Hilversum (Van onze redactie) 27 februari 2009 - De excuses die bisschop Richard Williamson gisteren heeft aangeboden voor het publiekelijk ontkennen van de Holocaust, zijn ontoereikend. Dat heeft de persvoorlichter van het Vaticaan vanmiddag meegedeeld.
Afstand nemen
Het Vaticaanse Staatssecretariaat had Williamson op 4 februari opgedragen publiekelijk en op ondubbelzinnige wijze afstand te nemen van zijn opvattingen over de Shoah. Het lijkt erop dat hij aan die voorwaarde nog niet heeft voldaan, verklaarde de Vaticaanse woordvoerder pater Federico Lombardi vanmiddag. Als Williamson zich niet distantieert van zijn opvattingen mag hij binnen de Kerk geen bisschopstaken uitoefenen.
Gaskamers
Williamson had in januari in een interview op de Zweedse televisie het bestaan van de gaskamers in de Tweede Wereldoorlog ontkend. Hij beweerde dat er niet zes miljoen maar 200.000 tot 300.000 joden in de naziconcentratiekampen zijn omgekomen.
Onrecht
In een gisteren door de katholieke nieuwssite Zenit verspreide verklaring, sprak de bisschop zijn spijt uit voor het leed en de schade die hij met zijn uitspraken heeft berokkend aan de Kerk en de overlevenden en nabestaanden van slachtoffers van ‘onrecht in het Derde Rijk’. In zijn verklaring gebruikte hij de woorden ‘Holocaust’ of ‘Shoah’ niet.
Brief aan de paus
Het Vaticaan merkt op dat Williamson ook niet aan de gestelde eis heeft voldaan om zijn excuses te maken in een brief aan de paus of aan de Pauselijke Commissie Ecclesia Dei.
Historische bewijzen
Williamson zei dat zijn visie op de Holocaust niet die van een historicus is en dat hij die twintig jaar geleden heeft gevormd op basis van materiaal dat hij toen onder ogen kreeg. Hij liet in het midden of zijn opvattingen over de Holocaust inmiddels zijn veranderd. Eerder deze maand zei de 68-jarige bisschop dat hij eerst de historische bewijzen voor de Holocaust zorgvuldig wil bestuderen voordat hij zijn uitlatingen zou herroepen.
Voorwaarden
De Vaticaanse woordvoerder verklaarde vandaag: “Met betrekking tot wat bisschop Richard Williams van de Broederschap Sint Pius X gisteren heeft verklaard, zij opgemerkt dat het geen brief betreft die gericht is aan de Heilige Vader of aan de Commissie Ecclesia Dei. De ‘verklaring’ van de bisschop lijkt niet te beantwoorden aan de door het Staatssecretariaat vastgestelde voorwaarden van 4 februari 2009 waar onder meer in werd gezegd dat hij op ondubbelzinnige wijze en publiekelijk afstand ‘moet’ nemen van zijn opvattingen over de Shoah.”
Bon: www.katholieknederland.nl
vrijdag 27 februari 2009
Vaticaan: verklaring Williamson ontoereikend
donderdag 26 februari 2009
Williamson betuigt spijt aan Kerk en slachtoffers Derde Rijk
Williamson betuigt spijt aan Kerk en slachtoffers Derde Rijk
Hilversum (Van onze redactie) 27 februari 2009 - De omstreden bisschop Richard Williamson heeft zijn excuses aangeboden voor het ontkennen van de Holocaust. In een gisteren uitgebrachte verklaring erkent hij grote problemen te hebben veroorzaakt. Hij vraagt voor God vergiffenis aan iedereen die hij heeft beledigd. "Gezien de consequenties kan ik eerlijk zeggen dat ik spijt heb van mijn opmerkingen," schrijft hij.
Pijn en schade
"Als ik vooraf had geweten hoeveel pijn en schade ik zou veroorzaken, speciaal aan de Kerk, maar ook aan de overlevenden en nabestaanden van de ongerechtigheid van het Derde Rijk, had ik deze opmerkingen niet gemaakt'', aldus de bisschop.
Mening nog niet herroepen
Williamson zei dat zijn visie op de Holocaust niet die van een historicus is en dat hij die twintig jaar geleden heeft gevormd op basis van materiaal dat hij toen onder ogen kreeg. Hij liet echter in zijn spijtbetuiging in het midden of zijn opvattingen over de Holocaust inmiddels zijn veranderd. Eerder deze maand zei de 68-jarige bisschop dat hij eerst de historische bewijzen voor de Holocaust zorgvuldig wil bestuderen voordat hij zijn uitlatingen zou herroepen.
Terug in Engeland
De traditionalistische bisschop kwam eergisteren in zijn vaderland Groot-Brittannië aan, nadat hij Argentinië had moeten verlaten wegens zijn standpunten. Daar woonde hij sinds 2003. Hij leidde er in La Reja een grootseminarie.
Zweedse tv
Williamson had in januari in een interview op de Zweedse televisie het bestaan van de gaskamers in de Tweede Wereldoorlog ontkend. Hij beweerde dat er niet zes miljoen maar 200.000 tot 300.000 joden in de naziconcentratiekampen zijn omgekomen.
Kritiek op paus
De uitspraken leidden internationaal tot een storm van kritiek, die ook paus Benedictus XVI schaadde. De paus had enkele weken eerder besloten de excommunicatie van de vier Lefebvre-bisschoppen, onder wie Williamson, na twintig jaar op te heffen. Het Vaticaan beweerde dat de paus niet op de hoogte zou zijn geweest van de denkbeelden van Williamson. Benedictus gaf de bisschop in januari opdracht zijn uitspraken publiekelijk in te trekken.
Lefebvre
De Brit is lid van de door aartsbisschop Lefebvre (1905-1991) gestichte Priesterbroederschap Sint Pius X. De bisschoppen zijn weliswaar niet meer geëxcommuniceerd, maar blijven wel gesuspendeerd. Dat betekent dat zolang zij de leerstukken van het Tweede Vaticaans Concilie niet erkennen, zij hun bisschopsambt niet mogen uitoefenen.
Tekst verklaring:
The Holy Father and my Superior, Bishop Bernard Fellay, have requested that I reconsider the remarks I made on Swedish television four months ago, because their consequences have been so heavy.
Observing these consequences I can truthfully say that I regret having made such remarks, and that if I had known beforehand the full harm and hurt to which they would give rise, especially to the Church, but also to survivors and relatives of victims of injustice under the Third Reich, I would not have made them.
On Swedish television I gave only the opinion (..."I believe"..."I believe"...) of a non-historian, an opinion formed 20 years ago on the basis of evidence then available, and rarely expressed in public since.
However, the events of recent weeks and the advice of senior members of the Society of St. Pius X have persuaded me of my responsibility for much distress caused. To all souls that took honest scandal from what I said, before God I apologize.
As the Holy Father has said, every act of injust violence against one man hurts all mankind.
+Richard Williamson,
London, 26 February, 2009
Bron: www.katholieknederland.nl
Vasten
Kort
Vasten is het doelbewust bewust afzien van voedsel of andere geneugten, om zo ontvankelijker te worden voor de boodschap van Gods liefde. Het is één van de belangrijkste vormen van boetvaardigheid in de katholieke Kerk.
Oproep
Jezus Christus plaatst iedere mens voor een radicale, maar existentiële keuze. Christus brengt de blijde boodschap van het Rijk Gods, en het is aan iedere individuele mens om die boodschap aan te nemen of te verwerpen. Christus roept op tot Bekering: hij vraagt de mens om zich vrij te maken van alle zonden, preoccupaties en beslommeringen die de weg tot het Rijk Gods versperren.
Bekering en boete
De Kerk heeft steeds geleerd, dat bekering niet eens en voor altijd gegeven kan zijn, maar steeds opnieuw moet worden beleefd en nagestreefd. De gelovige christen zondigt immers regelmatig, en raakt daardoor het zuivere zicht op God kwijt. Hij moet zich steeds opnieuw bekeren, en Boete doen voor zijn misstappen. De christen kan zijn boetvaardigheid op verschillende manieren uiten. De Schrift en de Kerkvaders leggen vooral op drie vormen de nadruk: het Gebed, de Aalmoes en het Vasten.
Versterving
Vasten is een zogeheten 'oefening in versterving '. Bij versterving gaat het om beheersing van de lichamelijke driften. Het is de bedoeling niet of nauwelijks te eten en te drinken, geen geslachtsgemeenschap te hebben, en in het algemeen afstand te nemen van alle verslavingen en hartstochten die de weg tot God kunnen versperren. Vasten is in de kern een verstervingsoefening waarbij op een dag maar één enkele maaltijd wordt gebruikt. Meestal wordt die ene maaltijd bovendien zo laat mogelijk op de dag genoten.
Niet van brood alleen
Joden en christenen laten zich bij het vasten graag inspireren door een bekend citaat uit de Bijbel. Wanneer Mozes in de woestijn zijn volk uitlegt waarom God hen honger heeft laten lijden zegt hij namelijk: "Hij wilde u daardoor laten beseffen dat de mens niet leeft van brood alleen, maar van alles wat uit de mond van de Heer komt" (Deuteronomium 8, 3; zie ook Matteüs 4, 4 en Lucas 4, 4). De boodschap is duidelijk: door het eten tot een minimum te beperken maakt de mens zijn geest vrij, en kan hij het woord van God weer zuiver vernemen.
Oude Testament: Grote Verzoendag
Het vasten was al bij de joden bekend. In het Oude Testament wordt één algemeen voorgeschreven vasten- en boetedag genoemd: de Grote Verzoendag, Jom Kippoer (Leviticus 23, 27). Jom Kippoer wordt tot op de dag van vandaag in het Jodendom gevierd. Misjna, een verzameling joodse godsdienstige wetten die in de 3e eeuw bijeen zijn gebracht, schrijft voor: "Op Grote Verzoendag is het verboden te eten en te drinken, zich te wassen en zich te zalven, schoenen aan te trekken en echtelijke gemeenschap te hebben". (Misjna VIII,1).
Val van de Tempel
Behalve de Grote Verzoendag worden in het Oude Testament enkele dagen genoemd waarop gevast wordt ter herinnering aan belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis van het Joodse volk. Deze vastendagen worden door veel Joden nog altijd in acht genomen. Te denken valt bijvoorbeeld aan de val van de Tempel en het begin van de Babylonische ballingschap (2 Koningen 25).
Nieuwe Testament: Jezus in de Woestijn
In het Nieuwe Testament brengt Jezus ter voorbereiding op zijn openbare leven 40 dagen en nachten door in de woestijn om er te vasten (Matteüs 4,1-2). Al vastend stelt hij zich helemaal open voor de kracht van God en de boodschap van Gods liefde.
Jezus geen asceet
Hoewel Jezus het vasten als middel tot een doel kende, is hij bepaald geen genotsvijandige asceet. Hij houdt van eten en drinken op zijn tijd. Er wordt zelfs over hem gezegd: "Kijk die veelvraat, die slemper, die vriend van tollenaars en zondaars" (Lucas 7: 34).
'Zolang ze de bruidegom bij zich hebben, kunnen ze niet vasten'
In de tijd van Jezus was het onder veel vrome joden gebruik om een teken van soberheid te zetten door op maandag en donderdag te vasten. Tijdens zijn leven verplicht Jezus zijn leerlingen hier niet toe. Leerlingen van Johannes de Doper en Farizeeën maken hem daarover verwijten. Jezus antwoordt hen luidt: "Kunnen de bruiloftsgasten soms vasten zolang de bruidegom bij hen is? Zolang ze de bruidegom bij zich hebben, kunnen ze niet vasten. Maar er zullen dagen komen dat de bruidegom van hen is weggenomen, en dan, op die dag, zullen ze vasten" (Marcus 2, 18-21).
Geen uiterlijk vertoon!
Jezus heeft een uitgesproken mening over vasten. Voor Hem hangt vasten direct samen met bidden tot de Vader én met liefde voor en Rechtvaardigheid jegens medemensen. Hij waarschuwt uitdrukkelijk tegen uiterlijk vertoon, tegen mensen die alleen maar vasten om gezien te worden: "Wanneer je vast, zet dan geen somber gezicht zoals de schijnheiligen, want zij vertrekken hun gezicht om met hun vasten op te vallen bij de mensen. Ik verzeker jullie, ze hebben hun loon al. Maar als jij vast, zalf dan je hoofd en was je gezicht, opdat het bij de mensen niet opvalt dat je vast, maar wel bij je Vader, die in het verborgene is; en je Vader, die in het verborgene ziet, zal het je lonen" (Matteüs 6: 16-18).
Vroege christenen
In de Handelingen en de Brieven zien we dat de eerste christenen in navolging van Jezus vasten en bidden steeds samen laten gaan. Vasten en bidden gaan dikwijls vooraf aan belangrijke stappen. Zo zond de kerk van Antiochië Paulus en Barnabas met vasten en bidden uit (Handelingen 13, 2-3), en werden de oudsten van een gemeente met gebed en vasten in hun ambt bevestigd (Hand. 14, 23). Paulus noemt "dagen zonder eten" als één van de dingen waaraan "dienaren Gods" herkend kunnen worden (2 Korinthiërs 6:5).
Vastendagen in de vroege Kerk
De vroege christelijke Kerk nam de joodse praktijk om tweemaal per week een dag te vasten over, maar plaatste de vastendagen op woensdag en vrijdag, in plaats van op maandag en donderdag. De woensdag herinnerde namelijk aan het verraad door Judas, de vrijdag aan het lijden en de dood van Jezus. Sommige streken kenden een derde wekelijkse vastendag: de maandag of, als voorbereiding op de zondag, de zaterdag. Op deze vastendagen at men op zijn vroegst pas om drie uur 's middags.
Paasvasten
Vasten als voorbereiding op Pasen werd vroeg in de tweede eeuw gangbaar. Aanvankelijk vastten christenen de drie dagen vóór Pasen, later werd dat uitgebreid naar de hele Goede Week. Pas op het einde van de derde eeuw kwamen de veertig dagen voor Pasen in zwang als een doorlopende tijd van vasten en boete. Gedurende de drie laatste dagen van de Veertigdagentijd onthield men zich volledig van voedsel.
Asceten en heremieten
Christenen zoeken en vinden steeds nieuwe manieren om de blijde boodschap te beleven en verkondigen. In de loop van de derde en vierde eeuw kwam hierdoor een nieuwe levenswijze tot ontwikkeling: strenggelovige mannen trokken in navolging van Jezus de woestijn in. Ze kozen een hard leven van eenzaamheid, armoede, en seksuele onthouding, om zich, in gebed, geheel aan God te kunnen wijden. Deze mannen werden afwisselend asceten of heremieten genoemd. Asceet komt van het Griekse woord askesis, dat 'oefening' en 'training' betekent, en hier speciaal op oefening in versterving slaat, en heremiet komt van eremos: Grieks voor 'woestijn', 'verlatenheid'.
Naakt als dieren
Een aantal asceten sloeg Jezus' oproep om uiterlijk vertoon te vermijden op krasse wijze in de wind. Sommigen leefden bijvoorbeeld naakt als dieren, zich voedend met gras, anderen zaten hun leven lang op een zuil of leefden in een reeds gedolven graf.
Samenleven in kloosters
Toen een aantal asceten zich na verloop van tijd bij elkaar ging voegen, ontstonden leefgemeenschappen: de eerste kloosters. Om het samenleven mogelijk te maken werden regels gesteld. Een van de eerste regels voor het leven in een Klooster is de Regel van Benedictus uit 530. Deze regel wil in het vasten lichaam en geest met elkaar verbonden houden, geheel in de traditie van het Jodendom. De regel van Benedictus heeft tot op de dag van vandaag grote invloed.
De quatertemperdagen
Voor gewone gelovigen werden ongeveer in dezelfde tijd dat de eerste asceten de woestijn in trokken, de Quatertemperdagen van belang. Deze vastendagen verspreidden zich vanaf de vierde eeuw snel vanuit Rome. Quatertemper betekent letterlijk 'vier tijden' of 'vier seizoenen'. Quatertemperdagen zijn dan ook boete- en vastendagen ter heiliging van de vier seizoenen. Ze zijn waarschijnlijk in de plaats gesteld van heidense feesten ter verering van de vruchten van het veld. Per seizoenswisseling namen gelovigen drie boete- en vastendagen in acht. Steeds betrof het een woensdag, vrijdag en zaterdag. Quatertemperdagen werden gehouden in de week na de eerste zondag van de vasten, bij het aanbreken van de lente; in de pinksterweek, als de zomer begon; in de derde volle week van september ter markering van de aanvang van de herfst, en in de week na de derde zondag van de advent, bij het begin van de winter. Na het Tweede Vaticaans Concilie zijn de quatertemperdagen in ons land in onbruik geraakt.
Ontvangen van sacramenten
Naast de vastendagen die bepaald werden door de kalender, vonden in de zestiende eeuw ook vastenpraktijken ingang, die gebonden waren aan het ontvangen van een van de zeven Sacramenten. Zo werd het gebruik, te vasten ter voorbereiding op het Doopsel en het Vormsel. Ook werd vasten aangeraden om de verzoening met God in de Biecht te vergemakkelijken. Belangrijk werd bovenal de praktijk om enige uren vóór het ontvangen van de Hostie in de Mis van eten en drinken af te zien; de gedachte was, dat de Godsontmoeting in de Eucharistie zo inniger ervaren kon worden. Het gebruik om de hostie op nuchtere maag te ontvangen, maakte nog niet zo lang geleden een grote indruk in het leven van alle praktiserende katholieken. Na Vaticanum II is het aan sacramenten gebonden vasten in onbruik geraakt, zeker in Nederland.
De reformatie
In de zestiende eeuw klonk tijdens de Reformatie fel protest tegen de vaak louter uiterlijke vormen van vroomheid en inkeer bij het vasten. Er waren zelfs gereformeerden die demonstratief varkensworst gingen eten in de veertigdagentijd. Uiteindelijk schaften de reformatoren het verplichte vasten af. Het werd afgedaan als een al te menselijke poging God te beïnvloeden en Zijn Genade als het ware te 'kopen'.
'Vrijdag Visdag'
De katholieke Kerk heeft tot ver in de twintigste eeuw vastgehouden aan uitgebreide vastenpraktijken, gefixeerd in gedetailleerde voorschriften. Daarbij werd een onderscheid gemaakt tussen het echte vasten, waarbij in beginsel slechts een maaltijd per dag werd gebruikt, en de zogeheten 'onthouding'. Onder meer alle vrijdagen waren 'dagen van volledige onthouding', waarop de gelovige werd geacht geen vlees van de dieren van het land te eten. Als vlees verboden was, en er toch gewoon gewerkt moest worden, hoe dan op krachten te blijven? Het antwoord was eenvoudig: door vis te eten. Vandaar dat Vrijdag voor katholieken lange tijd een Visdag was.
Vrijdagsonthouding nu
Volgens het meest recente kerkelijk wetboek is de vrijdag nog altijd een dag waarop katholieken zich moeten onthouden van het eten van vlees of van een andere voedselsoort, conform de voorschriften van de bisschoppenconferentie van hun land (CIC, can. 1251). De Nederlandse bisschoppenconferentie schreef in 1989 voor, dat de gelovige aan de plicht tot onthouding op vrijdag kan voldoen door zich in eten en drinken, in roken of in andere genoegens duidelijk te beperken. Vlees hoeft de gelovige dus niet meer per se te laten staan. Het zal daarom nog slechts een kwestie van tijd zijn, eer in de kantines van veel van oorsprong katholieke zieken- en bejaardentehuizen de nog altijd verplicht geachte vis van het vrijdagsmenu verdwijnt...
Vaticanum II
In het spoor van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) kwam in korte tijd een einde aan de vele vastendagen in de Kerk. Ofschoon het enige tijd duurde voordat alle oude gebruiken verdwenen waren, was het in Nederland toch binnen twee generaties bijna overal gedaan met de Quatertemperdagen en de uitgebreide vasten van de veertigdagentijd. De enige algemeen verplichte vastendag waaraan het Concilie nadrukkelijk refereert - de Goede Vrijdag - werd uiteraard wel gehandhaafd. Het Concilie drukt de gelovigen immers op het hart: "Allen moet [...] de paasvasten heilig zijn die op de vrijdag van het lijden van de Heer overal onderhouden, en, voor zover mogelijk, ook op de paaszaterdag voortgezet moet worden; zo moge men opgewekt en open van hart komen tot de vreugden van de verrijzenis van de Heer" (Constitutie over de Heilige Liturgie, V, 110).
Kerkelijk recht
De meest recente editie van het kerkelijk wetboek uit 1983 schrijft wat vasten en onthouding betreft, in canon 1251 het volgende voor: " Onthouding van het eten van vlees of van een ander voedsel volgens de voorschriften van de bisschoppenconferentie, dient onderhouden te worden op elke vrijdag van het jaar, tenzij deze met een dag vermeld onder de feestdagen samenvalt; onthouding echter samen met vasten op Aswoensdag en op de Vrijdag van het Lijden en van de Dood van Onze Heer Jezus Christus." Canon 1253 voegt daaraan toe, dat de Bisschoppenconferentie van ieder land het onderhouden van vasten en onthouding nader mag bepalen, en ook andere vormen van boete geheel of gedeeltelijk in de plaats van vasten en onthouding kan stellen.
Voorschrift van de Nederlandse bisschoppenconferentie
De Nederlandse bisschoppenconferentie heeft in 1989 in aanvulling op de canones 1251 en 1253 van het kerkelijk wetboek het volgende voorgeschreven. "Wij bepalen dat Aswoensdag en Goede vrijdag dagen van verplichte vasten en onthouding in spijs en drank zijn en dat verder het bepalen van de wijze van de beoefening van boete en onthouding aan het eigen geweten en initiatief van de gelovigen wordt overgelaten. Aan de plicht tot vasten in de Veertigdagentijd en tot onthouding op de vrijdagen kan worden voldaan, door zich in eten en drinken, in roken of in andere genoegens duidelijk te beperken. Het geld, dat hiermee wordt uitgespaard, kan bestemd worden voor de naasten die hoger lijden. Het is voorts passend, dat men zich in de Veertigdagentijd meer dan anders wijdt aan werken van christelijke naastenliefde en met meer toeleg het Woord van God leest."
'Modern vasten'
Doordat de Nederlandse bisschoppenconferentie de invulling van de vastenplicht in de veertigdagentijd aan de gelovigen overlaat - zolang ze zich maar duidelijk in bepaalde genoegens beperken - is er in de afgelopen jaren een uitgebreide praktijk van 'alternatief vasten' gegroeid. Gelovigen laten bijvoorbeeld de TV veertig dagen uit, beloven niet meer de hele avond te internetten, of zweren voor veertig dagen het snacken af. Ofschoon er in veel gevallen van vasten in de traditionele zin geen sprake meer is, wordt in de kerkelijke media in dit verband graag van 'moderne manieren van vasten' gesproken. Onder meer de kerkelijke omroep RKK besteedt met enige regelmaat op televisie, radio en internet aandacht aan het moderne vasten.
Bron: www.katholieknederland.nl
Bisschoppen: kapitalistisch vooruitgangsgeloof is fundamentalisme
Hilversum (Van onze redactie) 25 februari 2009 - Het idee dat marktwerking op alle gebieden van het leven vooruitgang brengt, is een vorm van fundamentalisme. Dat schrijven de bisschoppen van Nederland in hun vandaag gepubliceerde vastenbrief.
Afgod
Geld en bezit zijn niet intrinsiek slecht, schrijven de bisschoppen. “Mits goed gebruikt kan geld een grote bijdrage leveren aan het tot stand brengen van een menselijke samenleving.” Maar ze wijzen er ook op dat de mens volgens het evangelie niet God en de mammon tegelijk kan dienen, omdat geld als mammon een afgod is.
Fundamentalisme“De mammon dienen is een vorm van ongeloof”, schrijven de bisschoppen. “Ook dit (on)geloof heeft zijn fundamentalisme. We wijzen op het idee dat alles koopwaar moet worden of anders gezegd: dat marktwerking op alle gebieden van het leven vooruitgang zou brengen. Wie de mammon dient, leeft niet met open handen, durft het waagstuk van het leven niet aan in vertrouwen op Gods liefde.”
Financiële crisis
De bisschoppen gaan in hun brief ook in op de oorzaken en gevolgen van de financiële crisis en roepen op tot solidariteit en bezinning. Beperking van consumptie of het gebruik van televisie en internet leidt volgens het episcopaat tot grotere waakzaamheid en vrijheid.
Speculatiedrift
Als oorzaken van de financiële crisis noemen de bisschoppen onder andere de onvoldoende gecontroleerde geldstromen in het bankwezen, de speculatiedrift op de beurs en een gerichtheid op kortetermijnwinsten. Ook wijzen ze op de enorme overconsumptie, deels gefinancierd met geleend geld.
Niet machteloos
De samenleving staat volgens de bisschoppen niet machteloos tegenover de financiële crisis. “Wereldwijd is er behoefte aan een maatschappelijke ordening die bij mensen vertrouwen wekt. Maar ook voor ieder persoonlijk geldt, dat we een eigen verantwoordelijkheid voor geld en goed hebben en de crisis is ook een gelegenheid om ons op ons eigen handelen te bezinnen”, aldus de bisschoppen.
Vasten
Centrale vraag in de bisschoppelijke vastenbrief is ‘hoe in een tijd van crisis op een goede manier om te gaan met geld en goed’? De bisschoppen raden iedereen aan in de Veertigdagentijd ook zelf te vasten. Dat kan door te minderen in het gebruik van eten en drinken, maar het is volgens de bisschoppen goed het vasten ook te betrekken op typische kenmerken van onze moderne tijd. Concreet noemen zij het koopgedrag of het gebruik van televisie en internet.
Dwang van luxe
De bisschoppen: “Men zal ontdekken, dat men vrijer ademhaalt, wanneer de dwang van luxe en overdaad doorbroken wordt. Reeds de alledaagse ervaring leert, dat vasten wakkerder, waakzamer maakt.”
Veertigdagentijd
De bisschoppen hebben hun brief vandaag, op Aswoensdag, gepubliceerd. Aswoensdag is voor de Rooms-katholieke Kerk een dag van vasten en gebed. De dag markeert het begin van de Veertigdagentijd, de voorbereidingstijd op het feest van Pasen. In deze periode worden gelovigen opgeroepen zich meer toe te leggen op gebed, vasten en de praktische ondersteuning van mensen in nood.
Bron: www.katholieknederland.nl
zaterdag 21 februari 2009
DI SHETE DJADUMINGU SIKLO B
Promé Lektura : Isaias 43, 18-19, 21-22. 24b-25
Salmo : Salmo 41, 2-5. 13-14
Di dos Lektura : 2Korinto 1, 18-22
Evangelio : Marko 2, 1-12
Den mayoria di e milagernan ta e propio personanan ta esnan ku ta sklama, esnan ku ta supliká i esnan ku ta perkurá pa sanashon. E Evangelio di awe ta demonstrá nos e pobresa total di un ser humano ku ni sikiera por aserká Hesus riba su mes forsa. Nan tin ku hib’é, transportá pa amigu- òf famianan, pero e final ta meskos ku pa esnan ku riba nan forsa propio ta sklama pa sanashon.
Hesus ta proklamando su mensahe ora ku e keda interumpí den forma abrupto pa e paralítiko i su kompañantenan. E enfermo ei probablemente no tabata buskando e mensahe sino kura i ta pa e motibu aki el a topa ku Dios.
E Palabra ta bisa ku ora Hesus a mira "e fe ku nan tabatin" tantu e enfermo komo su ayudantenan, E ta dirigí su mes na e enfermo i ta bis’é: "bo pikánan ta pordoná". E afirmashon aki awe por parse nos un poko straño. E ta bai buskando salú i loke Hesus ta hasi ta pordon’é su pikánan.
Laga nos pone e tema den su konteksto.
Den forma nesesario hudiunan tabata relashoná piká ku sufrimentu. Pa nan si bo ta malu òf strobá pa hasi algu tabata konsekuensia di piká. Si un hende tabata sufri tabata pasobra el a hasi piká. Pa e hudiunan, un enfermo tabata un hende Dios tabata rabiá. Inkluso awe tin hopi hende ku e idea aki, nan ta kere ku fèrmidat ta fruta di algu malu ku nan a hasi i na ta bisa kosnan manera "…ami no a hasi nada malu pa Dios ta manda e fèrmidat aki p’ami …"
Piká i fèrmidat tabata inseparabel pa mentalidat di tal époka. Kualke hudiu lo tabata di akuerdo di ku pordon di piká tabata kondishon ku ta kana dilanti di sanashon.
Atrobe Hesus ta kibra un skema, E ta pordoná e piká p'asina e kura realisá den plenitut; pero pordoná piká tabata kualidat eksklusivo di Dios. Ta Dios so tabata esun ku tabata por a pordoná piká, i ta p’esei maestronan di lei a akus’é di blasfemia. Blasfemia tabata ser kastigá ku tiramentu di piedra: Lv 24,16.
Den nos mundu di awe tambe ta eksistí hopi ser humano kargadó di malesa: físiko, moral, sosial… Kada un di nos por habri parti di e dak ku ta separá hopi hende di Dios i hasi ku ta produsí e enkuentro entre Dios i e ser humano heridá pa diferente malesa. Kon nos debil portadonan di fragilidat, lo por habri e burakunan den e dak pa e enkuentro ku Señor?
Manteniendo fe den nos bida, loke sea ku sosodé, Perkurando pa e konfiansa den Dios no tambaleá dilanti di nos propio debilidatnan. Si ami ta debilitá otronan lo kai ku mi. Si ami hundi otronan lo no alkansá e meta…
Ku orashon i akshon. Resa ta partisipá den intimidat di Dios, SA kuantu e ta stima nos i KON e ta stima nos. Aktua ta pone na obra loke Dios ta deseá p’ami i pa otronan.
Kargando peso di otro, no komo un bònder pisá di maldat —di piká— di e otro, sino komo un apoyo den debilidat di esun débil. Ta di sosten pa otro ta nifiká ku nos tambe mester di sosten den un hende; únikamente asina por karga tantu peso.
Esnan ku a hiba e paralítiko a hasi tur kos i mas. Nan tabata kreativo den nesesidat, nan a yena nan mes di konstansia i nan tabata masha insistente. Esaki por ta e aktitut básiko di kualke proseso di evangelisashon.
Ta normal ku semper nos ta kontra ku estorbo pa hiba otro serka Hesus.
Hesus ta kura e enfermo i despues di e milager tin un akto ku por pasa nos forbei. E Palabra ta bisa ku e enfermo "a kohe su kama i a sali bai den presensia di tur hende." Kohe e kama aki mashá bon por nifiká asumí pasado, e mesun pasado di sufrimentu i soledat. Komo ser humano tin hopi kos di pasado ku ta paralisá nos, ta kobardiá i ta tolondrá nos. Ta kosnan ku ta hasi nos infelis. Aseptá pasado ya kurá ta mira loke a pasa sin doló. Kuantu sufrimentu sin fecha di vensementu ta eksistí den hopi ser humano!
Únikamente esun kurá ku asumí su pasado por hisa su kama i kana pasa riba kaminda di DIOS. Si ántes e kama —e pasado— tabata esun ku tabata sostené su parálisis, e ta awor e bida kurá ku ta mantené su rekuerdonan.
Nunka nos mester lubidá ku salbashon ku Hesus ta trese pa nos ta salbashon ku ta kubri tur dimenshon di e persona: pasado, presente, sintimentu i bida sosial…
Pater Damiaan 11 oktober heilig verklaard
Hilversum (Van onze redactie) 21 februari 2009 - De Belgische pater Damiaan (1840-1889) wordt op zondag 11 oktober heilig verklaard. Hij wordt de patroonheilige van de aidspatiënten en melaatsen. Paus Benedictus XVI heeft dat vandaag tijdens een consistorie bekendgemaakt.
Melaatsen
Damiaan de Veuster, in 1840 in het Vlaamse Tremelo geboren, was lid van de Congregatie van de Heilige Harten van Jezus en Maria en van de Eeuwige Aanbidding van het Allerheiligst Altaarsacrament (PICPUS). De pater werd beroemd om zijn heldhaftig werk onder de melaatsen in Hawaii. Hij stierf zelf ook aan lepra.
Zaligverklaard in Brussel
Paus Johannes Paulus II verklaarde Damiaan op 4 juni 1995 in Brussel zalig. Ongeveer honderd Hawaiianen, onder wie zes lepralijders, waren bij die plechtigheid aanwezig. De huidige paus Benedictus XVI had in juli al ingestemd met voorbereidingen voor de heiligverklaring.
Negen andere aanstaande heiligen
Benedictus XVI maakte vandaag ook bekend dat hij negen andere zaligen heilig gaat verklaren: vijf op 26 april en vijf op 11 oktober. De namen van de eerste groep zijn: Arcangelo Tadini; Bernardo Tolomei; Nuno de Santa Maria Álvares Pereira; Gertrude (Caterina) Comensoli en Caterina Volpicelli. De namen van de tweede groep: Zygmunt Szczęsny Feliński; Francisco Coll y Guitart; Jozef Damian de Veuster; Rafael Arnáiz Barón en Marie de la Croix (Jeanne) Jugan.
Bron: www.katholieknederland.nl
vrijdag 20 februari 2009
De Korte: 'Nood leert bidden maar nood leert ook vloeken'
Premier Balkenende sprak afgelopen dinsdag (17 februari) over de economische crisis waarin Nederland op dit moment verkeert. In bijna bijbelse taal sprak hij van een ‘grote beproeving’. Een goede typering?
Politieke leiders moeten in tijden van crisis oppassen voor te grote woorden. Ik denk dat onze bevolking wacht op leiders die eerlijk spreken over de ernst van de situatie maar tegelijk wel perspectief bieden. Zorgelijke leiders kunnen mensen angstig maken. En angst werkt vaak blokkerend en helpt dus niet bij het zoeken van een oplossing.
Ik weet niet goed of het woord ‘beproeving’ over de gehele linie terecht gekozen is. Wij leven namelijk in een ontzettend welvarend land. Een beperkte koopkrachtdaling brengt het gros van de mensen nog niet direct in problemen. Uit recent onderzoek blijkt dat 80 procent van de mensen persoonlijk gelukkig is. Ondanks de crisis zal de koopkracht van mensen dit jaar zelfs nog stijgen. Ik kan de woordkeuze van de premier begrijpen als het gaat om alle mensen die hun baan gaan verliezen. Voor 2010 wordt nu gesproken over een werkeloosheid van bijna 10 procent van de beroepsbevolking. Een en ander maakt veel mensen in kwetsbare sectoren onzeker. Ook kan de crisis voor de onderklasse van onze samenleving ( onderste 10 procent) hele pijnlijke gevolgen krijgen. De onderklasse heeft geen vet op de botten dat er nog af zou kunnen.
Het meest pijnlijke van de deze week gepresenteerde cijfers van het CPB noemt Balkenende de fors stijgende werkeloosheid. Wat is uw herderlijke boodschap aan het adres van deze nieuwe ‘Koos (en Toos) Werkloos’?
Mensen die werkeloos raken, zijn niet alleen hun baan kwijt maar vaak ook belangrijke sociale contacten. Langdurige werkeloosheid is voor de meeste mensen die het treft dramatisch. Velen worden lichamelijk of geestelijk ziek. In tijden van crisis is vertrouwen heel belangrijk. Dat geldt bij een ernstige ziekte of bij het sterven van een dierbare maar dat geldt ook voor slachtoffers van de economische crisis. Voor werkelozen is hoop en vertrouwen dus ontzettend belangrijk. Christenen mogen leven van Godsvertrouwen. In alle duisternis en beproeving is God degene die ons draagt. Als bisschop hoop ik dus dat werkeloze mensen bij God steun en kracht zullen vinden. In de komende Vastenbrief spreken de bisschoppen ook over het belang van vertrouwen in een tijd van crisis.
Tegelijk moeten werkelozen kunnen rekenen op solidariteit. Niet alleen de overheid maar ook kerkelijke diaconieën en caritasinstellingen kunnen een belangrijke rol spelen. Ik denk dan niet alleen aan fatsoenlijke uitkeringen maar ook aan immateriële ondersteuning. Ik hoop dat parochies en kerkelijke gemeenten hun verantwoordelijkheid op dit punt zullen erkennen en waarmaken.
Is een economische recessie goed of slecht voor de Kerk?
Nood leert bidden maar nood leert ook vloeken. Ik weet dus niet of de crisis voor de Kerk goed of slecht is. Ik kan mij overigens voorstellen dat de economische crisis mensen wel kan doen nadenken over de prioriteiten van het leven. Een tijd van welvaart en overvloed kan mensen ook oppervlakkig maken. De onzekere tijd van vandaag en morgen daagt mensen uit om (opnieuw) na te denken over de zin- en doelvraag van het bestaan. De Kerk heeft veel wijsheid in huis om op dit grote levensvragen een antwoord te zoeken. Misschien kan de crisis het blikveld van mensen verbreden. Het gaat om een goed evenwicht tussen materieel en immaterieel.
De minister-president heeft gezegd dat we voor de oplossing niet alleen naar de overheid moeten kijken. “We moeten samen de schouders eronder zetten”, zei hij. Hoe gaat de Kerk haar schouders eronder zetten?
Vanuit het katholiek sociaal denken kan ik de premier helemaal gelijk geven. In de sociale leer van de Kerk is veel aandacht voor het maatschappelijk middenveld. Overheid, maatschappelijke organisaties en burgers zullen het dus gezamenlijk moeten doen. Juist nu komt er erop aan om niet te streven naar korte termijn eigenbelang maar naar lange termijn algemeen belang. De Kerk als instituut en leergezag biedt mensen een sociale leer als moreel kompas. Bescherming van menselijke waardigheid, solidariteit en algemeen welzijn zijn daarbij belangrijke noties. De Kerk als organisme, alle gedoopten, zijn geroepen om die noties juist in een tijd van crisis en mogelijke krapte inhoud te geven. Leerlingen van Christus kunnen juist nu laten zien dat geloof een bron van inspiratie en creativiteit kan zijn. Het gaat dan niet alleen om de belangen van ons eigen land. Wij mogen bij alle zorgen en problemen de ellende van de vele armen elders in de wereld niet vergeten.
Hebben de bisschoppen al over de crisis gesproken met ‘Den Haag’?
De bisschoppen hebben regelmatig contact met politici op alle niveaus . De stem van de Kerk klinkt ook door in Den Haag. Als Kerk hebben wij geen concrete antwoorden op ingewikkelde economische vraagstukken. Wij hebben wel een eeuwenoude wijsheid over God, mens en samenleving in huis als bron van oriëntatie. Ik hoop dat onze politici maar ook werkgevers, vakbondsleiders en vele andere relevante actoren daar hun voordeel mee doen.
De regio Oost-Groningen in uw eigen bisdom is in sociaal-economisch opzicht een van de armste gebieden van Nederland. Hoe komt de crisis in het Noorden binnen?
Het klopt dat in mijn bisdom meerdere sociaal –zwakke gebieden liggen. Overigens is er de laatste jaren in het noorden veel opgebouwd. Plaatselijke deskundigen relativeren trouwens de noordelijke zorgen. Veel export gaat vanuit het noorden naar Scandinavië, waar de crisis nog relatief beperkt is. Overigens heb ik gisteren met politici uit de stad Groningen gesproken over de crisis in het algemeen en de armoede in het bijzonder. De parochies willen bondgenoot zijn van de overheid. Binnenkort zijn er in ons bisdom diaconale avonden belegd om de armoede in de regio in kaart te brengen en een bijdrage te leveren aan een doeltreffende aanpak. Het gaat daarbij niet alleen om geld maar juist ook om menselijke aandacht. De christelijke kerken hebben een fijnmazig netwerk met duizenden vrijwilligers die belangrijk kunnen zijn voor het behoud van de sociale cohesie.
Bron: http://www.katholieknederland.nl/
Eijk: dood Eluana gevolg van levensbeëindigend handelen
Vegetatieve staat
De 38-jarige Eluana Englaro verkeerde na een auto-ongeluk 17 jaar lang in een aanhoudende vegetatieve staat. Op jarenlang aandringen van haar vader werd zij op 3 februari overgebracht naar een ziekenhuis waar de toediening van voedsel en vocht is gestaakt. Zij overleed een kleine week later.
Kwaliteit van leven
Eijk betoogt dat Eluana om het leven is gebracht door menselijk handelen. Het staken van de voedsel- en vochttoediening vindt hij in haar geval niet geproportioneerd. Als uitgangspunt hanteert de bisschop dat het voortzetten van een medische behandeling geproportioneerd is als de voordelen ervan (kans op levensbehoud, herstel van gezondheid en kwaliteit van leven) in een redelijk verhouding staan tot de nadelen (kans op bijwerkingen, complicaties).
Complicaties
Eluana Englaro kreeg voedel en vocht toegediend via een neusmaagsonde. Toediening van die fundamentele levensbehoeften vindt Eijk altijd geproportioneerd. De wijze waarop die vocht- en voedseltoediening plaatsvindt kan wel ongeproportioneerd zijn wanneer als gevolg daarvan ernstige complicaties optreden.
Levensbeëindigend handelen
Voedsel- en vochttoediening via een maagsonde levert volgens de bisschop meestal nauwelijks complicaties op en kan doorgaans vele jaren worden voortgezet. Eijk: “Alles wijst erop dat dit bij Eluana het geval was. De voedsel- en vochttoediening via de maagsonde was in haar situatie een geproportioneerd middel om het leven in stand te houden. Daarom stond het staken ervan met als gevolg dat zij overleed, bij haar ethisch gelijk aan levensbeëindigend handelen.”
Plantaardig leven
Eluana verkeerde in een ‘persisterend vegetatieve staat’. Dat suggereert volgens Eijk ten onrechte dat haar nog slechts een plantaardig leven restte. Dat mensen in een aanhoudende vegetatieve staat wel degelijk levende mensen zijn, blijkt volgens de bisschop uit de zeldzame keren dat zij – soms na tientallen jaren – weer tot bewustzijn komen.
Onmacht en verdriet
De vader kon de situatie niet aan en streed een tiental jaren voor het stopzetten van de voedsel- en vochttoediening bij zijn dochter. Eijk kan zich zijn onmacht en verdriet over haar toestand indenken. Maar de gevoelens van familieleden en andere omstanders mogen in zijn visie geen rol spelen bij de afweging of levensverlengend handelen al dan niet geproportioneerd is.
Steekpartij Leeuwarden
Eijk oordeelde vorig jaar anders over de situatie van de 28-jarige Niels Kooistra die in augustus 2008 zwaargewond raakte bij een steekpartij in Leeuwarden. Bij Kooistra was genezing uitgesloten en diens behandeling in de vorm van kunstmatige beademing kon moeilijkheden, risico’s en complicaties met zich meebrengen. Daarom was voortzetting van de behandeling volgens Eijk in dat geval een 'ongeproportioneerde vorm van levensverlenging'.
Berlusconi
De hoogste rechter in Italië oordeelde in november 2008 dat de voeding van Eluana gestopt mocht worden. Dat ontketende een fel maatschappelijk debat. De rechts-conservatieve regering-Berlusconi probeerde met een decreet het sterven van Englaro te voorkomen, maar president Napolitano weigerde dat te ondertekenen.
Bron: http://www.katholieknederland.nl/
Argentinië: Williamson moet het land uit
Hilversum (ANP) 19 februari 2009 - Argentinië wil de Britse Holocaust-ontkenner Richard Williamson het land uit hebben. Als de onlangs weer in de rooms-katholieke kerk opgenomen bisschop niet vrijwillig vertrekt, wordt hij het land uitgezet. De Argentijnse overheid gaf Williamson tien dagen de tijd te vertrekken, maakten de autoriteiten van het Zuid-Amerikaanse land vandaag bekend.
Antisemitisch
In de verklaring van het ministerie van Binnenlandse Zaken worden de opvattingen van de bisschop antisemitisch genoemd. Met het ontkennen van de Holocaust beledigt Williamson de Argentijnen, het Joodse volk en de hele mensheid, aldus het ministerie. Ook zouden onregelmatigheden bij zijn verblijfsvergunning zijn vastgesteld.
Affaire
Het besluit van paus Benedictus XVI om de excommunicatie van Williamson en drie andere ultraconservatieve bisschoppen op te heffen, leidde tot een felle controverse. Williamson ontkent het bestaan van de gaskamers in de Tweede Wereldoorlog. Hij stelt dat er niet zes miljoen maar 200.000 tot 300.000 Joden in de naziconcentratiekampen zijn omgekomen.
Seminarierector
Williamson woont sinds 2003 in Argentinië, waar hij tot zijn gedwongen ontslag begin februari een priesterseminarie bij de hoofdstad Buenos Aires leidde.
Bron: www.katholieknederland.nl
woensdag 18 februari 2009
Europese theologen ernstig bezorgd over kerkelijke crisis
Hilversum (Van onze redactie) 18 februari 2009 - Het twintig leden tellende curatorium van de Europese Vereniging voor Katholieke Theologie (EVKT) zegt in een verklaring, die op 15 februari in Gent werd afgegeven, ‘diep bezorgd’ te zijn over de ‘actuele crisis’ in de katholieke Kerk.
‘Eenheid en geloofwaardigheid bedreigd’
De katholieke theologen zien de interne eenheid en de externe geloofwaardigheid van de kerk bedreigd door de onvoorwaardelijke opheffing van de excommunicatie van de vier bisschoppen van de Priesterbroederschap Pius X.
Theologie verzwakt
Tevens verzwakt deze gebeurtenis volgens de verklaring de positie van de theologie in haar dialoog met andere academische disciplines. “Als de kerk dingen doet die de toets van de redelijkheid niet kunnen doorstaan, neemt men de kerk en dus ook de theologie als wetenschap niet langer serieus. Dat maakt de positie van de theologie er niet makkelijker op,” aldus moraaltheoloog en EVKT-curatoriumlid Jan Jans. “Wij achten het gesprek met andere wetenschappelijke disciplines juist van groot belang.”
Bevestiging fundamentele elementen
In het document vraagt men de paus en de kerkelijke hiërarchie om de ‘fundamentele elementen aangaande de receptie van het Tweede Vaticaans Concilie’ opnieuw te bevestigen. Onder deze fundamentele elementen verstaan de theologen “het dynamische karakter van openbaring en traditie, kerkelijke leer en liturgie, de collegiale uitoefening van het bestuur in de kerk, het volle respect voor de gewetens- en godsdienstvrijheid en het daadwerkelijke engagement in de oecumenische en de interreligieuze dialoog.”
Postconciliaire Kerk in gevaar
De theologen vrezen dat de inhoud en de dynamiek van het Tweede Vaticaanse Concilie in gevaar wordt gebracht door de nieuwe positie van de traditionalistische broederschap. De Lefebvriaanse bisschoppen beschouwen belangrijke uitspraken van het Concilie als niet-orthodox.
Vertrouwensbreuk
Ten slotte ziet men de dialoog met andere christelijke kerken bedreigd door een vertrouwensbreuk. “De recente gebeurtenissen tonen alvast dat een groot deel van de christenen het vertrouwen verloren heeft dat Rome de vernieuwingen van het tweede Vaticaans Concilie ernstig blijft nemen” aldus de verklaring.
Bron: www.katholieknederland.nl
zondag 15 februari 2009
Benedictus XVI: 'Niet biechten leidt tot zielendood'
Hilversum (Van onze redactie) 15 februari 2009 - Als zonden niet worden opgebiecht veroorzaken ze de dood van de ziel en scheiden ze ons van God. Aldus paus Benedictus XVI vanmiddag in zijn wekelijkse Angelustoespraak tot de pelgrims op het Sint-Pietersplein in Rome.
Melaatsheid
De Heilige Vader sprak over de evangelielezing van de zondagsmis, waarin Jezus een melaatse geneest. De paus legde uit dat volgens de oude Joodse wet melaatsheid niet alleen als een lichamelijke ziekte beschouwd werd, maar ook als morele en religieuze onreinheid. Volgens de paus is melaatsheid in het evangelie daarom een symbool voor de zonde, want wie zondigt komt net als de melaatse buiten de kerkgemeenschap te staan en verliest de liefdesband met God.
In nederigheid belijden
"De zonden die wij begaan scheiden ons van God. Als ze niet worden beleden in nederigheid en vertrouwen op de goddelijke genade, dan kunnen ze zelfs een punt bereiken waarop zij de dood van de ziel voortbrengen", sprak de paus.
De Melaatse reinigt
Benedictus verkondigde dat Jezus in zijn lijden 'als een melaatse' werd, omdat hij zich onrein en godverlaten liet worden door onze zonden op zich te nemen om ons ervan te bevrijden. De biecht is volgens de paus het werkzame teken van die bevrijding: "Door middel van zijn bedienaren van het Sacrament van Boete en Verzoening reinigt de gekruisigde en verrezen Christus ons met oneindige genade, herstelt onze gemeenschap met de hemelse Vader en met onze broeders, en geeft ons zijn liefde, zijn vreugde en zijn vrede."
Biechtsacrament
In het sacrament van de biecht treedt een priester (biechtvader) op in de persoon van Christus. De biechteling belijdt tegenover de biechtvader zijn zonden en vraagt God vergeving. De priester geeft vervolgens de opdracht om na het ritueel een boetehandeling (penitentie) te verrichten, dat kan zijn een gebed, een goede daad of een onthouding. Tot slot geeft de priester aan de penitent de absolutie: in naam van Christus wordt de gelovige ontslagen van zijn zonden, waardoor deze weer met God en de Kerk verzoend raakt.
Bron: www.katholieknederland.nl
'Paus slachtoffer van weergaloze mediacampagne'
Hilversum (Van onze redactie) 15 februari 2009 - De Duitse filosoof Robert Spaemann heeft vandaag in de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung paus Benedictus XVI verdedigd. Hij is van mening dat de Heilige Vader in de affaire-Williamson het slachtoffer is geworden van een 'weergaloze mediacampagne'.
Schülerkreis
Spaemann, geboren in 1927, behoort tot de zogenoemde Schülerkreis van Benedictus XVI. Dat is een gezelschap van academici, ontstaan uit een reünie van oudstudenten van Joseph Ratzinger als hoogleraar theologie. De leden ervan worden beschouwd als intimi van de huidige paus.
Geen reactionair
Volgens Spaemann wordt Benedictus onterecht beschuldigd van het varen van een reactionaire koers. In de debatten rond de Priesterbroederschap Pius X heeft men de paus "met een weergaloze mediacampagne gedwarsboomd en gezegd dat hij de traditionalisten omarmt en achterwaarts in plaats van voorwaarts gaat", schrijft Spaemann in de Frankfurtse krant.
Tegenkerk voorkomen
Het is Spaemanns vaste overtuiging dat Benedictus XVI de geschiedenis wil ingaan als de paus die kerkscheuringen wilde dichten in plaats van groter maken. Met de opheffing van de excommunicatie van de vier illegaal gewijde Lefebvre-bisschoppen heeft hij volgens de filosoof willen voorkomen dat "dat deze lieden verder afdwalen en langzaam een werkelijke tegenkerk opbouwen".
Godsbewijs
Spaemanns vader Heinrich bekeerde zich tot het katholicisme en werd na de dood van zijn vrouw in 1942 tot priester gewijd. Robert Spaemann was hoogleraar wijsbegeerte aan de universiteiten van Stuttgart, Heidelberg en München. De filosoof is ervan overtuigd dat een consistente ethiek geschraagd wordt door metafysica. Hij meent dat ons denkvermogen een absoluut bewustzijn veronderstelt. Spaemann behoort tot de opstellers van eigentijdse godsbewijzen.
Bron: www.katholieknederland.nl
DI SEIS DJADUMINGU SIKLO B
Promé Lektura : Levítiko 13, 1-2. 44-46
Salmo : Salmo 32, 1-2a 5. 11
Di dos Lektura : 1 Korinto 10, 31-11, 1.
Evangelio : Marko 1, 40-45
E promé lektura ta pone kla pa nos ku e fèrmidat “lepra” (asina nan tabata yama kualke malesa di kueru) tabata afektá e persona por lo mínimo den tres aspekto: for di ora ku a skucha ken tabata malu e mester a aserka un saserdote pa ser deklará “impuru”, nos por tuma nota di e aspekto religioso di e fèrmidat; despues su karakter sosial ta manifestá su mes ora e persona keda “ekspulsá” di e komunidat t’e ku ora e bira bon, i ademas di tur esaki, e hende malu tabata karga ku su malesa físiko. Di tal manera e persona tabata mira su mes rechasá pa Dios, pa medio di komunidat i tabata karga dolónan di su enfermedat. Ta ki bida òf speransa e persona ei lo tabata por tin?
Ta p'esei , den e Evangelio ku nos ta skucha riba e djadumingu aki, Hesus ta mustra salbashon presisamente den e tres dimenshonnan aki: e leproso ta eksperensiá salbashon ku Hesukristu a otorgá esaki na dje promé ora el a kur’é, pero mas ku tur kos, ora el a pon’é bèk dilanti di Dios i dilanti di komunidat. Esaki ta e salbashon ku Hesus ta bin trese pa nos, un salbashon ku ta konkretisá su mes den pas i goso pasobra a rekonsiliá ku Dios; ademas di un salbashon ku ta re integrá nos den komunidat.
Riba dia di awe, ta ken ta biba marginá den nos sosiedat? E ansianonan ku hopi bia ta lubidá den nan kas òf na kas di ansiano ; muchanan ku no tin akseso na edukashon ni na un hogar digno; e beibinan ku ta keda asesiná den barika di nan mama; enfermonan di AIDS; òf loke hopi komun, esnan ku tin sierto marka den nan karakter (pasobra nan ta tímido, nan inseguridat, nan forma straño di aktua, su personalidat introvertí). Tur esnan ku ta sklama pa salbashon ku Hesus a bin pa trese. Pero pa e salbashon aki manifestá su mes, mester di kristiannan komprometí ku a eksperensia salbashon personal i ku ke kompartié ku otronan. Hopi bia, ora nos ta sinti nos mes sigur i stabil, nos ta lubidá ku tin hende ku mester di nos, pasobra podisé nan no ta pasando den un período asina bondadoso manera esun di nos. Einan ta kaminda nos mester biba nos fe; einan ta lugá pa reklamá salbashon di Kristu. Nos tur mester konsiderá nos mes mensahero, mensaheronan di salbashon, i e salbashon aki no ta yega tantu pa medio di palabra sino pa medio di hecho, hecho ku ta mustra integrashon, gesto ku ta ekspresá akseptashon, i aktitut ku ta promové unidat. Esaki ta salbashon, esaki ta e mensahe di Kristu na nos tur.
E siman aki, laga nos biba mas sensibel ku personanan ku generalmente nos ta ignorá ; por ta nos no ta hasi nan ningun daño pero tampoko nos ta stima nan manera Kristu ta stima nan. Únikamente asina nos lo ta dunando Gloria berdadero na Dios ku nos bida, manera san Pablo ta pidi nos den e di dos lektura. (I Kor 10,31)
woensdag 11 februari 2009
Nederlandse paus herdacht
Zwaarmoedig en vroom
Adrianus werd op 9 maart 1522 tot paus gekozen. De gezondheid van paus Adrianus VI leed onder de druk van zijn zware ambt. Op 14 september 1523, na een pontificaat van net iets meer dan één jaar, stierf hij; volgens tijdgenoten ‘zoals hij geleefd had: vreedzaam, zwaarmoedig, vroom en heilig’.
Herdenking
Op zaterdag 7 maart vindt in Utrecht een herdenking plaats van de enige Nederlandse paus tot op heden. In de Catharinakathedraal gaat aartsbisschop Wim Eijk om 10.30 uur voor in een pontificale Hoogmis ter nagedachtenis. In de middag vindt een symposium plaats in het Academiegebouw van de Universiteit van Utrecht. De herdenkingsdag wordt afgesloten met de vespers om 17.30 uur in de kathedraal. De herdenking is een initiatief van enkele rooms-katholieken en het aartsbisdom Utrecht.
Symposium
Sprekers op het symposium zijn dr. Marcel Gielis, FKT Universiteit van Tilburg (‘Adriaan van Utrecht / Hadrianus VI en de hervorming van Kerk en theologie’), dr. Michiel Verweij, Handschriftenkabinet van de Koninklijke Bibliotheek van België (‘Adrianus VI en Erasmus van Rotterdam: aftasten in crisis’) en prof. dr. Martin Stone, van het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte, van de Katholieke Universiteit van Leuven (‘Adrianus van Utrecht en de transformatie van het laatmiddeleeuwse morele denken’).
Bron: http://www.katholieknederland.nl/
Nederlandse bisschoppen veroordelen Holocaust-ontkenning
Hilversum (Van onze redactie) 10 februari 2009 - De Nederlandse rk-bisschoppen willen spoedig een ontmoeting met de Joodse gemeenschap. Dat laten zij vandaag weten in een gezamenlijke verklaring, waarin zij opnieuw reageren op de commotie die de afgelopen weken is ontstaan na de opheffing van de excommunicatie van vier bisschoppen van de Priesterbroederschap Pius X. De grootste onrust is het gevolg van antisemitische en negationistische (Holocaust-ontkennende) uitlatingen van een van hen, Williamson.
Absurd, verwerpelijk en respectloos
De Nederlandse Bisschoppenconferentie, vandaag in vergadering bijeen, laat opnieuw weten dat de opvattingen en uitspraken van Williamson over de Shoah (de moord op de Joden door de nazi’s) 'absurd, verwerpelijk en respectloos' zijn. De bisschoppen nemen er 'onverkort en krachtig' afstand van.
Joodse gemeenschap diep gekwetst
De bisschoppen zeggen dat het hun pijn doet te zien dat 'door de uitspraken van Williamson de Joodse gemeenschap, ook in Nederland, tot in het diepst van haar ziel gekwetst is'. Tevens zeggen ze het 'ten zeerste' te betreuren dat door de kwestie-Williamson het in de voorbije decennia opgebouwde vertrouwen tussen de Joodse en katholieke gemeenschap onder druk is komen te staan. De sinds 1995 ingeslagen weg van leren en dialoog willen de bisschoppen echter voortzetten. Daarom nodigen zij de vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Nederland uit voor een open gesprek. De bisschoppen hopen daarmee bij te dragen aan de bevestiging van het vertrouwen.
Geen rehabilitatie
In reactie op de steeds terugkerende misverstanden benadrukken de bisschoppen nogmaals dat intrekking van excommunicatie geen rehabilitatie is, maar een eerste stap om het gesprek met de priesterbroederschap mogelijk te maken. De bisschoppen ondersteunen de intentie van de paus om de dialoog te zoeken. Zolang echter de priesterbroederschap het Tweede Vaticaans Concilie niet volledig erkent, dus ook Dignitatis humanae over de godsdienstvrijheid en Nostra aetate, het document waarin de Kerk haar geestelijke verbondenheid met het Joodse volk uitspreekt, is er geen sprake van eenheid met de rooms-katholieke Kerk en blijft het de bisschoppen van de broederschap verboden bisschoppelijke taken uit te oefenen of een kerkelijk ambt te bekleden, aldus de verklaring. "Wat betreft de persoon van Williamson is blijkens de verklaring van 4 februari door de kardinaal-staatssecretaris van het Vaticaan namens de paus als extra voorwaarde gesteld dat hij publiekelijk en absoluut eenduidig zijn opvattingen herroept."
Zorg en pijn
De bisschoppen delen 'niet in de laatste plaats' ook de zorg en pijn die de affaire-Williamson in de katholieke geloofsgemeenschap teweeg heeft gebracht. "Veel mensen hebben de voorbije weken hun gevoelens hierover bij de bisschoppen kenbaar gemaakt. Aan hen willen de bisschoppen zeggen dat zij erop mogen vertrouwen dat de Kerk waarvan zij deel uitmaken geen ruimte laat voor antisemitisme. De bisschoppen roepen alle gelovigen op tot gebed voor de Joodse gemeenschap, voor de eenheid in de Kerk en voor paus Benedictus XVI, "opdat hij gesterkt wordt in zijn oprechte intentie om de Kerk te leiden in lijn met Vaticanum II", aldus het Nederlandse epicopaat.
Bron: www.katholieknederland.nl
Vaticaanstad viert 80ste verjaardag
Verdrag van Lateranen
Zo wordt voor het eerst het originele exemplaar getoond van het Verdrag van Lateranen, dat op 11 februari 1929 werd getekend door de Italiaanse dictator Benito Mussolini en kardinaal Pietro Gasparri. Daardoor kreeg het Vaticaan voor het eerst sinds 1870 een onafhankelijke, soevereine staat terug. Het leger van het Koninkrijk Italië onder leiding van de legendarische vrijheidsheld Giuseppe Garibaldi had de pauselijke troepen op 20 september 1870 verslagen bij de slag van de Porta Pia. Italië lijfde Rome en de rest van de kerkelijke staat daarop in.
Absolute monarchie
De staat Vaticaanstad is het kleinste land ter wereld en het enige land dat minder dan een vierkante kilometer groot is. Het heeft amper duizend inwoners, met het hoogste percentage katholieken ter wereld: 100 procent. Het Vaticaan is het enige land zonder analfabeten en de laatste absolute monarchie van Europa: staatshoofd, regeringsleider, wetgever en opperste rechter is de paus. Tevens is hij opperbevelhebber van het oudste en kleinste leger ter wereld, de Zwitserse Garde (110 man).
Mussolini
In de tentoonstelling is de tafel te zien waarop Mussolini en Gasparri het 'Verdrag tussen de Heilige Stoel en Italië' tekenden. Ook worden kaarten en foto’s getoond van de infrastructuur van het Vaticaan, zoals het spoorwegstation en de musea. Ook bezittingen van pausen zijn te zien, zoals de vergulde telefoon van Pius XI en zijn Citroën uit 1926, waarin de kerkvorst op een houten troon zat. De tentoonstelling is te zien tot 10 mei.
Bron: www.katholieknederland.nl
Priester mag geregistreerd partnerschap handhaven
Hilversum (ANP/Van onze redactie) 11 februari 2009 - Priester Ruud Huysmans hoeft geen einde te maken aan zijn geregisteerd partnerschap met de theologe Freda Droës. Dat is het gevolg van de uitspraak van de kerkelijke rechtbank die zich met de zaak heeft beziggehouden. Dat heeft Huysmans’ advocaat Herman Bunjes aan het ANP meegedeeld.
Opdracht tot ontbinding
Bisschop Ad van Luyn van Rotterdam had Huysmans, priester van het bisdom en oud-voorzitter van de Raad van Kerken in Nederland, opdracht gegeven het partnerschap te ontbinden. Bij een weigering zou hij uit het priesterambt worden gezet.
Uitspraak onherroepelijk
De kerkelijke rechtbank oordeelde eind vorig jaar al dat Huysmans zich niet schuldig heeft gemaakt aan “een hem toerekenbare uiterlijke schending van de wet''. De uitspraak is onherroepelijk geworden, nu geen van beide partijen in beroep is gegaan.
Geregistreerd partnerschap
Huysmans en Droës sloten hun geregistreerd partnerschap in 2000. Zij wonen niet samen. Het geregistreerd partnerschap bood hem en Droës de zakelijke regeling die het best bij hun relatie paste.
Ongedaan maken
Van Luyn was het niet met Huysmans eens en gelastte hem het partnerschap ongedaan te maken. De priester diende inderdaad bij de burgerlijke rechter een verzoek tot ontbinding van het partnerschap in, maar die wees dat af. Daarop bracht Van Luyn de zaak voor de kerkelijke rechtbank.
Celibaat
De Kerk verbiedt priesters een geregistreerd partnerschap te sluiten. De Nederlandse bisschoppen verklaarden in 2001 dat het geregistreerd partnerschap formeel en spiritueel onverenigbaar is met de celibataire levensstatus. Het is een publiekrechtelijke, exclusieve relatievorm tussen twee personen, terwijl het celibaat dergelijke verbintenissen uitsluit.
Geen rechtsgrond
De Belgische kerkjurist Rik Torfs stelde vorig jaar bij de behandeling van de zaak voor de kerkelijke rechtbank dat het bevel van Van Luyn elke rechtsgrond miste. Huysmans was met terugwerkende kracht aangeklaagd, want de kerk had het geregistreerd partnerschap in 2000 nog niet voor priesters verboden.
Bron: www.katholieknederland.nl
zondag 8 februari 2009
Vaticaan: Williamson moet uitspraken intrekken
Hilversum (Van onze redactie) 4 februari 2009 - Als de Britse bisschop Richard Williamson niet publiekelijk en op ondubbelzinnige wijze afstand neemt van zijn opvattingen over de Holocaust, worden hem in de Kerk geen bisschoppelijke taken toegewezen. Dat heeft het Vaticaanse Staatssecretariaat vanmiddag meegedeeld.
Paus wist het niet
Het Vaticaan benadrukt dat paus Benedictus XVI geen kennis had van de opvattingen van Williamson toen hij per een op 21 januari gedateerd decreet diens excommunicatie ophief. Ook de excommunicatie van drie van Williamsons collega-bisschoppen van de schismatieke Priesterbroederschap Sint Pius X werd door de paus kwijtgescholden. Williamson verklaarde op diezelfde 21 januari in een interview dat er geen Joden in gaskamers zijn omgekomen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat standpunt koestert hij al jaren.
Geen kerkelijke goedkeuring
De opheffing van de excommunicatie verandert niets aan de juridische status van de Priesterbroederschap Sint Pius X (SSPX), onderstreept het Staatssecretariaat. Die geniet tot op heden geen enkele kerkelijke goedkeuring. De vier bisschoppen zijn als gelovigen weliswaar ontslagen van de excommunicatie, als bisschoppen hebben zij geen enkele kerkrechtelijke status. Ook kunnen zij niet rechtmatig het bisschopsambt uitoefenen in de Kerk, legt het Staatssecretariaat uit in een communiqué. Het Staatssecretariaat is het centrale orgaan van het bestuursapparaat van de Heilige Stoel.
Concilie erkennen
Om kerkelijke goedkeuring te verkrijgen dient de SSPX het Tweede Vaticaans Concilie volledig te erkennen. Ook de volledige aanvaarding van het leergezag van de pausen Johannes XXIII, Paulus VI, Johannes Paulus I, Johannes Paulus II en Benedictus XVI is een ‘noodzakelijke voorwaarde’ voor kerkelijke erkenning van de Priesterbroederschap, benadrukt het communiqué.
Godsdienstvrijheid
Twee van de bisschoppen van wie de paus de excommunicatie heeft opgeheven, hebben de afgelopen dagen al te kennen gegeven dat zij conciliaire beginselen als godsdienstvrijheid en oecumene nooit zullen erkennen. Generaal-overste Bernard Fellay van de SSPX sluit de aanvaarding van Vaticanum II niet volledig uit. Wel schreef hij in een brief aan zijn volgelingen dat de SSPX onverminderd voorbehouden heeft bij het laatste concilie.
Onacceptabel
Het Vaticaan onderstreept dat de opvattingen van Williamson over de Shoah ‘absoluut onacceptabel zijn en krachtig worden verworpen door de Heilige Vader’. Het communiqué verwijst naar de algemene audiëntie van 28 januari waarbij de paus zijn ‘onbetwistbare solidariteit’ met het Joodse volk uitsprak. Ook veroordeelde hij iedere relativering en ontkenning van de Shoah uitdrukkelijk.
Bron: www.katholieknederland.nl
Vaticaan ergert zich aan Duitse kritiek
Hilversum (Van onze redactie) 5 februari 2009 - Het Vaticaan heeft zich bijzonder gestoord aan de openlijke kritiek van Duitse media en politici op paus Benedictus XVI vanwege de affaire-Williamson. Dat zegt de CDU-parlementariër Georg Brunnhuber vanuit Rome tegenover de Financial Times Deutschland. De Duitse christendemocraat werd gisteren door Benedictus XVI ontvangen tijdens de wekelijkse algemene audiëntie in Vaticaanstad.
Antikatholieke ressentimenten
Brunnhuber: “In het Vaticaan is men over de discussie in Duitsland ronduit ontsteld. Hier neemt niemand aan dat de paus antisemitische uitingen duldt. Men heeft de indruk dat alle antikatholieke ressentimenten die in Duitsland sluimeren nu aan de oppervlakte komen.”
Der Spiegel
Voorbeeld van de heftige kritiek in Duitsland op Benedictus is het laatste nummer van het opinieblad Der Spiegel, waarin de paus verweten wordt dat hij een plek voor antisemieten in de Kerk inruimt en de verstandhouding met de Joden heeft vergiftigd. Op de voorpagina van het magazine staat een foto van de Heilige Vader en de kop Der Entrückte. Ein deutsche Papst blamiert die katholische Kirche (‘De wereldvreemde. Een Duitse paus beschaamt de katholieke Kerk’).
Merkel
Eergisteren eiste de Duitse bondskanselier Angela Merkel dat de paus duidelijk maakt dat het Vaticaan het ontkennen van de Holocaust niet accepteert. Brunnhuber daarover: “Veel CDU-leden vinden de interventie van de kanselier niet juist.” De voorzitter van de Baden-Württembergse CDU-fractie voegt eraan toe: “Publieke eisen stellen aan de Heilige Vader leidt gegarandeerd tot niets.”
Monsterachtig
Ook aartsbisschop Reinhard Marx van München-Freising heeft kritiek op Merkel: “De paus heeft duidelijk stelling genomen tegen de loochening van de Holocaust. Hij heeft duidelijk gemaakt dat er voor antisemitisme in onze Kerk geen plaats is. Volgens mij is daarmee alles gezegd.” De veronderstelling dat de paus antisemitisme zou tolereren vindt Marx ‘monsterachtig’.
Retorische strijd
Ook de voorzitter van de Bondsdag in Berlijn, Norbert Lammert (CDU), heeft de paus verdedigd. “Veel van wat de paus nu aangewreven wordt is bijna boosaardig, in ieder geval niet redelijk”, aldus de politicus in het Hamburger Abendblatt. De affaire-Williamson wil hij weliswaar niet bagatelliseren, maar de manier waarop de paus nu wordt veroordeeld, noemt hij een wedstrijd in het elkaar retorisch overtroeven. “Dat is gerechtvaardigd noch fair en in deze kwestie niet nuttig.”
Bron: www.katholieknederland.nl
zaterdag 7 februari 2009
DI SINKU DJADUMINGU SIKLO B
Promé Lektura : Yob 7, 1-4. 6-7
Salmo : Salmo 147, 1-2. 3-4. 5-6
Di dos Lektura : 1 Korinto 9, 16-19. 22-23
Evangelio : Marko 1, 29-39
E promé lektura ta kompartí ku nos un parti di e diskurso ku Yob a tene pa su amigunan, kaminda E ta reklamá Dios e kantidat di sufrimentu ku e mester a pasa den. Job ya no ke biba mas, e no ke skucha mas splikashon tokante e pakiko di su sufrimentunan, e no por soportá sinti su mes asina bandoná pa Dios, ya e no por ni drumi pasobra kontinuamente e ta sufriendo i su speransa a disparsé por kompletu. Kiko ta pasando ku Yob? E ta sinti su mes rechasá i bandoná pa Dios dilanti di tantu sufrimentu. Pero, realmente Dios a bandon’é? Bida di Hesus lo kontesta nos ku nò; ku Dios ta kana ku esun ku ta sufri, e ta sinti kompashon kuné. E lo ta serka di e persona ku ta sufri pa dun’é forsa i aliviá su sufrimentu. Laga nos reflekshoná riba esaki pa medio di e Evangelio djawe.
Marko ta konta di e kuminsamentu aki di bida di Hesus, kaminda E ta sali for di snoa pa hiba presensia di Dios na un kas humilde kaminda e suegra di Pedro ta drumi malu. Ku su akshon ora ku El a mishi ku man di e hende malu i a lant’é, Marko ta indiká na nos serkania ku Hesus a demostrá ku esnan ku tabata sufri; e ta imáhen di Dios ku ta aserká esnan ku a parse di a keda rechasá p’E debí na nan pikánan. Hesus ku esaki i ku hopi otro sanashon no tabata ke bisa ku su mishon lo tabata di un kurandero. Hesus, mas bien, ta buska pa hasi presente e reino di Dios, hiba e Bon Notisia di presensia di Dios entre hende, di su mizèrikòrdia, di su serkania i di e rekonsiliashon entre Dios i hende. Ta p’esei Marko, ta transmití na nos e figura aki di Hesus ku ta retirá su mes pa resa, semper alimentando su relashon ku su Tata. Ta p’esei mes, Hesus ta rechasá di ta rekonosé pa e pueblo pa medio di su sanashonnan. Tabata falta hopi pa e hendenan di Cafarnaúm lo a komprondé e berdadero mishon de Hesus.
Ta kere ku un di e sentidonan mas profundo di aktitutnan di Hesus tabata presisamente esun di trese Dios mas serka, p’asina hendenan lo a komprondé ku Dios nunka ta alehá di su pueblo, ku E ta kana ku su pueblo, ku E ta sufri ku esun ku ta sufri pa motibu di limitashon natural i e ta gosa ku esun ku ta eksperensiá goso di hasi su boluntat. Ta p’esei, e evangelio ta un kontesta riba e situashon desesperá di Yob, ku nos ta skucha den e promé lektura. Yob, ya no por a soportá su sufrimentu, pasobra e tabata pensa ku esaki, tabata nifiká rechaso i abandono di Dios; pero no tabata asina, Hesus ta mustra nos kon asina serka Dios ta kana ku su pueblo, i ta bisa nos klaramente ku E no ta keda indiferente dilanti di nos doló i sufrimentu. Esaki ta un gran notisia! Nos Dios, no ta un Dios ku ta kana leu di nos, E konosé nos i ta kompañá nos na tur momento.
Kon nos a biba esaki? Tin bia den bida nos ta sinti nos mes asin’aki: bandoná pa Dios, manera Yob; ku nos no sa si nos ke lanta riba siguiente dia, ku nos ta sinti ku nada ku nos hasi tin sentido berdadero. Laga nos skucha e Evangelio i habri nos wowo: Hesus ke tuma nos na man i elevá nos di nos estado di falta di speransa ; E ke pa nos sinti nos mes kompañá, iluminá ku su presensia. Su sufrimentu y su resurekshon ta nos speransa. Laga nos kana ku alegria, Hesus ta ku nos; no pa instruí nos i laga nos keda so, sino pa mas ku tur kos, pa kana ku nos. Ta p'esei e ta keda den Eukaristia, komo señal di su presensia konstante den nos istoria. I huntu ku Hesus nos tin e TATA i Spiritu Santu, ku ta duna ánimo i iluminá nos pa sigui lucha den nos bida.
Laga nos trata pa otro hende sinti presensia di Dios serka pa medio di nos aktitut i akshon: un orashon pa un persona, un bishita pa hende malu, papia ku e hende ku nos sintí tabata hopi riba dje. DIOS TIN MESTER DI NOS ” MAN” PA HASI SU MES PRESENTE I “LANTA NOS” DI NOS MALESANAN.
dinsdag 3 februari 2009
Nieuwe bisschop bevestigt: Harry Potter-boeken zijn satanisch
Toverformules
De eergisteren door de paus tot bisschop benoemde pastoor Wagner (54) baarde in 2001 opzien toen hij de Harry Potter-boeken van J.K. Rowling satanisch noemde en waarschuwde voor de toverformules die erin voorkomen. Hij blijft bij zijn standpunt, zegt hij vandaag in het dagblad Österreich. “Ik sta daar niet alleen in.”
Orkaan Katrina
Ook blijft Wagner erbij dat natuurrampen het gevolg zijn van ‘geestelijke milieuvervuiling’, al verbindt hij dat nu meer specifiek met ecologisch wanbeheer. Toen de orkaan Katrina in 2005 grote vernielingen in de Amerikaanse stad New Orleans had aangericht, noemde de aanstaande bisschop het geen toeval dat alle vijf abortusklinieken en nachtclubs waren verwoest. Hij opperde dat het groeiend aantal natuurrampen niet aan de klimaatverandering, maar aan de geestelijke vervuiling te wijten is.
Geen straf van God
Wagner: “Er is een verband tussen natuurrampen en geestelijke milieuvervuiling. Je ziet waar het heengaat als de mens altijd meer wil hebben, de wereld uitbuit.” Maar hij wil daarmee niet zeggen dat natuurrampen ‘een straf van God’ zijn.
Islam is een gevaar
Wagner staat kritisch tegenover de islam. Islamitische godsdienstleraren moeten volgens hem gecontroleerd worden als ze de democratie ter discussie stellen. “Het is een belangrijke vraag of de islam überhaupt met de democratie in verband kan worden gebracht. De islam is werkelijk een gevaar.” Wagner wordt op 22 maart tot bisschop gewijd, meldt het bisdom Linz.
Bron: http://www.katholieknederland.nl/
Kardinaal Kasper: fouten in management Vaticaanse curie
Gaskamers
Kasper maakt zich ernstig zorgen over de gevolgen van de affaire-Williamson. De Britse prelaat Richard Williamson, één van de vier door de paus op 21 januari weer tot de Kerk toegelaten ultraconservatieve bisschoppen, zorgde wereldwijd voor opschudding door te ontkennen dat er Joden zijn omgekomen in gaskamers tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Fouten“Niemand kan zich erover verheugen dat er misverstanden zijn ontstaan. Er zijn zeker ook fouten gemaakt in het management van de Curie, dat wil ik heel uitdrukkelijk zeggen”, verklaarde Kasper gisteren tegenover de Duitse editie van Radio Vaticana.
Interne communicatie
Hij geeft toe dat het schort aan interne communicatie in het Vaticaan. “Dat moet ik heel openlijk zeggen. Men heeft vooraf veel te weinig met elkaar gesproken en niet meer gecheckt waar de problemen kunnen optreden. Het achteraf uitleggen is natuurlijk veel, veel moeilijker dan wanneer men dat meteen had gedaan. Ik had ook meer communicatie vooraf gewild.”
Niet in volle gemeenschap
Met de opheffing van de excommunicatie heeft de paus het gesprek willen heropenen omdat hij de eenheid in de Kerk wil, zowel naar binnen als naar buiten, verduidelijkte Kasper. “We hopen weer tot een goed gesprek te komen, maar er is geen sprake van dat deze Levebvriaanse bisschoppen nu weer in volle gemeenschap met de Katholieke Kerk zijn. Ze zijn zoals voorheen gesuspendeerd.”
Moeilijk gesprek
Kasper benadrukt dat de opheffing van de excommunicatie niet meer behelst dan het opheffen van obstakel voor een nadere dialoog tussen Rome en de Lefebvrianen. “Voor zover ik het kan beoordelen word het geen gemakkelijk, maar een moeilijk gesprek, zowel over de oecumene als over de interreligieuze dialoog, de eucharistie of de godsdienstvrijheid. Er zijn veel open vraagstukken.”
Bron: www.katholieknederland.nl
