VS: katholiek weekblad jezuïeten pleit voor gehuwde priesters

Hilversum (Van onze redactie) 28 april 2009 - De hoofdredactie van het gerenommeerde Amerikaanse katholieke weekblad America pleit deze week voor het openstellen voor gehuwde mannen van het priesterambt in de Rooms-Katholieke Kerk. Het opinieblad van de Amerikaanse jezuïeten stelt voor om permanent diakens met een priesterroeping tot priester te wijden.

Luisteren
Om het priestertekort het hoofd te bieden zou de Kerk verder moeten luisteren naar de ‘verlangens en opvattingen’ van eerder uit de geestelijke stand verwijderde priesters, vindt America. Een deel van deze mannen zou als gehuwde opnieuw tot het priesterambt willen worden toegelaten. De Kerk zou zich voor die wens moeten openstellen, zo suggereert het weekblad.

Gesprek zonder taboe
De hoofdredactie noemt haar pleidooi ‘bescheiden’. “De bisschoppen van de Verenigde Staten zouden groter leiderschap moeten nemen in het openlijk bediscussiëren van het priestertekort en mogelijke oplossingen ervoor.” Op die mogelijke oplossingen moet in die gesprekken geen taboe rusten, vindt America. “Het zouden juist uitwisselingen moeten die volledig openstaan voor de door de Geest geboden mogelijkheden.”

Permanent diakens
De auteurs verwijzen in hun commentaar onder andere naar de bestaande mogelijkheid om priester te worden gewijd voor gehuwde voorgangers uit andere kerken die zich tot het katholicisme hebben bekeerd. Waarom zou die praxis niet ook voor permanent diakens met een priesterroeping kunnen gelden, vragen ze zich af.

Celibaat geen dogma
Het commentaar haalt het conciliedecreet aan over het leven en het ambt van de priesters. Daarin schreven de concilievaders dat het celibaat niet van nature door het priesterschap vereist is. Dat blijkt volgens hen uit de praktijk van de jonge Kerk en uit de traditie van de oosterse kerken die ook gehuwde priesters kennen. De kerkvergadering spoorde dan ook al “diegenen die als getrouwden het priesterschap hebben ontvangen met alle liefde aan om, volhardend in hun heilige roeping, hun leven volledig en edelmoedig in dienst te blijven stellen van de hun toevertrouwde kudde”.

Viri probati
Het Tweede Vaticaans Concilie achtte het priestercelibaat overigens dermate waardevol dat ze het verplichtend karakter ervan bevestigde. Ook paus Benedictus XVI houdt daaraan vast. Net als zijn voorgangers wijst hij tevens de mogelijkheid af van de door veel bisschoppen bepleite wijding van de zogenoemde viri probati. Dat zijn oudere, gehuwde mannen met een goede geloofskennis en een bewezen ‘christelijke levenswandel’.

Hoofdredacteur weg onder druk
De vorige hoofdredacteur van America, Thomas J. Reese, stapte in 2005 op na grote pressie vanuit de Vaticaanse Congregatie voor de Geloofsleer. Het dicasterie onder leiding van kardinaal Joseph Ratzinger zou de orde der jezuïeten onder druk hebben gezet om Reese te vervangen. Die zou in hoofdredactionele commentaren onwelgevallige posities hebben ingenomen. De kwestie zou aangezwengeld zijn door de Amerikaanse bisschoppen die ongerust waren over enkele kritische commentaren van Reese.

Huidige hoofdredacteur
Reese werd opgevolgd door de huidige hoofdredacteur, Drew Christiansen. Die was eerder werkzaam voor de Amerikaanse bisschoppenconferentie. In opdracht van de Heilige Stoel was Christiansen verantwoordelijk voor de samenstelling van een coalitie van bisschoppenconferenties die samenwerken voor de Kerk in het Heilig Land.

Vierde gelofte
America is een opinieweekblad van de Amerikaanse jezuïeten. Jezuïeten zijn lid van de Sociëteit van Jezus, een religieuze orde gesticht door Sint Ignatius van Loyola (1491-1556). Naast de gelofte van gehoorzaamheid, armoede en celibaat leggen de jezuïeten uiteindelijk ook de zogenoemde 'vierde gelofte' af. Dat is een gelofte van bijzondere beschikbaarheid voor een opdracht die de paus aan de orde kan geven. Ignatius wilde met deze speciale gelofte duidelijk maken, dat jezuïeten beschikbaar willen zijn voor het welzijn van de wereldkerk.


Bron: www.katholieknederland.nl

’Eén van de meest schaarse producten in onze samenleving is stilte’

Mgr. Frans Wiertz:

"Eén van de meest schaarse producten in onze samenleving is stilte. Het is heel moeilijk om in ons land plekken te vinden waar het écht helemaal stil is. Waar je ook komt, er is altijd wel geluid. In winkelcentra klinkt muziek, thuis staan radio en tv voortdurend aan, zelfs in het bos horen we het verkeer van de snelweg op de achtergrond razen. En dan heb ik het nog niet eens over de mobieltjes, die aan de lopende band ringtones produceren". Dat schrijft mgr. Wiertz, bisschop van Roermond, in zijn brief naar aanleiding van Roepingenzondag die op 2/3 mei in de Limburgse parichies wordt voorgelezen.

"Echte stilte is zeldzaam geworden. Ook in de kerk. U moet maar eens opletten: ook in de eucharistieviering zijn er maar weinig momenten waarop het écht volledig stil is. Er moet altijd wel iemand kuchen, er valt iets van een bank of er knettert een brommer voorbij. En we hebben de liturgie ook zo georganiseerd dat er weinig ruimte is voor stilte. Of beter gezegd: we vullen de ruimte die er is meteen op met nieuw geluid: gebeden, liederen, lezingen, het volgt elkaar in snel tempo op. Het lijkt wel alsof we collectief hebben afgesproken dat er geen stiltes mogen vallen".

"Stilte wordt door veel mensen als beklemmend ervaren, als onheimelijk. Hoe komt dat? Zijn we zo gewend dat er áltijd geluid is, dat we het als onwezenlijk ervaren als er een moment van stilte valt? Of zijn we soms bang voor de stilte? Bang dat er dan iets met ons gebeurt dat we niet kennen of geen plek kunnen geven?"

"In de Bijbel speelt stilte een belangrijke rol. Het zijn meestal de momenten waarop mensen goed nadenken over hun leven – zoals Jezus wanneer Hij zich 40 dagen in stilte terugtrekt in de woestijn. Of het zijn de momenten waarop God zich aan mensen openbaart – zoals bij de profeet Elia op de berg Horeb. Dat was niet alleen destijds het geval, dat werkt nog zo. Als God ons iets duidelijk wil maken, dan belt hij niet op, dan stuurt hij geen sms.-je, maar dan doet Hij dat in de stilte van ons hart".

"De Deense filosoof Kierkegaard heeft ooit gezegd: “Ik ontdekte dat ik minder en minder te zeggen had, tot ik uiteindelijk stil werd en begon te luisteren. En in de stilte hoorde ik de stem van God.” Maar als wij voortdurend geluid blijven produceren, als wij niet de rust nemen om naar de stilte te luisteren, dan horen we ook niet wat daar gezegd wordt".

"Vandaag vieren we Roepingenzondag. De dag waarop we speciaal bidden om roepingen tot het priesterschap, het diaconaat of het religieuze leven. Dat is nodig, want we hebben goede herders nodig, die hun kudde kennen en die hart hebben voor de schapen, zoals we in het evangelie van vandaag hebben gehoord".

"We weten allemaal dat het aantal priesters de afgelopen jaren is afgenomen. U heeft de gevolgen daarvan de ongetwijfeld gemerkt. Priesters worden op meer plekken ingezet en steeds meer parochies werken intensief samen".

Halvering

"Toen ik 17 jaar geleden uw bisschop mocht worden, waren er in Limburg 408 priesters met een officiële benoeming actief. Op dit moment zijn dat er 225. Dat betekent een halvering. Er waren destijds in ons bisdom meer dan 250 kloosters. Dat zijn er nu 119. En de gemiddelde leeftijd van de religieuzen ligt boven de 80".

"Roept God niet meer? Is Hij vergeten om ons herders te sturen? Of maken wij zoveel rumoer in onze samenleving dat zelfs de mensen die naar Gods roepstem zouden willen luisteren, hem eenvoudigweg niet meer kunnen horen?"

"Dat God niet zwijgt, maar nog wel degelijk mensen roept, blijkt uit het feit dat elk jaar opnieuw een aantal jongemannen ervoor kiest om aan de opleiding tot priester te beginnen. De twee seminaries in ons bisdom hebben op dit moment samen zo’n 25 (??) studenten. Ook worden er enkele tientallen mensen opgeleid tot diaken, pastoraal werker of catechist. En sommige kloosters mogen van tijd tot tijd een nieuwe novice verwelkomen. In vergelijking tot sommige andere bisdommen is dat heel respectabel. Maar als wij willen voorkomen dat onze parochies in de toekomst geleid worden door priesters, die noodgedwongen als managers moeten optreden in plaats van als herders die hun schapen kennen, dan is er meer hulp nodig".

Buitenlandse congregaties

"De afgelopen jaren hebben we al diverse buitenlandse priestercongregaties uitgenodigd om zich in Limburg te vestigen. Dat is een goede zaak en we zijn zeer dankbaar voor hun inzet".

"De gezamenlijke Nederlandse bisdommen en religieuze instituten voeren dit weekeinde campagne onder het motto “Ik antwoord op wat u in mijn hart hebt gelegd”. Geen hippe reclameslogan. Maar wel een eerlijke oproep aan mensen, die in de stilte van hun hart een stem denken te horen, om zich te melden. God roept nog steeds, maar Hij wil ook gehoord worden en antwoord krijgen".

"Alle overige parochianen roep ik van harte op om ons met uw gebed te steunen. Geen enkel gebed is zinloos of voor niets, ook al lijkt het niet direct effect te hebben. We hebben in de lezing van vandaag gehoord dat de steen die door de bouwlieden was afgekeurd, toch tot hoeksteen is geworden. Ieder gebed is waardevol en een steun in de rug".

"Aan wie op een andere manier een steentje bij wil dragen, wil ik graag de jaarlijkse collecte voor de priester- en diakenopleiding in Rolduc van harte aanbevelen. Ook uw financiële ondersteuning helpt ons de komende jaren nieuwe herders voor hun taak toe te rusten. De Paredisstichting, die de gelden voor de opleiding verzamelt en beheert, rekent op uw grootmoedige bijdrage. Misschien ziet u zelfs mogelijkheden om een vaste weldoener van deze stichting te worden. Ik dank u bij voorbaat hartelijk voor uw gaven. Tot slot wens ik u toe dat u van tijd tot tijd de stilte vindt, die ieder van ons nodig heeft om God te ontmoeten en te horen welke boodschap Hij in ons hart neerlegt", aldus bisschop Frans Wiertz.

Bron: RKnieuws.net

DI TRES DJADUMINGU DI PASKU DI RESUREKSHON

Promé Lektura : Echonan 3, 13-15. 17-19
Salmo : Salmo 4, 1. 3. 6. 8.
Di dos Lektura : 1Huan 2, 1-5a
Evangelio : Lukas 24, 35-48

Tin persona ku ta opiná ku bida di kada ser humano ta skirbí. Nan ta bisa ku destino di kada ken ya ta predeterminá. Nos komo katóliko no ta kere den tal afirmashon. Nos no ta kere den destino. Bida di kada ser humano ta basá riba e amor i libertat personal ku ta hasi nos realmente doño di nos eksistensia. E Evangelio di awe ta bisa nos ku "asina tabata skirbí..." pero no referiendo na kumplimentu siegu di un supuesto destino. Hesus a entregá su bida liber i konsientemente pa salbashon di tur hende. Akseptá Señor ta pidi di nos e entrega aki liber i konsiente na boluntat di Dios.
Hopi bia nos por pensa ku kristianismo ta un religion kompliká kaminda filosofia a bira teologia i visevèrsa. Pa algun filosofia ta sufisiente pa yena nan bida. Ya den hopi siudat ta eksistí e "konsehero filosófiko" ademas di konseheronan spiritual i sikológiko... Pero ta kiko nos mester realmente pa topa ku Señor den nos bida?
Resurekshon di Señor ta algu rasonabelmente inkreibel. Solamente for di fe nos por penetrá den su profundidat i su amplitut. Semper nos lo keda kòrtiku na ora di transmití trasendensia di tal suseso ku a kambia kara di Humanidat. Nos mester di un aprobashon pa deskubrí trasendensia di resurekshon.
Pa hopi hende, inkluso pa algun ku ta bisa ku nan ta kristian, resurekshon ta un tema inkómodo. Ta difísil pa splika i muchu mas kompliká pa sinti e eksperensia aki paden di nos. Pero nos tur ta yamá, kombidá, pa eksperensiá e resurekshon aki.
Nos fe ta basá riba resurekshon. Nos no ta rekordá ni biba pa Hesus pasobra El a hasi milager ni pa su parabelnan, ni sikiera pa su aktitut di rebeldia... di tur e situashonnan aki nos tin masha hopi ehèmpel den istoria. Nos ta rekordá Hesus pasobra Ela duna su bida librando nos debilidat spiritual i pasobra Ela resusitá pa nos, tur sobrá kos mester bira rondó di e gran suseso aki. Den e parti pastoral hustamente nos ta hasi lo kontrario. Nos ta presentá tur eksigensia di fe, nos ta doktriná mas ku nos ta evangelisá, nos ta pone norma mas ku nos ta liberá i nos ta laga asuntu di realidat di resurekshon kasi skondí. Yen di miedu nos ta disfrasá e bida outéntiko (Hesus resusitá) komo un personahe kolmá di istoria i di teologia na lugá di vitalidat ku ta yuda e ser humano haña e sentido trasendente di su bida.
Mester tene kuidou pa nos tarea pastoral no kombertí den un tenementu kontentu personal. Kuantu bia personanan alehá ta bisa ku nan ta bin nos reunionnan si no papia ku nan di "religion..." Na otro okashon kristiannan di bon boluntat ta doktriná bou di un kapa diki di "spiritualidat ". Nos ta kere ku ningun di e dos posturanan ta ofresé e profundidat di resurekshon di Hesus. Pa prediká tokante resurekshon mester ta riba kaminda di resurekshon. Nos tin ku bai konstantemente di morto pa bida i di bida na Bida. Nos mensahe semper lo mester tin e referentenan aki.
Realidat di resurekshon no ta sufisiente pa sigui Señor. E amigunan di Hesus a konfundi’é ora nan a eksperensi’é resusitá. Maria Magdalena a konfundi’é ku e "hardinero". E disipelnan di Emaus ku un biahero. Algun di su disipelnan ku "un fantasma". Den nos tempu tambe nos lo por konfundí Hesus ku tantu i tantu kos: "un revolushonario", "un hende severo pero hustu", "un hende ku a bin pa hasi kuenta , un ser iluminá".
E úniko manera pa no konfundí Hesus ku un hende ku e no ta, ta presisamente pa nos sambuyá pa resto di nos bida den e misterio di su resurekshon. Meditá, resa i biba resurekshon ta e mihó predikashon ku nos por hasi di dje.
E apòstelnan ta tolondrá di a konosé a Hesus resusitá. Kristu ta habri komprendementu di e disipelnan pa nan komprondé Skrituranan". Ta Dios so por habri nos mente i kurason pa akseptá grandesa di e mensahe aki.
Nos ta biba den un sosiedat ku a kustumbrá di biba sin grandesa di palabra grandi i ta preferá realidatnan mínimo, intrasendensia riba trasendensia. Esaki ta e impuesto ku nos tin ku paga pa nos debilidat humano. Resurekshon ta liberashon di nos humanidat débil.
Ora lusnan paga i soño kaba, e fantasmanan ta keda bai bin den bida i ta bolbe trese soledat pa nos. Ora portanan ta sera i lágrima brota i e insertidumbre di sa kiko lo pasa, e ora ei ta ora ku no ta sobra nada. Resusitá ta sende lus, spièrta di soño, kita e fantasmanan pa nos rekuperá di soledat. Resusitá ta habri porta i seka lágrima i tin seguridat di loke lo pasa. E ora ei ta momentu ku nos lo tin tur kos.
Bida di kada kristian ta di bai di krus pa resurekshon i riba e kaminda nos lo topa ku ousilio di e Palabra, di Iglesia, i mas kos. Nos mester kana e trayekto aki sin miedu. Hesus ta bai dilanti habriendo e kaminda pa nos.
E Evangelio di awe ta finalisá rekordando nos ku nos ta testigu di esaki...

Derde encycliek paus op 29 juni

Hilversum (ANP/EFE) 23 april 2009 - De derde encycliek van paus Benedictus XVI verschijnt op 29 juni. Zij zal gaan over sociale kwesties, zo heeft kardinaal Renato Raffaele Martino, president van de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede, vandaag gezegd tijdens een congres over de globalisering in Rome.

Petrus en Paulus
Op 29 juni viert de RK-Kerk het feest van de heiligen Petrus en Paulus. De encycliek, die de titel Caritas in veritate (Naastenliefde in Waarheid) heeft, telt vier hoofdstukken en zal volgens Vaticaanse bronnen gedeeltelijk de sociale encyclieken van Paulus VI (Populorum Progressio, 1967) en Johannes Paulus II (Sollicitudo rei socialis, 1988) in herinnering brengen.

Respect
Benedictus zou in zijn nieuwe schrijven onder meer ingaan op de effecten van de globalisering en pleiten voor een humanisme, dat de sociale en economische ontwikkeling verbindt met respect voor het wezen van de mens. Benedictus, die in april 2005 tot paus werd gekozen, publiceerde zijn eerste encycliek, Deus caritas est (God is liefde), in 2006. Een jaar later volgde Spe salvi (Gered door de hoop).

Bron: www.katholieknederland.nl

‘Verschrikkelijke breuk’ in Kerk door eredoctoraat Obama

Hilversum (Van onze redactie) 23 april 2009 - Bisschop John D’Arcy van het bisdom Fort Fort Wayne-South Bend in de Amerikaanse staat Indiana is boos op de katholieke Notre Dame-universiteit in zijn diocees, zo meldt Catholic News Service. De toekenning van een eredoctoraat aan president Barack Obama heeft volgens hem een “verschrikkelijke breuk tussen de Notre Dame en de Kerk” veroorzaakt.

Geschokt en woedend
Het is de bedoeling dat Obama het eredoctoraat in de rechten op zondag 17 mei in ontvangst neemt. Hij houdt dan een rede op de jaarlijkse afstudeerdag. Maar als het aan de plaatselijke bisschop ligt wordt de rede afgelast. D’Arcy zegt zijn kantoor al “meer dan 3.300 reacties van geschoktheid, verbijstering en woede” heeft ontvangen van gelovigen die hopen dat de president alsnog geen eredoctor wordt. Nog steeds stromen de reacties binnen, zegt de bisschop

Document
Bisschoppen en gelovigen zijn erover verbijsterd dat Obama als politiek voorstander van legale abortus gehuldigd wordt aan een katholieke instelling. Volgens D’Arcy is dat in strijd met een document van de Amerikaanse bisschoppenconferentie uit 2004. Daarin staat: "De katholieke gemeenschap en katholieke instellingen moeten geen hulde brengen aan hen die onze fundamentele morele principes tarten. Hun mogen geen prijzen, eerbetuigingen of platforms worden geboden die zouden suggereren dat daarmee hun daden worden gesteund.”

Rector magnificus
De rector magnificus van de Notre Dame, pater John Jenkins, is van mening dat de bepaling uit 2004 in deze kwestie niet van toepassing is. De uitnodiging aan Obama moet volgens hem niet worden beschouwd als ‘verschoning of bekrachtiging van zijn standpunten met betrekking tot de bescherming van het leven, zoals abortus en onderzoek op stamcellen van embryo’s’.

Gepasseerd
Bisschop D’Arcy heeft zich aan pater Jenkins geërgerd over het feit dat hij wel met andere universiteitsrectors en andere bisschoppen over de interpretatie van het document uit 2004 heeft overlegd, maar niet met ‘zijn eigen bisschop, die (…) de leraar en de wetgever in zijn eigen bisdom is”.

Bron: www.katholieknederland.nl

'Voorgangers Woord- en communieviering moeten eerst naar de Mis'

Hilversum (Van onze redactie) 22 april 2009 - Voorgangers in Woord- en communievieringen moeten eerst deelnemen aan de zondagse eucharistieviering, om daarna de communie over te brengen naar de gemeenschap waarin zij voorgaan. Dat adviseert de scheidende priesterraad van het bisdom Haarlem-Amsterdam in een brief aan bisschop Jos Punt.

Geloofwaardigheid
De priesterraad spreekt van een ‘eucharistisch getuigenis’. “Wij vinden dat we dit eucharistisch getuigenis van diakens en pastoraal werkers mogen vragen omwille van de geloofwaardigheid van Woordvieringen met uitreiking van de H. Communie. De band met de zondagse eucharistieviering is dan levend en reëel, de voorgangers zelf zijn gezonden na zelf deelgenomen te hebben aan het geloofsgeheim en gelovigen die zij voorgaan worden meebetrokken met het eerder opgedragen offer”, schrijft de priesterraad in een brief aan de bisschop.

Gezamenlijke eucharistie op hoogtijdagen
De leden van de priesterraad pleiten er verder voor op hoogtijdagen de gelovigen in de 34 regio’s van het bisdom gezamenlijk de eucharistie te vieren. “Als gemeenschap van gemeenschappen kan de regio zo gevoeld worden als een versterking van de kerkelijke presentie.” Een regio omvat 4 tot 6 parochies en telt ongeveer 15.000 katholieken.

Kerstmis en Pasen
Als hoogtijdagen waarop in de regio’s gezamenlijk de eucharistie ‘kan en zou moeten’ worden gevierd, noemt de priesterraad Kerstmis, de Goede Week, Pasen, Hemelvaart, Pinksteren, Allerheiligen, de eerste zondagen van de Advent en de Veertigdagentijd.

Zondagse eucharistie is de norm
De leden van de Haarlemse priesterraad vinden dat de eucharistie op zondag de norm is. Wel kijken ze naar eigen zeggen enigszins verschillend aan naar de praktijk van zondagsvieringen die geen eucharistieviering zijn. “Sommigen van ons zien dit als een gegeven dat past bij onze recente geschiedenis en benadrukken de kwaliteit van de diakens en pastoraal werkers die in de meeste van deze vieringen voorgaan (…). Anderen leggen meer nadruk op de missionaire betekenis die het vieren van de eucharistie op zondag heeft en onderstrepen de overtuiging en praktijk van de universele Kerk dat waar mogelijk plaatselijke gemeenschappen aansluiten bij de eucharistie elders”, schrijven ze.

Woordviering bij huwelijk en uitvaart
De priesterraad stelt verder voor om ‘nadrukkelijker dan meestal gedaan wordt’ de Woordviering voor te stellen als geëigende liturgische vorm bij huwelijksvieringen en vooral uitvaarten. Ze overweegt daarbij dat priesters niet overvraagd mogen worden en dat recht moet worden gedaan aan de eigen verantwoordelijkheid en zending van diakens en pastoraal werkers. Ook schrijven zij dat bij uitvaarten en huwelijken, de deelnemers aan de viering vaak niet meer bekend zijn met de eucharistie. Dan verdient een Woordviering zonder uitreiking van de communie de voorkeur.

Landelijk beleid
Het bisdom Haarlem-Amsterdam probeert in lijn met landelijk beleid het aantal Woord- en communievieringen terug te dringen ten gunste van de zondagse eucharistieviering. De bisschoppen van Nederland hebben in 1999 toegestaan dat “bij afwezigheid van een priester – als in eenzelfde kerk noch op zondag, noch op zaterdagavond Eucharistie gevierd kan worden – éénmaal in datzelfde weekend een Woord- en communieviering mag worden gehouden.”

Nieuwe priesterraad
De brief is een laatste advies van de huidige priesterraad. Binnenkort treedt een nieuwgekozen priesterraad aan. De samenstelling daarvan is overigens grotendeels identiek: acht van de elf leden van de vorige priesterraad maken ook deel uit van de nieuwe, onder wie hulpbisschop Jan van Burgsteden.

Taak priesterraad
De diocesane priesterraad heeft als taak de bisschop in het bestuur van zijn bisdom volgens de regels van het kerkelijk recht te helpen om zo het pastoraal welzijn van de gelovigen zo goed mogelijk te bevorderen, aldus canon 495 van het kerkelijk wetboek. Het is een groep priesters die als het ware de senaat is van de bisschop.

Bron: www.katholieknederland.nl

DI DOS DJADUMINGU DI PASKU DI RESUREKSHON FIESTA DI DIOS MIZERIKÒRDIA

Promé Lektura : Echonan 4, 32-35
Salmo : Salmo 118: 2-4, 16a-18, 22-24
Di dos Lektura : 1 Huan 5, 1-6
Evangelio : Huan 20, 19-31


Nos tin mas ku sufisiente motibu pa felisitá nos mes: ...Hesus, E mes ku a muri riba krus a resusitá. Hopi ta e situashonnan ku ta demostrá nos esaki i ta shen i shen mion di persona, kende a lo largu di siglonan a garantisá nos esaki ku un bida plenamente konsagrá na djE.
Den istoria di religionnan tin fundadónan na kende ta atribuí milager, kuramentu maravioso, kombershonnan profundo di bida. En kambio, na ningun di nan ta atribuí resurekshon.
Kiko ta den realidat loke nos komo kristian ta kere ora nos ta papia di resurekshon? Kiko ta loke nos ta kere ora nos afirmá resurekshon di Hesus?
Resurekshon no ta reanimashon di un restu, no ta laga e kurason ku a para bolbe kuminsá bati; no ta duna buèlta na e bida di debilidat i morto pa alarga esaki ku algun aña mas. Nò !!!. Resusitá no ta esaki pa nos komo kristian. Resurekshon ta transformashon total di e persona kompletu , su realisashon pleno, su entrada den Bida, den Bida di Dios. Bisa ku Hesus a resusitá ke men ku El a triunfá, ku ela ser konstituí pa Dios den Señor, den Hende Nobo. I asina pues, afirmá ku e Reino ku E tabata prediká ta realmente posibel. O sea: Tin speransa pa esnan pober, esnan marginá, esnan krusifiká di tera tal manera E a anunsiá na nan!
Banda di e afirmashon aki di resurekshon di Hesus evangelio ta konfundí nos. Na lugá di sinti alegria di goso e apòstelnan tabata abatí, bruá. Loke tabata mantené nan uní tabata miedu i no e alegria di resurekshon. No ta nada straño ku e promé saludo di Hesus pa nan ta esun di "Pas sea ku boso". Hesus no ta reklamá nan kobardia i nan falta di konfiansa den djE. E enkuentro ku esun resusitá tabata pa e promé kreyentenan un eksperensia ku a reanimá nan fe i nan bida.
Por ta ku hopi kristian di awendia ta siguidónan ku konvikshon di Señor: nan ta kumpli ku norma ku efisiensia, nan ta resaltá den aktonan litúrgiko... tur esaki ta maravioso semper i kuando e ta kontribuí na krea testigunan outéntiko di e resurekshon.
Tomas tambe tabata apòstel, ela hasi e mesun proseso ku e otronan, pero e no tabata huntu ora Señor a bishita nan pa promé biaha. El a bai den komunidat di disipelnan na kua Esun resusitá ta aparesé p'asina nan por hasi un profundo eksperensia di fe. Tomas den su mes tabata karga duda i temor. Mesun kos ta pasa ku kristiannan ku ta alérgiko na bida di komunidat. No ta nifiká ku nos tin ku pèrdè nos identidat individual i laga pa e biba den komunidat. Dios ta yama nos kada un, individualmente, pero ta yama nos pa hasi e eksperensia di fe den e komunidat di Iglesia. Komunidat di Iglesia tin e privilegio pa komuniká e mensahe di pordon di Dios pa humanidat i kontinuá ku trabou di Señor. Pa biba i eksperimentá esun resusitá e promé eksperensia el a duna den fraternidat.
Ku aparishonnan di esun resusitá nos fe ta haña kuminsamentu. Nos ta kere pasobra Señor a resusitá. Pa bida por aparesé mester pone morto un banda. No tin prueba mas grandi ku di superá e bashí di morto, di einan ku algu asina grandioso ta difísil pa kapta i pa akseptá sin fe.
Ora nos ta duda di fe ta pasobra nos no a pasa den e eksperensia di e resurekshon. Nos ta pidi pa "mira" pa por kere
ora loke nos mester ta eksperimentá pa mira. POR mira esun resusitá ta un don di Dios, ku E ta konsedé na esun ku ke.
E konfeshon de fe di Tomas ta konfeshon outéntiko di fe di e kreyente. Nos no a mira i nos ta kere, ta p'esei Hesus ta yama nos bienaventurá.
E bienaventuransa di nos ku no a mira ta basá riba konfiansa den e Palabra promé ku den prueba. No ta mira e Palabra i en kambio e tin poder pa transformá nos pa eksperimentá kombershon i resurekshon. TA kristian ta akseptá e Palabra ku pleno konfiansa.
E aparishonnan no tabata suphetivo, ni imaginativo, sino real. No ta un kreashon di fantasia humano, sino kurpa real di Señor.
Ora ku hende alehá ta puntra unda Dios ta, masha bon nos por bisa ku e ta laga mira su mes den tur parti di bida. Pa mir’E mester di wowo di fe i konfiansa den amor.

Pasen

Kort
Pasen is het feest ter herdenking van Christus’ Verrijzenis uit de dood. Gelovigen vieren de toegang tot een nieuw en eeuwig leven. In de viering van Pasen vallen twee belangrijke onderdelen te onderscheiden: de Paaswake in het duisternis van de paasnacht en de dagmis van Paaszondag. De Paaswake is het belangrijkst en wordt doorgaans ook het drukst bezocht.

Feest der feesten
Pasen is niet zomaar een feest. Het is het ‘Feest der feesten’, het brandpunt van het christelijke geloof. Aan de dood en verrijzenis van Jezus Christus ontlenen alle Sacramenten en alle overige vormen van lofprijzing en heiliging hun kracht. Het hele Kerkelijk jaar kan gezien worden als ontplooiing van de verschillende aspecten van Pasen.

Naam
Ons woord Pasen komt, via het Aramese Pascha, van het Hebreeuwse Pesach. Pascha en Pesach duiden het Joodse paasfeest aan, een lentefeest waarmee de Joden de bevrijding van de slavernij in Egypte vieren. Beide termen worden ook gebruikt voor het Paaslam dat tijdens dit feest werd geslacht.

Paasdatum
Tijdens het Concilie van Nicea in 325 werd vastgelegd dat het christelijke Pasen zou worden gevierd op de zondag die volgt op de eerste volle maan na het begin van de lente. Pasen valt daardoor op zijn vroegst op 22 maart en op zijn laatst op 25 april.

Paasstrijd
Nicea maakte een einde aan de zogenoemde Paasstrijd. Die strijd ging om de vraag, of het christelijke Pasen gevierd moest blijven worden op dezelfde dag als het Joodse Pesach. Dat viel samen met de volle maan en kon op iedere dag van de week vallen. Joodse christenen pleitten ervoor om Pesach en Pasen op dezelfde dag te vieren. Het Concilie besloot van niet Pasen moest, zo oordeelden de concilievaders, altijd op een Zondag vallen, de dag van de verrijzenis van Christus. Vooral niet-Joodse christenen hadden hier voor gepleit.

Oost en West
Paus Gregorius XIII hervormde in 1582 de kalender. De oosterse, orthodoxe kerken weigerden de nieuwe, zogeheten ‘Gregoriaanse’ kalender te aanvaarden. Zij bleven bij de oude ofwel Juliaanse kalender. Hierdoor gingen de paasdata in de westerse en oosterse kerken uiteenlopen. Pogingen om de verrijzenis van de Heer op dezelfde zondag te vieren, zijn tot nu toe vruchteloos gebleven.

Paaswake
In de viering van Pasen vallen twee belangrijke onderdelen te onderscheiden: de Paaswake in het duisternis van de paasnacht en de dagmis van Paaszondag. De Paaswake is het belangrijkst en wordt doorgaans ook het drukst bezocht. De Paaswake is het brandpunt van het Driedaagse Paasfeest, het zogenoemde Paastriduüm, dat begint met de Avondmis van Witte Donderdag en wordt besloten met de Vespers van Paaszondag.

Wachten op de Heer
De Paaswake is één van de oudste onderdelen van de christelijke paasviering. Al in de vroege christelijke Kerk brachten gelovigen de paasnacht wakend door ter ere van de Heer. Met hun wake gaven zij, en geven christenen ook nu nog, gehoor aan een Bijbelse oproep. In het evangelie van Lucas spoort Jezus zijn volgelingen namelijk aan om, tijdens zijn afwezigheid, de lampen brandend te houden en te zijn als mensen die wachten op de terugkomst van hun Heer. Degenen die de Heer bij zijn komst wakend aan tafel vindt, zal hij aan zijn tafel uitnodigen. (Luc. 12, 35 ev.).

Vier delen
De Paaswake bestaat uit vier onderdelen: de lichtritus, de dienst van het woord, de viering van het doopsel en de eucharistieviering. De Liturgische kleur bij de wake is wit. Wit is de kleur van het licht en zuiverheid, die gebruikt wordt voor alle feesten en gedachtenissen van Christus die niet in het teken van zijn lijden staan.

Lichtritus
Het meest indrukwekkende onderdeel van de Paaswake is voor velen het moment waarop het verduisterde kerkgebouw wordt gevuld met het Licht van Christus. Dit gebeurt met behulp van de Paaskaars. Die kaars wordt aangestoken aan een paasvuur, dat zo mogelijk buiten de kerk is gelegen. De Paaskaars wordt vervolgens de kerk binnengedragen door de Priester of een Diaken. Vervolgens steken alle aanwezigen een eigen kaars aan de Paaskaars aan - soms direct, soms via andere kaarsen – waardoor de ruimte langzaam maar zeker steeds sterker wordt verlicht.

Exsultet
Wanneer de Kerk geheel met kaarsen is verlicht, zet de diaken de paasjubelzang, het Exsultet, in. Triomfantelijk en dankbaar klinkt het dan door de kerk: Laat juichen heel het hemelkoor van eng’len, laat juichen om die grote Koning, juichen om de overwinning! Laat de trompetten klinken in het rond!

Dienst van het Woord
In de lezingen die op het Exsultet volgen wordt het verband benadrukt tussen de bevrijding van het volk Israël uit Egypte en de bevrijding van zonden door Christus’ dood en verrijzenis. Daarbij ontbreekt nooit de lezing van Exodus 14, waarin wordt beschreven hoe God het volk Israël door het water van de Rode Zee leidt, en de Egyptische achtervolgers laat verdrinken.

Water
De doorgang van het volk Israël door de Rode Zee wordt tijdens de Dienst van het Woord vastgeknoopt aan de viering van het doopsel die volgen gaat. "Want wat gij eens met machtige hand hebt gedaan om één volk te bevrijden uit de greep van de Farao, doet gij nu voor het heil van alle volkeren door het water van de wedergeboorte", zo klinkt het in het gebed na de lezing uit Exodus. De belangrijke rol van water tijdens het Paasfeest wordt in de liturgie onderstreept door de zegening van het water tijdens de viering van het Doopsel.

Doopsel
Door het sacrament van het Doopsel begint een mens een nieuw leven ‘in Christus', mogelijk gemaakt door diens overwinning op de dood. Door het doopsel - en door de Doopcatechese die eraan vooraf gaat – worden nieuwe leden opgenomen in de Kerk en bekeert de Kerk als geheel zich opnieuw tot God. Dit laatste komt in de Paaswake onder meer tot uiting in het hernieuwen van de doopbeloften door alle gelovigen. De algehele hernieuwing van de doopbeloften vindt plaats na het eigenlijke dopen van degenen die Katholiek worden. Na de hernieuwing van de beloften besprenkelt de priester met behulp van een wijwaterkwast alle aanwezigen met gezegend water.

Eucharistie
Na de viering van het doopsel wordt tijdens de Paaswake voor het eerst sinds de avondmis van Witte Donderdag de eucharistie weer gevierd. De pasgedoopten worden daarbij genodigd om met hun ouders, Peetouders en katechisten te communiceren onder twee gedaanten: brood én wijn. Het is bovendien gangbaar dat het brood en de wijn door de pasgedoopten naar het altaar worden gebracht. De communietekst brengt de woorden van Paulus in herinnering: U moet zijn als ongezuurde broden, want ook ons Paaslam is geslacht: Christus. Wij moeten ons feest vieren, niet met de oude zuurdesem, de zuurdesem van slechtheid en boosheid, maar met het ongezuurde brood van reinheid en waarheid (1 Kor. 5, 7-8).

Paaszondag
Na de eucharistie breekt Paaszondag aan, de dag die volledig in het teken staat van de verrijzenis, de hoogste waarheid van het christelijk geloof. De apostelen verwoorden het als volgt: En wij brengen u de goede boodschap dat God de belofte aan de vaderen voor hun kinderen, voor ons, in vervulling heeft laten gaan door Jezus te laten opstaan (Hand. 13, 32-33).

Het lege graf
De gebeurtenissen van Paaszondag worden niet door alle evangeliën exact gelijk verhaald. In grote lijnen komen de verschillende verslagen op het volgende neer. Enkele vrouwen, onder wie Maria van Magdala, gaan op de derde dag na Jezus’ dood (de vrijdag en de zondag meegerekend) in alle vroegte naar zijn graf. Tot hun verbazing treffen zij een open graf aan. Twee mannen in blinkend witte kleding vertellen dat Jezus is verrezen en dat zij het goede nieuws aan zijn leerlingen moeten overbrengen. Op weg om dit te gaan doen, komen zij Jezus zelf tegen.

Twijfelende leerlingen
Diezelfde dag nog verschijnt Christus, de verrezen Heer, ook aan zijn leerlingen. Het duurt geruime tijd voordat zij hun ogen durven geloven. Het relaas van Maria van Magdala over het lege graf had hen ook al niet overtuigd, net zo min als een verhaal over een ontmoeting met de verrezen Heer door de Emmaüs-gangers. Pas wanneer Christus zelf zijn doorboorde handen en voeten toont en uitlegt dat wat hem is overgekomen al in de Schrift werd voorspeld, begrijpen en geloven zij.

Verrijzenis
De Kerk leert dat de Verrijzenis van Jezus een eenmalig feit is, een machtig ingrijpen van God waardoor Jezus als Zoon Gods openbaar is geworden. De verrijzenis markeert het begin van een geheel nieuwe wereld, waarin de dood in beginsel overwonnen is. De Kerk viert met Pasen dat de verrijzenis van Jezus Christus ook heeft geleid tot de verrijzenis van alle gelovigen, "van nu af door de rechtvaardiging van onze ziel, later door het ten leven wekken van ons lichaam" (KKK 658).

Liturgie
De dagmis op Paaszondag is minder uitgebreid dan die van de Paaswake . Alles staat nu in het teken van de verrijzenis, zoals de openingstekst al aangeeft: De Heer is werkelijk verrezen. Alleluia. Aan hem zij alle macht en glorie, nu en in eeuwigheid. Nogmaals wordt de eucharistie gevierd, in het besef dat de Kerk door dit offer, telkens opnieuw, wordt herboren en gevoed.

Paastijd
Met de viering van Paaszondag begint de vijftigdaagse Paastijd. Het is een blijde tijd, waarin de vreugde om de verrijzenis door blijft klinken. Via het feest van de Hemelvaart van de Heer, mondt de Paastijd na zeven weken uit in Pinksteren, het feest van de Heilige Geest.

Benedictus: boodschap van Pasen verdrijft nihilisme

Rome (Van onze verslaggever) 12 april 2009 - "De aankondiging van de verrijzenis van de Heer verlicht de duistere wereld waarin wij leven. En dan doel ik vooral op het materialisme en nihilisme, de visie op de wereld die niet in staat is verder te kijken dan de ogen van de wetenschap, en die zich uiteindelijk terugtrekt in een sfeer van leegte waarvan men gelooft dat dit ook de uiteindelijke bestemming is van de mens." Dat zei paus Benedictus XVI vandaag in zijn toespraak 'tot de stad Rome en de wereld' (urbi et orbi) vanaf het centrale balkon van de Sint-Pietersbasiliek.

Historische realiteit
"De verrijzenis is geen theorie, maar een historische realiteit. Jezus heeft een nieuwe weg gebaand tussen hemel en aarde. Het is geen mythe of droom, geen visioen of utopie, geen sprookje, maar het is een unieke gebeurtenis", aldus de opperpontifex na de hoogmis van Pasen op het Sint-Pietersplein, waar tienduizenden gelovigen aanwezig waren.

Vraag van sceptici
"Het is een feit dat als Christus niet was verrezen, die leegte inderdaad zou hebben gezegevierd. Dan zou elke hoop een illusie blijken te zijn", aldus de paus. "Maar vandaag klinkt de boodschap van de Verrijzenis van de Heer en het is het antwoord op de vraag van de sceptici: ''Is er dan iets nieuws onder de zon?' We antwoorden vandaag: 'Ja, op Paasmorgen is alles vernieuwd.' Leven en dood hebben een strijd geleverd: de Heer van het leven was dood, maar nu leeft Hij in volle glorie. Dat is wat nieuw is."

Afrika
Benedictus zei dat hij vorige maand tijdens zijn apostolisch bezoek aan Afrika dezelfde Paasboodschap van hoop heeft verkondigd. "Afrika lijdt ernstig aan de eindeloze, vaak vergeten conflicten, die gepaard gaan met veel bloedvergieten. Afrika lijdt aan honger, armoede en ziekte."

Joods-Palestijns conflict
De paus wil de Paasboodschap "nadrukkelijk overbrengen op mijn aanstaande reis naar het Heilige Land". Benedictus is van 8 tot en met 15 mei in het Heilig Land (Jordanië, Israël en het Palestijns territorium). "Verzoening - moeilijk maar noodzakelijk - is een voorwaarde om te komen tot veiligheid en vreedzame co-existentie. En het kan alleen worden bereikt als er een eind komt aan het Joods-Palestijns conflict."

Wereldproblemen
"Mijn gedachten gaan ook uit naar de buurlanden van Israël, het Midden Oosten en de rest van de wereld. In een tijd van wereldwijd voedseltekort, economisch roerige tijden, oude en nieuwe vormen van armoede, ernstige klimaatverandering, een tijd waarin velen moeten vluchten voor geweld, de niet aflatende dreiging van terrorisme, groeiende angst voor de toekomst, juist in deze tijd is het belangrijk dat we hoop houden", aldus de paus.

Verschillende talen
Na de toespraak sprak de paus in 63 talen zijn paaswens uit. Het Nederlands was als zevende aan de beurt. Onder de talen waren ook het Mongools, het Tamil, het Samoaans en het Esperanto. De slottaal was het Latijn.

Aardbeving
In het Italiaans zei hij: "Een zalig Pasen voor alle Italianen, speciaal voor hen die lijden aan de gevolgen van de aardbeving. Dat de verrezen Christus u moge leiden over de wegen van gerechtigheid, solidariteit en vrede en eenieder moge inspireren met wijsheid en moed die men nodig heeft om gezamenlijk een hoopvolle toekomst op te kunnen bouwen." Vandaag maakte de Italiaanse autoriteiten bekend dat het dodental in het rampgebied in de Abruzzen is opgelopen tot 293.

Bedankt voor de bloemen
Tot de Nederlanders zei de paus in het Nederlands: "Zalig Pasen. Ik wil mijn hartelijke dank tot uitdrukking brengen voor de fraaie bloemen uit Nederland voor de Paasmis op het Sint-Pietersplein." Op Witte Donderdag arriveerde het bloementransport in Rome. Voor het 24ste jaar heeft de Hollandse bloemteeltsector ook dit jaar weer bloemen aan de paus geschonken. Voornamelijk Nederlandse bloemisten en andere vrijwilligers zijn de dagen voor Paaszondag druk in de weer om het Sint-Pietersplein te versieren.

Volle aflaat
Na de paaswensen verleende de Heilige Vader de bijzondere pauselijke zegen Urbi et Orbi. Wie in 'staat van genade' is, dus geen zonden op zijn geweten meer heeft, de sacramenten van biecht en communie heeft ontvangen, bidt voor de intenties van de paus, krijgt door deze zegen een volle aflaat.


www.katholieknederland.nl

Pasku di Resurekshon ta...

Pasku di Resurekshon ta ser kapas na kambia,
e ta kompartí bida ku speransa,
e ta lucha pa vense tur suerte di sufrimentu.

Pasku di Resurekshon ta bisa sí na amor i na bida,
e ta invertí den fraternidat,
e ta lucha pa un mundu mihó,
e ta biba ku solidaridat.

Pasku di Resurekshon ta yuda mas hende na ser hende,
e ta biba den konstante liberashon,
e ta kere ku bida ta vense morto.

Pasku di Resurekshon ta renasementu, e ta kuminsá di nobo,
e ta un oportunidat nobo pa mehorá
kosnan ku nos no ta gusta di nos mes.

Pasku di Resurekshon ta pa nos ser mas felis
dor di konosé nos mes un poko mas i mira
ku awe nos por ta mihó di loke nos tabata ayera.

DJADUMINGU DI PASKU DI RESUREKSHON DI HESUKRISTU NOS SEÑOR

Promé Lektura : Hechonan 10, 34a. 37-43
Salmo : Salmo 118: 1-2, 16-17, 22-23
Di dos Lektura : Kolosensenan 3, 1-4
Evangelio : Huan 20, 1-9

Djasabra anochi ta selebrá e Gran Vigilia di Resurekshon. E ta e fiesta mas grandi di Iglesia; e ta e selebrashon di unda tur demas selebrashonnan ta tuma nan elementonan, ta p'esei nan ta yam’é “Mama di tur Liturgia”. I ta ku riba e dia aki, kristianismo ta selebrá e viktoria di Hesukristu riba piká i morto, e kumplimentu definitivo di e promesanan di salbashon di Dios i konfirmashon di e testimonio i di tur palabranan di Hesus di parti di Dios Tata.

E lekturanan ku nan ta lesa riba e anochi aki ta nuebe: shete lektura di Tèstamènt Bieu, un lektura di apòstel san Pablo i e Evangelio. Nos no ta pretendé di hasi un análisis di kada lektura pasobra esaki ta reflekshon i no un buki, lo úniko ku nos lo tabata ke menshoná ta ku e shete lekturanan aki ta un historia di amor, di promesa i speransa ku tin nan plenitut i kumplimentu den bida, morto i resurekshon di Kristu, fiesta ku nos ta selebrá awe.

E Evangelio ta konta nos di e promé anunsio di Hesukristu resusitá. Ta di nota ku e kuater evangelistanan tin un promé kuenta di e anunsio di resurekshon masha similar: den tur ta e muhénan ta esnan ku ta komprendé di ku Kristu no ta den graf i nan ta bai anunsiá esaki na e otronan; den e kuaternan aki ta un hóben òf angel kende ta esun ku ta anunsiá su resurekshon, i den tur nan ta anunsiá un futuro enkuentro na Galilea. Kiko esaki ta siña nos?

Ta opvio ku e muhénan no tabata spera pa topa ku e notisia aki, pues nan tabata bai hiba bálsamo pa drecha e kurpa; esaki ta laga nos mira ku resurekshon no tabata ser sperá dor di disipelnan di Kristu. Apesar di ku E a anunsiá esaki, e resurekshon a sorprendé tur hende. Di dos, Hesus no ke anunsiá su mes komo esun resusitá saliendo for di e graf bashí, pues e angelnan no ta pidi pa tur hende bai mira e graf bashí pa nan kere, sino nan ta manda tur hende pa Galilea pasobra Hesus lo bai “topa” ku nan einan. Ki punto importante esaki ta! Hesus no ta funda su resurekshon riba un graf bashí, sino den e enkuentro real i personal di su disipelnan kuné den su kondishon di esun resusitá.

Pakiko esaki ta asina importante? Bon, ta ku si e disipelnan a kere den Hesus resusitá no pa e graf bashí sino pa nan enkuentro personal ku Kristu bibu, e ora ei nos tin e kapasidat di biba e mesun eksperensia ku nan. Nos ta yamá no únikamente pa kere ku Kristu ya no ta den su graf, sino ku nos ta yamá pa biba un enkuentro ku Kristu bibu i resusitá. Esaki mester ta nos eksperensia komo kristian, una eksperensia di fe ku ta duna nos e sertesa ku Kristu no ta morto, sino ku E ta bibu i ta biba mei mei di nos.

Nos ta biba blo ta keha ku e mundu ku ta rondoná nos ta kada dia pió, nos ta rondoná di un kultura di morto, di un sosiedat egosentrista den hopi di su aktitutnan, materialista den su eskala di balornan i poko profundo den su idealnan. Aki ta pas un anunsio di Kristu resusitá? Klaro ku sí! Ta nos ta e kristiannan ku mester duna testimonio di e speransa di esun resusitá, di su anunsio kla i determinante: “ni morto, ni piká, ni sufrimentu, ni inhustisia tin e último palabra”; ta Kristu kende a vense nan i si nos ta dispuesto na sigui su kaminda, nos lo vense huntu kunÉ.

Kristu a resusitá! Esaki mester ta e anunsio ku ta mester resoná den lo profundo di nos kurasonnan tur e simannan aki. Kristu a resusitá, i nos ta testigu di esaki; pero, kon nos por ta testigu di esaki? Hasiendo ku esun ku ta sinti su mes “morto” (esun ku tin hamber, esun ku ta sinti su mes so, esun ku no tin di bisti, esnan prezu, esnan ku no ta sinti nan akseptá dor di ningun hende, e relashon ku mester di bo pordon, etc) ta haña bida den bo. Nos tin ku kambia di aktitut pa ku otronan, nos no por biba tristu, renkoroso i indiferente. Pasku di Resurekshon ta un tempu di alegria, di goso profundo, di karidat ekspresá, di solidaridat gososo; e sinkuenta dianan ku nos ta selebrá Pasku di Resurekshon, laga nos kambia di aktitut; laga nos bira pa mira esun den nesesidat, laga nos biba ku goso i pas, pues Señor a resusitá i piká a keda derotá. Laga nos ta testigu di e Lus ku Kristu Resusitá a brinda nos un dia manera awe!

Trata pa otronan sinti ku Kristu ta biba den bo; ku por ripará esaki den bo ánimo, den bo pas, den bo karidat konkreto ku esnan ku mas tin mester di esaki. Laga bo preokupashonnan un banda i okupá bo mes ku esnan ku mas tin mester di abo awe.

DJADUMINGU DI RAMA DEN PASHON DI NOS SEÑOR HESUKRISTU

Promé Lektura : Isaias 50, 4-7
Salmo : Salmo 22, 7-8. 16-19. 22-23
Di dos Lektura : Filipensenan 2, 6-11
Evangelio : Marko 14, 1-15. 47


Durante Semana Santa, Iglesia ta selebrá e misterionan di salbashon ku Kristu a realisá den último dianan di su bida, kuminsando ku su entrada mesiániko den Herusalèm i yega na fin ku su resurekshon for di morto.
Kiko Semana Santa ta nifiká pa e hende di awe?
Pa hopi tempu di deskanso i di dibertishon. Pa otronan, tempu di paro den hansha di kada dia diario pa algun ta tempu di reflekshon tokante Hesus i su sakrifisio, tokante su bida i su final, kaminda di resurekshon. Awendia ta biba Semana Santa den un konteksto basta diferente di na loke ántes tabata, ekspreshonnan di fe awe ta distinto, pero e kontenido ta mesun kos.
Iglesia ta proponé na nos banda di e entrada triunfal di Hesus den Herusalèm, meditashon riba su Pashon. Ekilibrio kurioso ku ta duna nos pista mas ku sufisiente pa kristiannan di nos tempu. Den realidat bida di tur kristian ta move semper entre un Djadumingu di Rama i un siman di pashon, kaminda di resurekshon.
Hudiunan tabata spera un Mesias guerero; riba e dia aki nos ta mira kon Hesus ta drenta Herusalèm komo prínsipe di Pas. Si nan tabata spera un Mesias ku inkluso lo a hasi uso di violensia si tabata nesesario, e ta aparesé na nos komo e Mesias di Pas.
Nos ta riba djadumingu di rama ora nos ta drenta triunfalmente den bida di otro,.ora nos ta nifiká algu pa otronan, ora Evangelio no ta resultá pisá pa nos sigui ni inkombeniente su eksigensianan. Ta Djadumingu di Rama ora tur hende ta alabá i ta atmirá nos, ora nos bida ta yen di un sentido spiritual ku tin
kapasidat pa transmití algu pa esnan ku ta rondoná nos. Pero pronto siman di pashon ta yega.
Pashon i morto di Hesus ke bisa nos hopi kos den nos bida di kristian di e momentu aki ku a toka nos di biba.
E pashon di Hesus ku San Marko ta konta nos ta esun di mas antiguo ku ta eksistí ya ku e ta promé ku e otro Evangelionan sinóptiko —San Mateo i San Lukas— skirbí mas lat.
E ta kuminsá e relato ku e konspirashon pa arestá i mata Hesus. Ta sigui un momento di alegria ku perfume plamá i direktamente tras di esaki ta sigui e traishon di Hudas, Sena di Señor ta kontinuá ku ningamentu di Pedro i despues ta pasa pa orashon den Getsemaní. Di e orashon nos ta pasa pa e aresto i di djei pan na Sanedrín i ningamentunan di Pedro. Pilato i e sentensia di morto di Hesus ta hib’é direktamente na krusifikashon, morto i deramentu. Kuantu bia mesun kos ta sosodé den nos bida? Di gloria nos ta pasa pa soledat di doló, i di einan pa huisio i di huisio pa morto mes..
Ningun kristian por spera ku hinter su bida lo ta un entrada triunfal den Herusalèm. Nos tin ku asumí ku nos tambe tin momentunan di krus, di morto i inkluso di deramentu. E Evangelio di awe ta para aki, na e deramentu ku ta manera e interogante máksimo di e ser humano. Un deramentu kubrí ta enserá hinter e misterio di bida i di morto. Ku kara pa e deramentu nos ta puntra nos mes ki sentido bida i morto tin. Hesus tabata ke rekoré e mesun kaminda aki pa splika nos i laga nos mira sentido di bida i di e proyekto ku Dios tin pa sernan humano.
Den djis algun frase e ta revelá na nos e bida di Hesus komo esun di un ser humano na kaminda di su ora final pero hibá ku aktitut di obediensia na Tata. Ser kristian ta tambe deskubrí loke Dios ke pa kada un den kada momento i sirkunstansia.
Nos ta keda na pia di e kèlder meditando i kontemplando e misterio di morto den speransa di resurekshon.

Mgr. Eijk: condooms kunnen scheuren

Hilversum (Van onze redactie) 1 april 2009 - “Het condoom biedt geen absolute, maar slechts relatieve bescherming. Daarom zijn de emotionele reacties van politici en van een commentator in The Lancet op de woorden van de paus beneden peil.” Dat schrijft aartsbisschop Wim Eijk vandaag in de Volkskrant over ‘de condoomrel’.

Condoomrel
De ‘condoomrel’ ontstond na een persconferentie op 17 maart aan boord van het vliegtuig dat de paus naar Kameroen bracht. Een journalist stelde hem een vraag over de aidsproblematiek in Afrika. Wat bleef hangen was dat de paus zei dat condooms de problematiek alleen maar verergeren.

Zwanger
Mgr. Eijk: “Afgezien van het feit dat zij reageerden op citaten buiten hun context, hadden zij de eerlijkheid moeten opbrengen te zeggen dat als bij regelmatige seksuele gemeenschap het condoom wordt gebruikt, in één jaar vier (volgens sommige onderzoeken tot vijftien) van de honderd vrouwen zwanger worden.”

Sperma
Volgens Eijk ontstaan die zwangerschappen “doordat mensen het condoom niet goed gebruiken, maar vooral doordat het – zeker in de Afrikaanse klimaatomstandigheden – kan scheuren. En als het condoom het sperma niet tegenhoudt, houdt het ook het aidsvirus niet tegen. Dit is de realiteit en daarmee moeten promotors van het condoom rekening houden”.

Seksuele feestvreugde
“Zijn er onder ons werkelijk argeloze lieden die menen dat mensen met promiscue gedrag het condoom niet gebruiken, omdat de paus het gebruik ervan afkeurt?” vraagt de Utrechtse aartsbisschop zich af. “We weten al te goed dat daar andere motieven aan ten grondslag liggen: condoomgebruik draagt nu eenmaal weinig bij aan de seksuele feestvreugde.”

Epidemie op terugtocht
“Toch lijkt de aidsepidemie de laatste jaren op de terugtocht”, schrijft Eijk. “O, dus toch dankzij die condooms? Wellicht in een aantal gevallen. Daarnaast speelt een groot aantal andere factoren een rol: voorlichting, het vermijden van wisselende seksuele contacten en het verstrekken van schone naalden aan drugsgebruikers.” Een belangrijke factor is dat aids tegenwoordig adequaat kan worden behandeld, “al is volledige genezing nog niet mogelijk”, stelt Eijk vast.

Bron: http://www.katholieknederland.nl/

Mgr. Eijk: paus is onrecht aangedaan

Hilversum (Van onze redactie) 1 april 2009 - 'De condoomrel’ is veroorzaakt door paus Benedictus XVI buiten de context te citeren. Daardoor is hem onrecht aangedaan. Dat schrijft aartsbisschop Wim Eijk van Utrecht in een vandaag gepubliceerd opiniestuk in de Volkskrant.

Persconferentie
De ‘condoomrel’ ontstond na een persconferentie op 17 maart aan boord van een Boeing 777 die de paus naar Kameroen bracht. Een journalist stelde hem een vraag over de aidsproblematiek in Afrika. Wat bleef hangen was dat de paus zei dat condooms de problematiek alleen maar verergeren. Volgens Eijk beantwoordde de paus die vraag echter allereerst met de stelling dat de problematiek vanuit een breder perspectief bekeken moet worden.

Menswaardige seksualiteit
Eijk: “Hij [de paus] spreekt over de noodzakelijke gedragsverandering, over verantwoordelijkheden en solidariteit, over respect tussen mannen en vrouwen en het recht op menswaardige seksualiteit.” En vanuit die context zei de paus (citaat door Eijk): “Als de ziel ontbreekt, als Afrikanen elkaar niet helpen, dan kan men deze plaag niet oplossen door voorbehoedsmiddelen uit te delen; integendeel, we lopen het risico het probleem alleen maar groter te maken", aldus de paus.

Rel
“De condoomrel was geboren. Het is een onrecht mensen, ook de paus, buiten de context te citeren, waardoor wat zij zeggen verkeerd overkomt. Hij sprak over huwelijk en seksualiteit vanuit het perspectief van Gods scheppingsordening. Daarbinnen dient seksuele gemeenschap alleen plaats te vinden binnen het huwelijk”, schrijft Eijk.

Condooms blokkeren
“De gave van man en vrouw aan elkaar is niet totaal, wanneer de gave van het ouderschap via de seksuele gemeenschap door het gebruik van voorbehoedmiddelen wordt geblokkeerd”, aldus moraaltheoloog Eijk. “Sommigen zullen het hiermee eens zijn, anderen niet. Misschien omdat zij geen schepping aannemen of een andere visie op de scheppingsordening hebben. Maar dit is wel de fundamentele visie waarover de paus sprak.”

Monogaam
Eijk: “Het monogame huwelijk en het plaatsen van seksuele gemeenschap binnen de context van het huwelijk dienen niet om aids te voorkomen. Dit is een – welkom – neveneffect. De kerk houdt deze visie op huwelijk en seksualiteit voor, omdat zij voortvloeit uit de scheppingsordening zoals die in de Heilige Schrift beschreven is. Bovendien is het monogame, stabiele huwelijk de basis voor een gelukkig gezinsleven en de beste springplank die we kinderen voor hun leven kunnen bieden.”

Bron: www.katholieknederland.nl

Bisschoppen en Vaticaan al in jaren '50 gewezen op misbruik

Hilversum (ANP/Van onze redactie) 31 maart 2009 - De Amerikaanse pater Gerald Fitzgerald heeft al in de jaren vijftig van de vorige eeuw de Amerikaanse bisschoppen en het Vaticaan gewaarschuwd voor seksueel misbruik door priesters. Hij wilde dat velen van hen onmiddellijk uit het priesterambt zouden worden gezet. Dat blijkt uit documenten waarover het Amerikaanse katholieke weekblad National Catholic Reporter beschikt.

Eiland
Fitzgerald was overste van een in 1947 opgerichte religieuze congregatie die was opgericht om priesters in problemen te helpen. Hij was er zo van overtuigd dat verscheidene priesters die zich aan gelovigen hadden vergrepen hun gedrag niet zouden veranderen, dat hij overwoog een eiland te kopen om zulke geestelijken van de rest van de bevolking te scheiden.

Gods gramschap
In zijn brieven geeft pater Fitzgerald uiting aan zijn minachting voor priesters "die jongetjes of meisjes hebben verleid of hebben proberen te verleiden. Die mannen, excellentie, zijn duivels en Gods gramschap rust op hen. Als ik bisschop was, zou ik in angst zitten, als ik niet aan Rome zou hebben verzocht hen tegen hun wil uit hun priesterambt te zetten", schreef hij in 1957 aan een niet-genoemde aartsbisschop.

Adders
Fitzgerald haalt in de brief zijn plan voor de aankoop van een eiland aan, al beseft hij dat "zelfs een eiland te goed is voor deze adders van wie de Edele Heer [Jezus Christus, red] heeft gezegd dat het beter ware geweest dat zij niet zouden zijn geboren".

Schandaal
Sinds 2002 wordt de Amerikaanse Rooms-Katholieke Kerk geplaagd door schandalen over seksueel misbruik door priesters. In dat jaar werd bekend dat een aantal priesters van het aartsbisdom Boston zich aan kinderen of andere gelovigen had vergrepen. Daarna heeft vrijwel elk bisdom in de Verenigde Staten ermee te maken gekregen. De daden van de priesters hebben bisdommen en religieuze ordes en congregaties miljoenen gekost. De brief van Fitzgerald laat zien dat Amerikaanse bisdommen en het Vaticaan al decennia geleden van het wangedrag van sommige priesters op de hoogte zijn gesteld.

Overplaatsen van priesters
De aantijgingen van Fitzgerald lijken de bewering van hedendaagse bisschoppen tegen te spreken dat de kerkelijke hiërarchie pas sinds halverwege de jaren tachtig op de hoogte geraakte van de omvang van het probleem van seksueel misbruik door priesters. Ook blijkt uit de correspondentie tussen Fitzgerald en bisschoppen dat de kerkelijke autoriteiten al veel eerder dan zij tot nu toe hebben toegegeven gewezen zijn op de gevaren van het overplaatsen van pedofiele priesters die over de schreef waren gegaan.

Advies aan Vaticaan
Fitzgerald schreef in 1962 aan het Vaticaanse Heilig Officie over het ‘enorme probleem’ van seksueel misbruik van minderjarigen door priesters. Hij adviseerde het dicasterie priesters die herhaaldelijk de fout in waren gegaan, vooral zij die kinderen hadden misbruikt, de mogelijkheid te bieden voor een teruggetrokken leven in een klooster of terugplaatsing in de lekenstaat.

Ontmoeting met paus
Fitzgerald had in augustus 1963 een ontmoeting met paus Paulus VI waarin hij hem informeerde over de problemen waar priesters mee te kampen hadden. De National Catholic Reporter vermeldt niet of hij de paus ook persoonlijk op de hoogte stelde van zijn bevindingen omtrent seksueel misbruik van minderjarigen door priesters. Hij schreef de paus er wel expliciet over in een brief volgend op de audiëntie.

Onverbeterlijkheid
“Persoonlijk ben ik niet optimistisch over de terugkeer in actieve dienst van priesters die zich te buiten zijn gegaan aan abnormale praktijken, vooral aan zonden met kinderen”, schreef Fitzgerald aan de paus. “Hoe dan ook moeten de noden van de Kerk in overweging worden genomen en kan een herintreding van priesters die op dit gebied blijkbaar genezen zijn worden overwogen, maar dat is alleen aan te bevelen waar oplettende leiding en supervisie mogelijk is. Waar de indicatie van onverbeterlijkheid bestaat zou ik, vanwege het verschrikkelijke veroorzaakte schandaal, dringend volledige laïcisering aanbevelen.”


Bron: www.katholieknederland.nl

Amerikaanse bisschoppen waarschuwen voor reiki

Hilversum (ANP) 31 maart 2009 - De Amerikaanse bisschoppen hebben katholieke instellingen opgeroepen geen gebruik te maken van reiki. Dat is een alternatieve geneeswijze die in Japan is ontwikkeld en waarbij het lichaam van de patiënt met een veronderstelde vorm van levensenergie wordt behandeld.

Wetenschappelijk bewijs ontbreekt
Volgens de bisschoppen is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat reiki helpt. "Er zijn geen fatsoenlijke wetenschappelijke studies over de doeltreffendheid van reiki. Evenmin is er een geloofwaardige verklaring waarom de geneeswijze doeltreffend zou kunnen zijn", schrijven de bisschoppen.

Geest en energie
De Japanner Mikao Usui ontwikkelde reiki, waarvan de naam is ontleend aan de Japanse karakters voor geest en energie, oorspronkelijk als weg naar geluk, harmonie en spirituele ontwikkeling. Rond 1922 gaf hij zijn opvattingen een concrete vorm, na een lange zoektocht en een periode van vasten en meditatie op een berg.

Nederland
Nederland kent enkele tientallen behandelaars die de reikimethode toepassen. Zij hebben zich sinds 2003 verenigd in de Reiki Stichting Nederland. Voorzitter Arie Luijerink van de stichting zegt goed met Nederlandse priesters en predikanten samen te werken. Zo heeft hij eens een cursus gegeven in een pastorie in het zuiden van Limburg. Alleen bij orthodoxe gereformeerden heeft hij wel eens weerstand tegen reiki bespeurd.

Opleiding
Op de lijst van de stichting staan uitsluitend behandelaars die een opleiding hebben gevolgd en hun werk één keer laten controleren. Zij laten iedereen die zich door hen laat behandelen, een verslag van de ervaringen met de methode schrijven.

Bron: www.katholieknederland.nl