. Vernederingen tijdens zijn jeugd en zijn theologische studie sterkten in het geloof dat de kerk in deze samenleving een taak had en hij werd zelf ook predikant van de Baptistenkerk in Montgomery in Alabama. In augustus 1963 hield hij zijn beroemde toespraak ‘I have a dream’ en een jaar later ontving hij de Nobelprijs voor de vrede.
Op 4 april 1968 werd hij doodgeschoten op het balkon van het Lorraine Motel, vandaag een burgerrechtenmuseum.
Martin Luther King werd 39 jaar.
Zijn dood veroorzaakte een golf van onrust in meer dan zestig Amerikaanse steden. Zijn naam is identiek aan het aanvechten van rassenongelijkheid.

Optimismo

Abo ta den un mundu problemátiko difikultatnan ta bo tras. Mas, di no ser optimista no ta dependé di sirkunstansianan eksterno, sino di bo posishon frente problema, konflikto i difikultatnan.
Kultivá e posishon di bo mes i kustumbrá bo mes pa imaginá na un manera bibu e posibilidatnan di abundansia di biennan satisfakshon i éksito.
Superá pesimismo i su efektonan teribel, imaginando semper lo mihó p'abo i trahando na un manera tenas mente pa logr’é.
Pone tur e potensial di bo mente i di bo fe den e ousilio di Dios, na servisio di bo progreso integral i na yudansa di esnan den mas nesesidat.
Optimismo ta e fuente eterno den kua bo por sasia bo set di tur lo positivo di bida.

Gra Baq

Grootste zorgen Antilliaanse bisschoppen: roepingencrisis en ‘evangelicals’

ROME - Het gebrek aan roepingen is de grootste zorg van de bisschoppen van de Antillen. Dat zegt mgr. Lawrence Aloysius Burke, aartsbisschop van Kingston (Jamaica) in een interview met de Vaticaanse krant L’Osservatore Romano.

De Antilliaanse bisschoppenconferentie brengt deze dagen zijn vijfjaarlijkse bezoek (ad Limina Apostolorum) aan de paus en de Romeinse curie. De Antilliaanse kerkprovincie bestaat uit 21 bisdommen, waaronder Paramaribo (Suriname) en Willemstad/Oranjestad (Nederlandse Antillen en Aruba). Naast de roepingencrisis zien de bisschoppen van de Antilliaanse kerkprovincie de ongelijksoortigheid van het kerkelijk landschap in hun territorium als een voornaam probleem. In enkele bisdommen vormen de katholieken een meerderheid, in andere een grote minderheid van de bevolking. De Antilliaanse kerkprovincie omvat verder onder meer de bisdommen van Jamaica, Bermuda, de Bahama’s en Guyana. De bisschoppen van de Antillen hopen van de paus ‘inspiratie en gevoel van eenheid’ te ontvangen, zegt mgr. Burke, voorzitter van de bisschoppenconferentie.

De tweede belangrijkste uitdaging , aldus mgr. Burke, waar we voor staan is de invloed van de grote verscheidenheid van kleine kerken. Deze duidt men doorgaans aan als evangelische- en pinksterkerken. .